Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

Για πρωτη φορα δημοσιευεται ΩΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ. Θάνατος της σάρκας και αθανασία της ψυχής του Αρχοντογιγαντα αγιου Ιουστινου του Ποποβιτς

 Για πρωτη φορα δημοσιευεται ΩΣ



Θάνατος της σάρκας 
                 
                  και αθανασία της ψυχής


του Αρχοντογιγαντα αγιου 
                                     Ιουστινου του Ποποβιτς


Ονομάζεται «θάνατος» αυτός ο μυστηριώδης διαχωρισμός, αυτός ο προσωρινός χωρισμός της ψυχής και του σώματος. 
Τότε είναι που το σώμα χάνει τη δύναμη που το είχε ζωοποιήσει, και η οποία τώρα το εγκαταλείπει στη σήψη και την αποσύνθεση, ενώ η ψυχή πρέπει να παραμείνει για να ζήσει μόνη στην ασώματη ύπαρξή της. 
Γι’αυτόν τον λόγο στην Αγία Γραφή ο θάνατος αποκαλείται «έξοδος της ψυχής από το σώμα», «ύπνος στον οποίο η σάρκα κοιμάται», «επάνοδος του σώματος στη γη και του αθάνατου πνεύματος στον Θεό».

Στην Αποκάλυψη, η θνητότητα του ανθρώπινου σώματος και η αθανασία της ανθρώπινης ψυχής αποδεικνύονται και επιβεβαιώνονται αληθινά με τον πιο σαφή και τον πιο προφανή τρόπο. 

Αν η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη, είναι γιατί αυτή έχει δημιουργηθεί κατ’ εικόνα του Θεού, είναι γιατί αυτή έχει δημιουργηθεί κατ’ εικόνα του αθάνατου Θεού. 
Επειδή έχει λάβει το πνεύμα του από τον Θεό, κάθε άνθρωπος είναι αθάνατος ως προς την ψυχή του. Επειδή είναι αθάνατο, μετά τον θάνατο του ανθρώπου, το πνεύμα επιστρέφει στον Θεό ο οποίος του το είχε δώσει.
Λόγω της αθανασίας της, η ανθρώπινη ψυχή είναι η μοναδική απόλυτη αξία στον κόσμο των ανθρώπων. Όλη η θεανθρώπινη οικονομία της θείας αληθείας και της σωτηρίας θεμελιώνεται πάνω σε αυτήν, διότι αν ο άνθρωπος ήταν θνητός και με την ψυχή του, όλα τα κατορθώματα του Σωτήρα μας δεν θα ήταν παρά πλάνη και ουτοπία, και οι χριστιανοί δεν θα ήταν παρά οι πιο δυστυχείς από τους ανθρώπους επειδή όλη η ζωή τους στη γη δεν θα ήταν παρά ατελείωτη ταλαιπωρία που γίνεται αποδεκτή εν όψει της αιώνιας ζωής στον ουρανό. 
Αν η ψυχή είναι θνητή, τότε δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών. 
Και αν δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών, τότε ο Χριστός δεν έχει πλέον νόημα, και η πίστη σε Αυτόν δεν έχει πλέον νόημα. 
Ακριβώς με την αθανασία της ανθρώπινης ψυχής ο Σωτήρας δικαιολόγησε τόσο τη δυνατότητα όσο και την ίδια την πραγματικότητα της ανάστασης των νεκρών, διότι δεν μπορεί να χαθεί η ψυχή. 

Στην παραβολή του κακού πλουσίου και του Λαζάρου, ο Σωτήρας αποδεικνύει ότι δεν είναι αθάνατη μόνον η δίκαιη ψυχή του Λαζάρου, αλλά και η αμαρτωλή ψυχή του κακού πλουσίου.


Mεταφρασι στα ελληνικα απο τον Κανονολογο καθηγητη κυριο Κυριακο Κυριαζοπουλο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου