Σάββατο 24 Μαΐου 2014

ΟΔΗΓΟΙ ΤΥΦΛΩΝ, Προδοτες Παναιρετικοι Οικουμενιστες ψευτοπατριαρχη Βαρθολομαιε και λοιπη χορεια των Οικουμενιστων, με ποιο δικαιωμα τολματε να εκπροσωπειτε την Εκκλησια του Χριστου και τον λαο του Θεου; Εκτος απο τους εαυτους σας, ποιον ερωτησατε; Εις ποιον ΒΟΘΥΝΟΝ οδηγειτε την Εκκλησια; Εις την Κολασι των Αιρεσεων και των Παναιρεσεων;




ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΥΡΙΕ, 
ΒΥΘΙΣΕ ΣΤΟΝ ΟΜΦΑΛΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ, ΤΟΥΣ ΤΥΦΛΩΜΕΝΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ, ΠΟΥ ΜΟΛΥΝΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΣΟΥ.




Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ...ΤΥΦΛΩΝ 

"ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται" (Ματθ. ιε΄, 14) 


Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, Χριστός Ανέστη! 
Την Κυριακή του Τυφλού, συναντώνται στα Ιεροσόλυμα ο δήθεν ορθόδοξος επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος με τον αιρετικό Πάπα Ρώμης Φραγκίσκο, με αφορμή την συμπλήρωση πενήντα ετών από την συνάντηση των προκατόχων τους, Αθηναγόρα και Παύλου. 
Το τι έγινε σε εκείνη την συνάντηση το 1964 το γνωρίζουμε από τις πηγές της εποχής [1]. 
Το τι θα δουν τα μάτια μας στην φετινή συνάντηση, πάνω κάτω ξέρουμε. 
Την ορατή εκκλησία των Οικουμενιστών εν δράσει. Μπορεί να μην υπάρχει ακόμη - και φανερά - το Κοινό Ποτήριο (το οποίο έθεσαν ορισμένοι ως το όριο, του οποίου η υπέρβαση θα ενεργοποιούσε τα ορθόδοξα αντανακλαστικά τους, ώστε να πράξουν πλέον το αυτονόητο, δηλαδή να αποτειχισθούν από τους αιρετικούς), αλλά αυτό δεν έχει τόσο σημασία, από τη στιγμή που ήδη οι εξ ορθοδόξων Οικουμενιστές αναγνωρίζουν τον παπισμό και τις άλλες αιρετικές συναγωγές του κόσμου τούτου, ως Εκκλησίες (με Θεία Χάρη, εγκυρότητα μυστηρίων και κανονικότητα) και από την στιγμή που θεωρούν ότι όλοι μαζί συναποτελούν την Εκκλησία του Χριστού! 


Ο οικουμενιστής Μητροπολίτης Σάρδεων και Πισιδίας Γερμανός Αθανασιάδης είχε δηλώσει [2]: "Η Ένωσις δεν θα προέλθη εκ των κάτω, όπως επιδιώκει η Ουνία, αλλ' εκ των άνω. Όχι δια του όχλου, αλλά δια του ανωτάτου κλήρου. Δια να φθάσωμεν εις αυτήν (την Ένωσιν) απαιτείται γαλήνη πνευμάτων αντί του εξερεθισμού τον οποίον προκαλεί η Ουνία". 
Ουνία είναι επομένως και ο Οικουμενισμός, με διαφορετικά πλέον μέσα, αλλά προς τον ίδιο σκοπό εργαζόμενος: Την δημιουργία της, υπό έναν Πάπα, Παγκόσμιας Εκκλησίας. 

Την Ενότητα, που ευαγγελίζεται ο Οικουμενισμός, την περιέγραψε, σε συνέντευξή του [3], ο μέγας θιασώτης της αιρέσεως αυτής Αθηναγόρας: "Διά της λέξεως Ενότης, η οποία είναι συμφωνοτέρα προς τους παρόντας καιρούς, νοείται η από κοινού συνεργασία εις τους διαφόρους τομείς της κοινωνικής, ηθικής και πνευματικής δράσεως, διά της συμβολής της Χριστιανικής Ανατολής και Δύσεως. Η Ενότης δεν προϋποθέτει την Ένωσιν, η οποία Ένωσις προϋποθέτει δογματικήν ρύθμισιν. Αι Χριστιανικαί Εκκλησία δύνανται προσεγγίζουσαι προς αλλήλας να συνεργασθούν κατά τρόπον αρεστόν και Ευαγγελικόν επί ζητημάτων αναγομένων εις τομείς της ζωής. Εκάστη εκκλησία έχει τους δογματικούς της θησαυρούς. Χωρίς να εγκαταλείψη ουδένα των θησαυρών αυτών, δύναται η Εκκλησία να έλθη εις προσέγγισιν, επικοινωνίαν και συνεργασίαν μετά πάσης άλλης Χριστιανικής Εκκλησίας". 
Και συνεχίζει παρακάτω: "Αναγνωρίζει η Εκκλησία μας τον Πάπαν ως "πρώτον μεταξύ ίσων"". 

Ας μην περιμένουμε λοιπόν απαραίτητα κάποιο Κοινό Ποτήριο ή κάποια άλλου είδους Ένωση, πιο φανερή δηλαδή, αφού η "Ενότητα των Εκκλησιών" είναι ήδη γεγονός τετελεσμένο. 
Αυτό αποδεικνύει και η ανίερος συνάντηση στα Ιεροσόλυμα. 
Ας κρατήσει η κάθε πλευρά τους ιδιαίτερους "δογματικούς της θησαυρούς" - με λίγα λόγια, ας πιστεύει κανείς ότι θέλει -, μόνο να είμαστε όλοι ενωμένοι. 
Γι' αυτό και ο Βαρθολομαίος είχε το θράσος να δηλώσει ότι "δεν προδίδομεν την Ορθοδοξίαν, ως κατηγορούμεθα, ούτε υποστηρίζομεν οικουμενιστικάς αντιλήψεις" [4]. 
 Όποιος όμως δεν βλέπει την προδοσία αυτή που επιτελείται είναι τυφλός, όχι σαν τον τυφλό του Ευαγγελίου, του οποίου οι σαρκικοί οφθαλμοί μόνο δεν έβλεπαν, αλλά πραγματικά τυφλός, με σκοτισμένους τους οφθαλμούς της ψυχής του. 
Είναι ένας τυφλός που ακολουθεί τους τυφλούς, από την αίρεση, λυκοποιμένες, οι οποίοι τον οδηγούν μακριά από την αλήθεια του Χριστού μας, μακριά από το φως της Ορθοδοξίας, στο σκότος το εξώτερον, στην απώλεια. 
Κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν ότι τα παραπάνω δεν έχουν σημασία, γιατί είναι απόψεις των "σχισματικών παλαιοημερολογιτών". 
Αυτοί μοιάζουν με τους Φαρισαίους εκείνους, οι οποίοι αντί να συνειδητοποιήσουν το θαύμα της θεραπείας του Τυφλού, και έτσι να θεραπευθεί και η δική τους τυφλότητα, έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Κύριο ότι "οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ"[5]. Αλλά και όσοι βλέπουν τι γίνεται και όχι μόνο δεν αντιδρούν, όχι μόνο δεν φεύγουν μακριά από την κοινωνία με τους αιρετικούς οικουμενιστές, αλλά σιωπούν επιδεικτικά, μοιάζουν με τους γονείς του Τυφλού που φοβήθηκαν να ομολογήσουν την Αλήθεια, για να μην γίνουν αποσυνάγωγοι. 
Σε αυτούς τους τυφλούς απευθύνεται κυρίως το άρθρο αυτό. 
Ευχόμαστε να βρουν επιτέλους το κουράγιο, να γίνουν Ομολογητές, ώστε να αξιωθούν της Δεσποτικής φωνής του Κυρίου μας, (απευθυνόμενος σε έναν άλλον τυφλό, τον της Ιεριχού): "ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε"[6]... 

Νικόλαος Μάννης, δάσκαλος 



[1]Βλέπε ενδεικτικά την ανταπόκριση στην αθηναϊκή εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" (7-1-1964) [2]Την δήλωση καταγράφει ο δημοσιογράφος Βασίλης Βεκιαρέλλης στο άρθρο του "Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον ως πανορθόδοξον πνευματικόν κέντρον" [στο συλλογικό "Το ελληνικόν έτος: Ημερολόγιον Ενώσεως Συντακτών" (1929 - 1930), σελ. 120]. [3]"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" (1-12-1960) [4]http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3758&catid=1 [5] Ιω. θ΄, 16 [6]Λουκ. ιη΄, 42 



ρες μεγάλης εθύνης γιά τούς ρθοδόξους!

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ!

πό κ. Δημητρίου  ω. Κάτσουρα*
Θεολόγου-Τραπεζικο,

σο δέν πάρχει Εαγγέλιο χωρίς κήρυγμα μετανοίας, λλο τόσο δέν μπορε νά πάρχει καί  ρθοδοξία χωρίς μολογία! Μετάνοια κήρυξε Πρόδρομος το Χριστο ωάννης, «μετανοετε» κήρυξε και διος Χριστός! Ατή εναι σφραγίδα γνησιότητος το Εαγγελικο κηρύγματος!
μολογία τς Πίστεως ες Ατόν ζήτησε Χριστός, μολογία κήρυξαν και ο  γιοι Πατέρες, θεωροντες τή σιωπή, μάλιστα ν καιρ κινδυνευούσης Πίστεως, ς προδοσία! Ατή εναι σφραγίδα γνησιότητος τς ρθοδοξίας καί τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τν ρθοδόξων, μαζί βεβαίως μέ τήν φαρμογή τν προσταγμάτων της.
Τό 1964 πρόδωσε τήν ρθοδοξία ποδεδειγμένα μασνος Πατριάρχης Κων/λεως θηναγόρας συμφωνήσας καί συνεργήσας μετά το αρετικο Πάπα τς παλαις Ρώμης Παύλου τήν ρση τν ναθεμάτων το 1054 μλλον ρθότερα τήν ρση τς κοινωνησίας ρθοδοξίας καί Παπισμο, χωρίς βεβαίως νά χει προηγουμένως ποκηρύξει και γκαταλείψει τίς πλάνες καί αρέσεις του τελευταος!
Τότε, Πατριάρχης θηναγόρας κατέστη (δη ταν λόγ τν συγκρητιστικν φρονημάτων του, λλά γινε καί πισήμως) ντίχριστος! Χριστός κηρύττει τι δέν μπορε να πάρξει κοινωνία το σκότους μέ τό φς. θηναγόρας κήρυξε τι μπορε νά πάρξει κοινωνία το σκότους (ψεδος το Παπισμο) μέ τό φς (λήθεια τς ρθοδοξίας)! Ατό βεβαίως εναι μία μεγάλη πάτη!
Τότε γινε μεγάλος θόρυβος γιά κείνη τήν προδοσία πού λαβε χώρα στά εροσόλυμα. Καί δικαίως! Δέν εναι, οτε ταν,  λίγο, νας μασνος Οκουμενικός Πατριάρχης νά ξισώνει τήν ποτίθεται μητέρα του ρθόδοξο κκλησία μέ τίς, κατά τήν Πατερική διδασκαλία, πόρνες αρέσεις καί νά κηρύττει τήν σοτιμία τους, δθεν χάριν φαρμογς ντολς το Χριστο περί νώσεως!
Τό γκλημα το θηναγόρα δέν ντοπίζεται πλς στά κείμενά πού πεγράφησαν, τά ποα εναι, οτως λλως, κατάπτυστα. Εναι δέ ποπροσανατολιστικό τό νά προκαλονται διαμάχες περί τν κάστοτε οκουμενιστικν κειμένων, τά ποα πιστεγάζουν τίς νέργειες τν διαφόρων νωτικν μλλον ονιτν τς ρθοδοξίας. Τό οσιαστικό γκλημα εναι τό μεταδιδόμενο καί κπεμπόμενο μήνυμα τς πράξεως, ν προκειμέν το κακ τ μνήμη θηναγόρου, τό ποο σέ τελική νάλυση σηματοδοτε τήν πλήρη περιφρόνηση τς δίας τς ληθείας. Ατό, μως, συνιστ στή γλσσα τν γίων Πατέρων: ΑΘΕΪΑ!!!
Τότε, τό 1964-1965, ρκετοί Κληρικοί, μοναχοί, λόγιοι καί μή, καί Θεολόγοι και χι μόνον, γραψαν καί κατακεραύνωσαν τήν προδοσία το Πατριάρχη. Κάποιοι μάλιστα προχώρησαν σέ οσιαστικές κανονικές ντιδράσεις. Τό γιον ρος σείσθηκε συθέμελα. ρκετές κυρίαρχες Μονές του (κτώ τον ριθμό) διέκοψαν τό μνημόσυνο το Πατριάρχου. κόμη, σοι θέλουν νά προσδιορίζονται ς ρθόδοξοι ποκαλον καί θεωρον τόν Πατριάρχη θηναγόρα προδότη, ν μόνον ο παδοί τν θεωριν καί μόφρονές του, πως διάδοχός του σημερινός Πατριάρχης, Φαναριτες τόν ποκαλον μέγα καί ραματιστή!
Σήμερα (25 Μαου) στά εροσόλυμα – καί ν λλάδα ζε στόν πυρετό τν Ερωεκλογν πού διενεργονται ατή τήν μέρα καί κατά τίς ποες διακυβεύεται μία λλη προδοσία, ατή τς Πατρίδος μας- πενήντα χρόνια μετά, ορτάζεται κενο τό ποτρόπαιο γεγονός. Καί χι πλά ορτάζεται, λλά νανεώνεται! Καί τσι παναλαμβάνεται δια προδοσία! Οκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαος, μάλιστα κατόπιν δικς του προτάσεως πού γινε σμένως ποδεκτή πό τόν νέο Πάπα τς παλαις Ρώμης, συναντται στά εροσόλυμα μέ τόν περιβόητο Φραγκίσκο σέ νάμνηση κείνου το γεγονότος. ποκορύφωμα θά εναι, κατά τό δημοσιευθέν πρόγραμμα, συμπροσευχή τν δύο γετν καί χι μόνον νδεχομένως, ντός το πανιέρου Ναο τς  ναστάσεως και μπροσθεν το Παναγίου Τάφου! ντως τό βδέλυγμα τς ρημώσεως στώς ν τόπω γί!
δεδηλωμένος σκοπός τους εναι νωση! Δηλαδή, γιά νά μή κοροϊδευόμαστε, προδοσία!
Σήμερα, μως, ποιός ντιδρ; Ποιός διαμαρτύρεται; Σχεδόν, κανείς! Καί ατό συμβαίνει διότι ξωμότης Βαρθολομαος, μαζί μέ λο τό συνάφι του κατόρθωσαν, συνεργεί το πονηρο, νά βασιλεύει παντο διαφορία, φόβος καί πλάνη! Καί πιπλέον νά σχύει γιά τούς περισσοτέρους τό φαινόμενο το Μιθριδατισμο! ξοικείωση δηλαδή μέ τό δηλητήριο τς ποστασίας, λόγ τν λίγον κατ’ λίγον λαμβανομένων δόσεών του! Λίγο-λίγο καί σιγά-σιγά, μπρός-πίσω μέ δηλώσεις καί νασκευές, μέ ποκαλύψεις καί δικαιολογίες γιά φελες καί σχέτους, κενο πού σέ λλες ποχές θά προκαλοσε στούς ρθοδόξους που γς ερή γανάκτηση καί πανάσταση μέχρι μαρτυρίου καί αματοχυσίας, κατορθώθηκε σήμερα νά περν «βρόχοις ποσί»!
Καί ναριωτιέται κανείς τί πομένει γιά νά διαλυθε τό πν; Τί κάνουν ο ταχθέντες ς σκοποί καί φύλακες τς ρθοδοξίας Ποιμένες καί Θεολόγοι;
Σήμερα, τ νόχ νοχ καί θεομισήτω σιωπ τν νωτέρω, μολογία τς Πίστεως ργε. ργε το Εαγγέλιον! Ο γιοι Μάρτυρες καί μολογητές τν Συναξαρίων τς κκλησίας το Χριστο φαντάζουν λλόκοτες προσωπικότητες γιά τούς συγχρόνους ρθοδόξους! ποσυνειδήτως λοι ατοί πλέον κλαμβάνονται ς μουσειακό εδος παλαιν ποχν, δημιούργημα φελν καί περιττν ντιλήψεων! σχετική διδασκαλία τν γίων Πατέρων κατά τν αρέσεων φαντάζει «κατανοητή» μόνον πό τίς εδικές συνθκες κείνου το καιρο καί δέν νοεται νά τίθεται θέμα φαρμογς της στή σύγχρονη ποχή!
Ο ναλύσεις ρισμένων ντι-οκουμενιστν πού γνωρίζουν νά δικαιολογον μονίμως τά πάντα, ποστηρίζοντας τι πάντοτε συνέβαιναν νάλογα πράγματα καί παρατηρονταν ντίστοιχα φαινόμενα στήν κκλησία μεγεθύνοντας μεμονωμένα περιστατικά τς κκλ/κς στορίας, ξυπηρετον μιά χαρά τούς συνειδητούς προδότες καί τά σχέδιά των.
Εναι πασιφανές τι πάρχει τρομακτική διαφορά στίς ποχές! Δν πταίει, μως, ποχή, γενικς καί ορίστως. Τίς ποχές τίς χαρακτηρίζουν τά γεγονότα πού νεργον ο νθρωποι! Καί τήν ποχή μας τήν κατέστησαν ποχή τν προδρόμων το ντιχρίστου πρωτίστως χι ο πολιτικοί, οτε ο κοσμικοί νθρωποι, λλά ο ξωμότες ρασοφόροι πού κατέλαβαν τούς πισκοπικούς καί γουμενικούς θρόνους καί νεργον τήν προδοσία!
Μς εναι πλέον διάφορο πς θά χαρακτηρίσουν τόν λόγο μας. άν θά τόν κρίνουν περβολικό, φανατικό, βάσιμο καί συκοφαντικό κόμη. δ τά ργα το διαβόλου το Οκουμενισμο βοον! Ο διοι ο πρωταγωνιστές τς προδοσίας ατο-συστήνονται με τούς λόγους καί τίς πράξεις των. Δυστυχς, δέν εναι ψέμμα, οτε τι, κατά τήν μολογία το δίου το θηναγόρου, οτος εχε «λειτουργήσει» - ρθόδοξος κληρικός ν - καί ς ραββίνος σέ Συναγωγή  (!) πρός ξυπηρέτηση τν πιστν τς ουδαϊκς θρησκείας, οτε τι διάδοχός του στήν λυσίδα τν οκουμενιστν Πατριαρχν Κων/λεως κ. Βαρθολομαος δημοσίως ναγνωρίζει χάρη, γιότητα, μυστήρια καί ρα σωτηρία στόν μετανόητο Παπισμό!
Οτε τό σκόπιμο προπέτασμα τν συστηματικν γιοποιήσεων μεγάλων γιά τόν ελαβή λαό γερόντων καί σκητν μπορε νά καλύψει τά σχέδια το Φαναρίου καί νά παραπλανήσει τούς χοντες νον καί λογικήν πλή πιστούς.
άν πρχε ζωντανή ρθοδοξία καί συνέπεια δέν θά ζητετο κν πό τόν σημερινό Πατριάρχη καί τήν Σύνοδό του καμμία ναγνώριση, τή στιγμή πού διος ντί τς ρθοδοξίας ναγνωρίζει τίς αρέσεις καί ντί τς Πίστεως τν Πατέρων μολογε, ργ καί λόγ, τήν παναίρεση το ντιχρίστου Οκουμενισμο!
ρθοδοξία άλω! χθρός εναι intra muros (ντός τν τειχν) καί δέν τόν συγκρατον μεμονωμένες διαμαρτυρίες καί δή γενόμενες ν κοινωνί μετά τν ποστατν!
Πατριάρχης Βαρθολομαος, άν δέν εναι Καρδινάλιος καρδίας το Πάπα, εναι Ονίτης! Εναι ποδεδειγμένα καί μεμαρτυρημένως παδός, θιασώτης καί πρωτεργάτης τς τελευταίας μεγάλης αρέσεως τν σχάτων χρόνων, τς παναιρέσεως το Οκουμενισμο!
λλά καί σοι θεωρούμενοι παραδοσιακοί, ν κινδυνεύει Πίστη, μάλλον ν πειλεται μέ πλήρη μεταστοιχείωση ρθοδοξία, «δουν», καθησυχάζοντας τούς πιστούς, σματα περί διακρίσεως, συχίας καί πακος στούς νωτέρους των, ατοί ξυπηρετον τόν χθρό καί κουσίως φήνουν νεμπόδιστη τήν δό τς πωλείας στούς παδούς των!
Γιά τούς ληθινά εσεβες καιρός ατός εναι προφανς καιρός μάχης, γνος καί μολογίας! σιωπή σημαίνει ατόχρημα ΠΡΟΔΟΣΙΑ! νοχή, πίσης! μεγάλη παγίδα το διαβόλου εναι νά παραπλανηθομε τι ζομε σέ περίοδο ερήνης καί δέν παιτεται μάχη, διαρκής γώνας καί μολογία Πίστεως. Τό μεγάλο πλο του σύγχυση! ΠΡΟΣΟΧΗ! Τίποτε κ τν τς νέας ποχς ξωτερικς παρόμοιο μέ τά τς Παραδόσεώς μας δέν πρέπει νά τό σπαζόμαστε καί νά τό μπιστευόμεθα. Τά ντως θεάρεστα χουν τή σφραγίδα το Χριστο, τς κκλησίας καί τς διδασκαλίας τν γίων ποστόλων καί τν γίων Πατέρων. λα τά λλα, στω καί πανομοιότυπα, εναι ψευδεπίγραφα καί λυμαίνονται τήν σωτηρία μας.
Σωτηρία δέν πάρχει παρά μόνον ν Χριστ καί ν τ κκλησί! , στω καί μέ ψιλό λογισμό, ποδοχή το μετανοήτου Παπισμο ς κκλησίας εναι, βεβαίως, ρνηση Πίστεως καί ρνηση το διου το Χριστο!
ποιος δέν κηρύσσει καί δέν θεωρε τόν Παπισμό αρεση καί ντί τς μετανοίας το γέτου καί τν παδν του πιδιώκει τήν μετ’ ατο νωση, εναι ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ!  σοι δέ, διαφόρως, κοινωνον μετ’ ατο πόκεινται στό ατό κρμα καί βαδίζουν τήν ατή δό τς πωλείας!
περ στι μεθερμηνευόμενον: ποιος κοινωνε μετά το νν Οκουμενικο Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου - το συνειδητς καί γυμν τ κεφαλ κηρύσσοντος τήν παναίρεση το Οκουμενισμο καί φανερς πιδιώκοντος τήν νωση μετά το Παπισμο νευ μετανοίας ατο - καθίσταται καί διος αρετικός καί πολέμιος τς ρθοδοξίας!
Στμεν, λοιπόν, ο πάντες καλς! Στμεν μετά φόβου! Πρόσχωμεν τ γία ρθοδοξί  ν ερήν μολογεν καί πιστεύειν!


* κ. Δημήτριος . Κάτσουρας εναι ποψήφιος Ερωβουλευτής μέ τήν «ΚΟΙΝΩΝΙΑ, Πολιτική Παράταξη συνεχιστν το Καποδίστρια» στίς Ερωεκλογές τς 25ης Μαου 2014.




ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΠΑ-ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ




 
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης ...προχώρησε σε συγκρίσεις με τη σημερινή εκκλησιαστική κατάσταση. Μίλησε για τον Αρχιεπίσκοπο Αλέξανδρο και τη στάση του απέναντι στον Άρειο, τονίζοντας μεταξύ άλλων:
 
 
«Όταν επίεσε ο Κωντσάντιος, ο Αρειανός αυτοκράτωρ τον Πατριάρχη Αλέξανδρο να δεχθεί σε συμπροσευχή τον Άρειο δηλ. να δεχθεί να πάει μέσα στο ναό την Κυριακή ο Άρειος και να λειτουργήσει μαζί με τον Πατριάρχη, ο αιρετικός μαζί με τον Ορθόδοξο, τι έκανε ο Πατριάρχης Αλέξανδρος; Αυτό που κάνουν σήμερα οι δικοί μας οι Πατριάρχες και συμπροσεύχονται και συνυπάρχουν μαζί με τους Παπικούς, μαζί με τους Προτεστάντες, μαζί με τους Μονοφυσίτας, ακόμη και μαζί με τους ετεροθρήσκους, μαζί με τους Βουδιστάς και τους Μουσουλμάνους, μαζί με το φύραμα όλων αυτών των πλανών των διαμονικών;...  
 
 
Αυτές τις ημέρες ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος συμπροσευχήθηκε στην Ασίζη όχι μόνο μαζί με τον Πάπα και τους Προτεστάντες και τον Αγγλικανό «Αρχιεπίσκοπο», αλλά μαζί και με Βουδιστάς, με Μουσουλμάνους, με ειδωλολάτρας. Προσεύχονται, συμπροσεύχονται και συλλειτουργούν. Ξεχάσαμε ότι υποδέχτηκαν τον Πάπα στην Κωνσταντινούπολη θυμιάζοντάς τον και λέγοντας «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»; Και τον τιμήσαμε. Και τον τίμησαν και φοιτητές της Θεολογικής Σχολής δίνοντάς του τιμητικό μετάλλιο.
 
 
Έπρεπε να κάνει και ο Πατριάρχης Αλέξανδρος το ίδιο; Να δεχθεί τον Άρειο μέσα στο ναό και να συμπροσευχηθεί και να συλλειτουργήσει; Όχι. Τι έκαμε; Δεν μπορώ, λέει. Το απαγορεύουν οι Κανόνες. «Επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος καθαιρείσθω». Όποιος επίσκοπος ή παπάς ή διάκος προσευχηθεί με αιρετικούς, πολύ περισσότερο με αλλοθρήσκους, να καθαιρείται. Γι΄ αυτό και ο Πατριάρχης Αλέξανδρος είπε, δεν μπορώ το απαγορεύουν οι Κανόνες. Αλλά οι πολιτικοί έχουν δύναμη, όπως και σήμερα. Και εξαναγκάζουν και Αρχιεπισκόπους να ακολουθούν το δικό τους το δρόμο, και σήμερα στην Ελλάδα. Πολλές φορές και οι δικοί μας κάνουν αυτά που θέλει η κυβέρνησις.
 
 
Προσευχήθηκε λοιπόν ο Πατριάρχης Αλέξανδρος την προηγουμένη ημέρα και παρακάλεσε στο Θεό να μην επιτρέψει να συμπροσευχηθεί μαζί με τον Άρειο. Και ο Θεός τον γλίτωσε με θαύμα. Την άλλη μέρα πηγαίνοντας ο Άρειος στο ναό, κατά οικτρό τρόπο, μέσα σε δημόσιο αποχωρητήριο πέθανε. Και γλίτωσε ο Πατριάρχης Αλέξανδρος αυτή την παράβαση των Κανόνων, τη συμπροσευχή με τον αιρετικό Άρειο.
 
 
Φαντασθείτε σήμερα τους σημερινούς Πατριάρχας και Αρχιεπισκόπους. Όχι απλώς δεν σκέφτονται να μην συμπροσευχηθούν ή πώς να αποφύγουν τους αιρετικούς αλλά με χαρά πηγαίνουν μαζί τους και κάνουν συμπόσια και φιέστες».


Προάσπιση τῆς ἀλήθειας κοινωνώντας μὲ αὐτὸν ποὺ αὔριο θὰ βεβηλώσει τὸν Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου!



Ἀρχιμ. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος
 
Ἡ συνετὴ προάσπιση τῆς             Ἀλήθειας
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
(Ιωάννου Θ' 1-38)
 
Εἰσαγωγικὸ σχόλιο τῆς "Πατερικῆς Παραδόσεως"
 
Πάτερ Ἰωήλ, εὐχαριστοῦμε γιὰ τὸν κόπο ποὺ κάνεις, γιὰ νὰ μᾶς προσφέρεις πνευματικὴ τροφή. Θὰ τὰ προσέξουμε ἐπιμελῶς ὡς πρὸς τὴν διόρθωσή μας.
 
ς πρὸς τὰ θέματα, ὅμως, τῆς Πίστεως καὶ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων, πρὶν γράψεις τὰ παρακάτω, κοίταξες τὸν ἑαυτό σου στὸν καθρέπτη τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως; Ἢ μήπως τὸν ἔσπασες αὐτὸν τὸν καθρέπτη, μέσα στὸν ὁποῖο φαίνεται καθαρὰ ὅτι οἱ Πατέρες ἐντέλλονται τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καταδικασμένους ἢ ὄχι, ὅταν πρόκειται γιὰ φανερὴ αἵρεση δεκαετιῶν;
 
Γιατί ἐπικοινωνεῖς, πάτερ μου, μὲ τὸν κ. Βαρθολομαῖο, ποὺ αὔριο ΕΠΙΣΗΜΑ καὶ ὑπὸ τὰ βλέματα ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, θὰ βεβηλώσει τὸν Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, συμπροσευχόμενος μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀλλόθρησκους; Δὲν σοῦ θυμίζει αὐτὴ ἡ συνάντηση τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ, τὴν συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων, ποὺ ἀναφέρεις στὸ κείμενό σου; Δὲν θὰ εἶσαι κι ἐσὺ ἐκεῖ, ἀφοῦ ἀποδέχεσαι καὶ κοινωνεῖς μὲ τὸν Πατριάρχη σου;
 
Παραθέτω τὰ δικά σου λόγια, δηλ. τὸν δικό σου καθρέπτη.
Γράφεις:
«Γιατί ορισμένοι άνθρωποι στέκονται τόσο αντίθετοι μπροστά στην καθαρή αλήθεια;». «Διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για να καταλήξουν και οι άλλοι στα δικά τους συμπεράσματα».
 
«Εννοείται δε ότι δεν υπάρχει χειρότερο μαρτύριο για έναν Ορθόδοξο, από το να γνωρίζει ότι βρίσκεται στον χώρο της αιρέσεως, και από έλλειψη θάρρους και ταπεινώσεως να παραμένει εντός της “συναγωγής των Ιουδαίων. Να παραμένει αλυσοδεμένος, φοβούμενος μήπως και χαρακτηρισθεί ως «αποσυνάγωγος».
 
«Αλλά υφίσταται και η φαιδρή των περιπτώσεων. Εκείνη δηλ. που ορισμένοι νομίζουν πως όλοι οι άλλοι είναι αφελείς και ότι δεν κατανοούν το ποια είναι η πραγματικότητα και ομιλούν και κηρύσσουν ψεύδη και ανοησίες».
 
«Αντί στο κέντρο να βρίσκεται ο Κύριος Ιησούς, στο κέντρο τοποθετείται ο εαυτός μας και όχι η αλήθεια, η οποία πολλές φορές κοστίζει».
 
«Αλλά τα πράγματα καταντούν τραγικά, όταν η συνείδηση του ανθρώπου βραχυκυκλώνεται  και όντως πιστεύει, όπως και οι φανατικοί Ιουδαίοι της περικοπής, ότι τάχα προσφέρει υπηρεσία στον Θεό... Ο άκριτος ζήλος τους κάνει να βλέπουν παντού προδότες και να φαντάζονται τον εαυτόν τους και τους περί αυτών ως “ασάλευτους πύργους τους δόγματος” και της “ηθικής”».
 
«Χρειάζεται όμως πολύ προσοχή και συνέπεια στο πνεύμα της Εκκλησίας, διότι κινδυνεύει κανείς να είναι μεν “πύργος”, αλλά “πύργος της Βαβέλ” και κατόπιν να “περιάγει την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον...”».
 
(Πιστεύω νὰ μοῦ συγχωρεῖς τὴν οἰκειότητα τῆς γραφῆς. Σοῦ γράφω ἔτσι, γιατὶ κάποτε εἴμαστε στὴν ἴδια κατασκήνωση, ὅταν ἀκόμα ἐσὺ ἤσουν  μικρὸ ὁμαδόπουλο).

Κατά Βαρθολομαίον Ευαγγέλιο: Απεσταλμένος του Θεού ο αιρετικός, για την επίτευξη της Πανθρησκείας!





Χαιρετισμός τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά τήν ὑποδοχήν Αὐτοῦ ὑπό τῆς Α.Θ.Μακαριότητος, τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως.
 
 
(23 Μαΐου 2014)
 
 
Μακαριώτατε Πατριάρχα Ἱεροσολύμων κύριε Θεόφιλε, ἀδελφέ ἐν Κυρίῳ καί συλλειτουργέ λίαν ἀγαπητέ καί περισπούδαστε,
Χριστός Ἀνέστη!

Τόν ἐπίκαιρον τοῦτον χαρμόσυνον χαιρετισμόν, ἐν ὀνόματι τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπευθύνομεν ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης πρός Ὑμᾶς, τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην τῆς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Ἁγίας Σιών, διακατεχόμενοι ὑπό μεγάλης καί ἀνεκφράστου συγκινήσεως, ἀφ᾿ ἑνός μέν ἐκ τῆς προσκυνήσεως τῶν πανσεβάστων Προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ ἐκ τῆς ἐν Χριστῷ κοινωνίας μετά τῶν θυσιαστικῶς φυλασσόντων τά προσκυνήματα ταῦτα ἀδελφῶν καί συλλειτουργῶν ἡμῶν, μέ ἀρχιφύλακα τήν Ὑμετέραν λίαν ἡμῖν ἀγαπητήν καί περισπούδαστον Μακαριότητα, ἀδελφέ κύριε Θεόφιλε. Καί ἀναφωνοῦμεν καί ἡμεῖς μετά τοῦ Προφήτου «διά Σιών οὐ σιωπήσομαι καί διά Ἱερουσαλήμ οὐκ ἀνήσω».
Τά συναισθήματα ἡμῶν εἶναι ἔντονα κατά τήν στιγμήν ταύτην, διότι αἰσθανόμεθα ὅτι ἑνώνει ἡμᾶς μεθ᾿ Ὑμῶν, Μακαριώτατε, τό κοινόν χρέος καί ἡ κοινή αἴσθησις ὅτι ἀμφότεροι φυλάσσσομεν πνευματικάς καί κυριαρχικάς Θερμοπύλας. Ὑμεῖς, τά πλέον ἱερά καί σεβάσμια διά τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Ἐκκλησίαν καί τό πλήρωμα αὐτῆς προσκυνήματα εἰς τούς Τόπους τούς ὁποίους ἐβάδισαν οἱ ἄχραντοι πόδες τοῦ Κυρίου· ἡμεῖς δέ τά σεβάσματα τῆς γῆς τῶν πατέρων ἡμῶν, τῆς Κωνσταντινουπόλεως, εἰς τήν ὁποίαν πάλλεται ἡ καρδία τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. Φυλάσσομεν ἀμφότεραι αἱ Ἐκκλησίαι τήν παρακαταθήκην τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Σεῖς μέν ἐνταῦθα ἐπί τοπικοῦ ἐπιπέδου πρός τήν Ἁγιοταφικήν Ἀδελφότητα, τόν κλῆρον καί τόν λαόν τῆς δικαιοδοσίας Σας· ἡμεῖς δέ πέραν τοῦ τοπικοῦ καί ἐπί οἰκουμενικοῦ ἐπιπέδου, διακονοῦντες τήν ἀλήθειαν τῆς ἀμωμήτου καί ἀσπίλου Ὀρθοδόξου πίστεώς μας, μαρτυροῦντες τῇ ἀληθείᾳ, καί διακρατοῦντες τόν θησαυρόν τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδοξίας. 
 
 

Για όσους επιμένουν να Μνημονεύουν τους αιρετικούς: Οικουμενισμός και Πανθρησκεία. Η νεα πραγματικότητα.

Λυκούργος Νάνης

"Αφωνότεροι ιχθύων", οι πλείστοι των ιεραρχών μας δύο ημέρες προ της υλοποιήσεως του σκανδαλώδους πατριαρχικού τολμήματος.







      Δύο ημέρες προ της υλοποιήσεως του σκανδαλώδους πατριαρχικού τολμήματος, και "άκρα του τάφου σιωπή" βασιλεύει εντός του περιβόλου του επισκοπικού σώματος (και όχι μόνο) της Ελλαδικής Εκκλησίας.


     "Αφωνότεροι ιχθύων", οι πλείστοι των ιεραρχών μας, μάλλον έχουν στραμμένη την προσοχή τους στα συλλείτουργα, (εύχομαι, ΟΛΟΨΥΧΩΣ, να τους αδικώ αλλά, δυστυχέστατα, αυτήν την εντύπωση αποκομίζει κανείς περιηγούμενος το διαδίκτυο) τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, τόσο μα τόσο απωθούν, πιστούς και απίστους, εξ αιτίας του τρόπου με τον οποίο αυτά πραγματοποιούνται, και κάθε άλλο παρά διαφαίνεται να συνέχονται απ το θλιβερό γεγονός ότι ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αιρόμενος υπεράνω των Θείων και Ιερών κανόνων, των απαγορευόντων ρητώς και κατηγορηματικώς την μετά των αιρετικών συμπροσευχή (παρά τις σοφιστείες των υποστηρικτών τους) και επισυρόντων φρικτές αρές επί των κεφαλών των κατά καιρούς παραβατών τους, πρόκειται να προσθέσει έναν ακόμη κόμβο στο κομβολόγιο των οικουμενιστικών-προδοτικών της Ορθοδοξίας ανομημάτων του με την επικείμενη επίσκεψή του στα Ιεροσόλυμα.


    Η εκκωφαντική αυτή επισκοπική σιωπή δίδει, αναντιλέκτως, αφορμή στον πιστό λαό, που αγωνιά για την οσημέραι επιτεινόμενη παραφθορά, νόθευση και προδοσία του Ορθοδόξου Δόγματος, να εξαγάγει μελαγχολικά συμπεράσματα αναφορικά με το βαθμό συμβιβασμού τινών εξ αυτών με την προμνημονευθείσα προδοσία (εννοείται ότι η συγκεκριμένη αναφορά ισχύει για τους ορθοφρονούντες ποιμένες και κατ΄ ουδένα λόγο για τους θεράποντες του οικουμενιστικού συγκρητισμού επισκόπους).


       Τυγχάνει, αναμφιρρήστως, αδιανόητο, να εκπορεύονται αγωνιώδεις και έμπονες κραυγές διαμαρτυρίας απ τη μεριά κατώτερων βαθμίδων κληρικών, μοναχών και λαικών και να σιωπούν οι ταγοί της Εκκλησίας.


    Κραυγάζουν "στεντορεία τη φωνή" και διατόρως οι στρατιώτες και οι στρατηγοί έχουν πάθει... "γλωσσοδέτη", εξ αιτίας, πιθανότατα,μιας στρεβλής αντιλήψεως περί εκκλησιαστικής γαλήνης και ενότητος, η οποία, όμως, κάθε άλλο παρά στοιχεί με τις αγιοπατερικές και ιεροκανονικές επιταγές( αλλά , εν πολλοίς, και με την κοινή λογική) οι οποίες όταν "Θεός το κινδυνευόμενον" όχι απλώς επιτρέπουν αλλά επιβάλλουν το θεοφιλή έλεγχο των κακώς κειμένων.


     Με τον κίνδυνο να καταστούμε κουραστικοί αξίζει να υπομνήσουμε για μία ακόμη φορά ότι κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, μεμαρτυρυμένης Ορθοδόξου πνευματικότητος, αλλά και αναγνωρισμένοι άγιοι της Εκκλησίας προ δεκαετιών καυτηρίασαν και στηλίτευσαν κατά ποιμαντικό-συνειδησιακό χρέος την ολέθρια και καταστροφική οικουμενιστική-συγκρητιστική πολιτική του αλήστου (αρνητικής εννοείται) μνήμης μακαριστού Αθηναγόρα αδιαφορώντας για τις οιεσδήποτε συνέπειες και, καθιστάμενοι, κατ αυτόν τον τρόπο παραδείγματα προς μίμηση για τους "μέλλοντας ποιμαίνειν την Εκκλησίαν".


   Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, π. Παίσιος, π. Φιλόθεος Ζερβάκος,π. Αυγουστίνος Καντιώτης, π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος είναι μερικά, μόνο, απ τα ονόματα των ελεγξάντων, εν αγάπη μεν, εν αληθεία δε, την αθηναγόρειο προδοσία.


          Επίσης, επιβάλλεται να μνημονεύσουμε των μακαριστών αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου του Β΄, Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου, Μηθύμνης Ιακώβου, Κερκύρας Μεθοδίου, Παραμυθίας Παύλου, Χίου Χρυσοστόμου, Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, Ζιχνών Νικοδήμου, π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου, π. Σπυρίδωνος Μπιλάλη, π. Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, αειμνήστου Παναγιώτη Τρεμπέλα αλλά και συλλογικοτήτων όπως επί παραδείγματι πολλών μονών του Αγίου Όρους, ιεραποστολικών αδελφοτήτων και συλλόγων όπως π.χ. ΠΟΕ, Τρεις Ιεράρχες, Σωτήρ, Σταυρός κ.ά.
     Γιατί σήμερα δεν παριστάμεθα μάρτυρες μιας, παρόμοιου μεγέθους και εντάσεως, αντιδράσεως και αντιστάσεως στη συντελούμενη προδοσία;
      Τι να υποθέσει κανείς;


     Τόσο πια έχει εισχωρήσει ο λίβας του συμβιβασμού στο σύγχρονο επισκοπικό σώμα αλλά και στον καθόλου εκκλησιαστικό βίο αποξηραίνοντας κάθε ικμάδα αντιδράσεως και αντιστάσεως;
    Μπορούμε άραγε να είμαστε αισιόδοξοι χωρίς να χαρακτηρισθούμε αιθεροβάμονες;

Λ.Ν.

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Ο ΙΕΡΟΣ ΚΡΑΤΗΡΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΑΡΚΟ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΚΟ 

στη ΣΟΥΡΩΤΗ Θεσσαλονικης.




O Aρχιμανδριτης π. Ευθυμιο;ς Τρικαμηνας καθε μηνα μαζι μας εδω στην Μακεδονια μας.

O Aρχιμανδριτης π. Ευθυμιος Τρικαμηνας σημερα Σαββατο 24 Μαϊου εδω μαζι μας κοντα στον Αγωνιζομενο για την Πατρωα Ευσεβεια λαο του Θεου, στον Αγιο Μαρκο τον Ευγενικο της Σουρωτης Θεσσαλονικης για να του μεταδωση τον ΙΕΡΟ ΚΡΑΤΗΡΑ. 

Οσοι πιστοι προσελθετε.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. Ο π. Ευθύμιος δεν κοινωνεί όσους κοινωνούν εκεί που μνημονεύονται οι αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι.

Ποιοι ειναι αυτοι;

Οσοι εχετε το ορθοδοξο αισθητηριο θα τους εντοπισετε.

Την ωρα που οι Προδοτες της Εκκλησιας θα συναντωνται στα Παναγια εδαφη οπου περπατησε ο Θεος μας και θα μαγαριζεται και θα μολυνεται η Πιστι Του απο τους σημερινους λιποβαρεις αναξιους ...αντιπροσωπους Του, ο ταπεινος καλογηρος πατηρ Ευθυμιος θα κηρυττη τον ορθοδοξον λογον Του και τον λογον των γνησιων και ακραιφνων ερμηνευτων Του, των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ της Ορθοδοξιας.

Αραγε ποσοι θα τον μιμηθουν αυτες τις δυσκολες στιγμες που θα διερχεται η Εκκλησια τον Μεγαλον Πειρασμον της και θα διδαξουν και θα συνεγειρουν τους πιστους και θα κηρυξουν ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΝ;

Πιστευετε οτι θα υπαρξη εστω και ενας απο τους 80 δεσποταδες, απο τους 10.000 παπαδες και απο τους 10.000 Θεολογους, της Οικουμενιστικης Αιρετικης εκκλησιας της Ελλαδος;

Αραγε οταν αποφασιση να ελθη ο Κυριος επι της γης θα ευρη την ΠΙΣΤΙΝ;

ΕΚΕΙΝΟΣ ο ιδιος εκαμε το ερωτημα αυτο.

Το αρτι ανεγερθεν πατροπαραδοτο κωδωνοστασιο του ιερου ναου του Αγιου Μαρκου του Ευγενικου, ευγενικη προσφορα Πρωτοπορου Αποτειχισθεντος αδελφου μας της Κρητης.  
Αυριο θα κτυπηση τον ευχαριστο ηχο της καμπανας για πρωτη φορα.



2 σ

Οι βουλές του Θεού και οι ενοχές του Πατριάρχη!


Πηγή: Ρομφέα 

Πατριάρχης Σερβίας:

''Οι πλημμύρες είναι τιμωρία για τις αμαρτίες μας''

serbias-eirinaios
Στην αποστασία αλλά και στην φετινή νικήτρια της Γιουροβίζιον, αποδίδουν τις καταστροφικές πλημμύρες οι Ορθόδοξοι ηγέτες των Βαλκανίων.
Ο Πατριάρχης Σερβίας κ. Ειρηναίος σχολιάζοντας το γεγονός, μεταξύ άλλων ανέφερε: "Οι πλημμύρες ήταν θεϊκή τιμωρία για τις αμαρτίες μας."
Ενώ σε άλλο σημείο ο Προκαθήμενος της Σερβικής Εκκλησίας, τόνισε ότι "ο Θεός ξεπλένει τη Σερβία από τις αμαρτίες."
Για τις πλημμύρες μίλησε και ο Σεβ. Μητροπολίτης Μαυροβουνίου κ. Αμφιλόχιος, ο οποίος δήλωσε πως "αυτή η πλημμύρα δεν είναι σύμπτωση, αλλά προειδοποίηση."
"Ο Θεός μάς έστειλε τις βροχές σαν υπενθύμιση ότι άνθρωποι δεν πρέπει να γίνονται μέρος του κακού", πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο κ. Αμφιλόχιος.

Πηγή: Romfea.gr

Συνάντηση Πάπα-Πατριάρχη: Ἀντιδράσεις «μωρῶν παρθένων»!




τσι κι ἀλλιῶς φτάνουμε στὴν περιπόθητη γιὰ τὸ Βατικανὸ Ἕνωση «δίχως ν’ ἀνοίξει ρουθοῦνι» κατὰ τὴν λαϊκὴ ἔκφραση. Οἱ Ποιμένες ἀδιάφοροι, ἄβουλοι, δειλοὶ καὶ μοιραῖοι ἄφησαν τὸν Πατριάρχη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νὰ ὁδηγεῖ τὸ σῶμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ ἅρμα τῆς Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἄραγε, ὅσοι Ποιμένες θὰ ἀντικρύσουν μεθαύριο στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ὀφθαλμοφανῶς ἕνα ἀπὸ τὰ «βδελύγματα τῆς ἐρημώσεως», τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς ἀμετανοησίας τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων καὶ τῆς σταθερῆς ἀποφάσεώς τους νὰ προχωρήσουν ἕως τὸ τέλος τὸν δρόμο τῆς Παναιρέσεως, θὰ συγκλονιστοῦν; Θὰ ἀποφασίσουν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Θὰ διακόψουν τὸ Μνημόσυνό αὐτῶν ποὺ δὲν εὐαγγελίζονται πλέον Χριστό, ἀλλὰ δουλεύουν γιὰ τὸν Ἀντίχριστο, στρώνουν τὸ χαλὶ γιὰ τὴν Πανθρησκεία του;
Τὸ εὐχόμαστε, ἀλλὰ δὲν ἐλπίζουμε. Ἡ μέχρι τώρα πολιτική τους, ὁμοιάζει μὲ ἐκείνη τῶν πέντε μωρῶν παρθένων. Ὁ συγχρωτισμὸς καὶ ἡ «κοινωνία» τους μὲ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν τοὺς ἐπέτρεψε νὰ φροντίσουν γιὰ τὸ «λάδι» τῆς Ὁμολογίας.
Στὴν ἀνάρτηση αὐτὴ δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὶς ἐνέργειες τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἔπαψαν ἀπὸ καιρὸ νὰ εἶναι προδότες τῆς Πίστεως, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι πλέον ἔχουν μεταπηδήσει στὸ ἐχθρικὸ στρατόπεδο ὡς αἱρετικοί· ἀλλὰ θὰ σχολιάσουμε μία ἀκόμα ὁμολογιακὴ κατὰ βᾶσιν ἐνέργεια, τὴν ὑποβολὴ Ὑπομνήματος στὴν Ἱ. Σύνοδο ἀπὸ τοὺς πέντε Μητροπολίτες «κατά των αποφάσεων του Π.Σ.Ε. εν Πουσάν», ἀφοῦ αὐτοὶ πλέον προδίδουν τὴν Πίστη.
Γιατὶ ἡ προδοσία δὲν γίνεται ἀπὸ τοὺς ἤδη ἐχθροὺς τῆς Πίστεως Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς οἰκείους τῆς Πίστεως, ποὺ τὴν ἀφήνουν ἀνυπεράσπιστη στὰ στόματα τῶν λύκων καὶ συμπορεύονται μαζί τους, ἀνεχόμενοι ἢ ἁπλῶς διαμαρτυρόμενοι, ἀλλὰ κοινωνοῦντες καὶ ἀποδεχόμενοι ὡς Ἐπισκόπους τοὺς ψευδεπισκόπους. Καὶ δὲν μποροῦν νὰ ποῦν ὅτι δὲν γνωρίζουν ὅτι κολυμπᾶμε στὴν αἵρεση ἐδῶ καὶ δεκαετίες.
Γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε πάλι στὸν ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς ποὺ ὀνόμασε πρὶν ἀπὸ 50 χρόνια Παναίρεση τὸν Οἰκουμενισμό, θὰ προσφύγουμε στὸν π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο (τὸν ὁποῖον εὐλαβοῦνται καὶ τὸν ἐπικαλοῦνται ὅταν τοὺς συμφέρει), ὁ ὁποῖος ἔχει ἐπισημάνει ἐδῶ καὶ μισὸ αἰῶνα, μὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα:

Θα ξυπνηση καποτε ο Ορθοδοξος λαος; Οι Ορθοδοξοι μοναχοι; Ο Ορθοδοξος κληρος; Θα ξυπνησουν οι Σιγονταροοικουμενιστες; Που ειναι οι ...Στρατηγοι; Ποιος θα ξυπνηση τους κοιμωμενους μακαριως ...στρατηγους; Eιναι δυνατον να παριστανετε τους στατηγους και εσεις να συνεχιζετε να χασμασθε;Μεχρι ποτε θα σιωπατε; Ειναι εποχη υπνου και απραξιας; ΄Η ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ;Ποτε θα ηγηθητε του Αγωνα; Δεν ακουτε τι σας λεει ο Αγιος Μαρκος ο Ευγενικος; Σε σας απευθυνεται, ακουστε τον: Oυκ έστιν γαρ ο λόγος εν λόγοις ο αγών, αλλ’ εν πράγμασιν. Ουδέ ρητών και αποδείξεων ο καιρός, αλλά δεί τους αγαπώντας τον Θεόν έργοις αυτοίς γενναίως παρατετάχθαι και πάντα κίνδυνον ετοίμους είναι παθείν υπέρ της ευσεβείας και του μη τη κοινωνία χρανθήναι των ασεβών. αγιος Μαρκος ο Ευγενικος



Νά που οδηγεί η ανοχή του Οικουμενισμού και η σταδιακή αποδοχή της Αίρεσης: 

ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ 

ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΩΣ ΑΚΙΝΔΥΝΗ




Αυτό που πρόκειται την Κυριακη να γίνει στα Ιεροσολυμα και μάλιστα στον Πανάγιο Τάφο, την κεντρική ουσιαστικά Αγία Τράπεζα όλης της Ορθοδοξίας δεν έχει ξαναγίνει. 

Ο έχων το Πρωτείο των Αιρέσεων Πάπας Ρώμης με τους ουσιαστικά εξουνιτισμένους Αρχιερείς Βαρθολομαίο και τους Αρχιερείς της Σιών, μαζί με τους τοπικούς αρχηγούς των άλλων Χριστιανικών ομολογιών, δηλαδή όλες οι άλλες Αιρέσεις, θα συμπροσευχηθούν ενώπιον του Παναγίου Τάφου, εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την ορατή ενότητα και ύπαρξη της ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΨΕΥΔΟΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, με την πιθανή παρουσία εκπροσώπων και άλλων θρησκειών. 

Αυτά ξεπερνούν τα πεπραγμένα και του εξωμότου Αθηναγόρα ανοίγοντας νέες σελίδες αποστασίας. 

Το βδέλυγμα της ερημώσεως έρχεται να σταθεί εν τόπω Αγίω και ημείς καθεύδουμε περί άλλα τυρβάζοντες.

Η Πατρωα ευσεβεια και ΠΙΣΤΙ προδιδεται, θρασυτατα,  ωμα και απροκαλυπτα.

Και ΟΥΔΕΙΣ Ο ΑΝΤΙΔΡΩΝ...

Τι απολογησομεθα; 

Ο Αγωνιστης Φωτης Κοντογλου απευθυνει απο το Υπερπεραν το παρακατω κατηγορητηριο προς ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.


Ἡ ἐπιθυμία τῆς ὑμ. Παναγιότητος καὶ τῶν σὺν ὑμὶν νὰ ὑποταχθῆ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τὸν Πάπαν καὶ ἡ ἐκ μέρους σας ἀνεξήγητος σπουδή, ἐπλήρωσε τὴν καρδίαν μας ἀφάτου θλίψεως καὶ ἀθυμίας. Τὰ ὦτα μας ἀκόμη συρίζουν ἀπὸ τὸ φρικτὸν τοῦτο ἄκουσμα. 



 Ἡ Ὀρθόδοξος ποίμνη ἐδιχάσθη. Οἱ μὲν σᾶς ἠκολούθησαν, εἰς τὸν ὀλισθηρὸν δρόμον τὸν ἀπάγοντα εἰς τὴν ἀπώλειαν, οἱ δὲ παρέμειναν ἑδραῖοι καὶ ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν τῶν Πατέρων των, ἀποτροπιαζόμενοι καὶ εἰς μόνην τὴν σκέψιν ὅτι ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης ἐνηγκαλίσθη τὸν Πάπαν καὶ ἐμολύνθη ἀπὸ τὸ βδέλυγμα τοῦτο τῆς ἀσεβείας.



Ἐκεῖνοι οἵτινες σᾶς ἠκολούθησαν ἤσαν ἐκ τῶν προτέρων προδικασμένοι νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν, ὄντες ὑλόφρονες, ματαιόδοξοι, ἄπιστοι, καὶ ξενόδουλοι κόλακες καὶ κολακευόμενοι. Ἔσπευσαν λοιπὸν νὰ συνταχθῶσι μὲ τὸν «κόσμον», μὲ τὸν ἁμαρτωλὸν κόσμον τῆς ἐπιγείου ἀνέσεως, τῆς ἄνευ ταλαιπωριῶν καὶ ἀγῶνος ζωῆς, «εἰς τὴν ὧδε μένουσαν πόλιν», μὴ ἐπιζητοῦντες «τὴν μέλλουσαν», ὡς ἀνύπαρκτον καὶ μὴ πιστευτὴν εἰς αὐτούς.



Οἱ ἄλλοι ὅμως, οἱ πιστοί, παρέμειναν ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, εἰς τὴν χώραν τῆς πενίας, τῶν στερήσεων, τῶν πειρασμῶν, τῶν διωγμῶν, βέβαιοι ὄντες ὅτι.... ἐν μέσω αὐτῶν παρίσταται ὁ Κύριος, ὁ εἰπῶν ὅτι ἡ Ἐκκλησία Αὐτοῦ θὰ εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὸ μαρτύριον, τὴν περιφρόνησιν, τὴν πτωχείαν, τὸν ἐμπαιγμόν, τὰ ὁποία θὰ εἶναι ἡ ἀντιμισθία τῆς σθεναρᾶς ὁμολογίας τῶν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον.

 
Εἰς τὰ ὦτα των ἠχοῦν ἡμέρας καὶ νυκτὸς οἱ παρήγοροι λόγοι τοῦ Χριστοῦ. «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν». Ὁ διωγμός, ἡ κακοπάθησις καὶ ὁ θάνατος εἶναι ὁ εὐλογημένος κλῆρος τῶν γνησίων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Τὸ πανάγιον στόμα τοῦ εἶπεν ἀκόμη: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται καὶ οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν». 


Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχουν βιασταὶ εἰς τὴν παράταξιν τῶν ἀμάχων, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νὰ συνθηκολογήσουν μὲ τὸ ψεῦδος, διὰ νὰ ζήσουν ἐν ἡσυχία καὶ ἀπολαύσει τῶν ἐγκοσμίων ἀγαθῶν;



Καὶ σεῖς οἱ ποιμένες τοῦ λαοῦ τί εἴδους ποιμένες εἶσθε; Τὰ πρόβατα τὰ ὁποῖα σᾶς ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστὸς τὰ παραδίδετε εἰς τοὺς λύκους. Συναυλίζεσθε μὲ τοὺς ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου τοῦ παρερχομένου, διότι ἐζηλώσατε τὴν δόξαν αὐτῶν καὶ οὐχὶ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. 



Ὑπετάξατε τὴν πίστιν εἰς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους τῶν κοσμικῶν ἐπιθυμιῶν, οἵτινες ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὸν σατανᾶν. Παρεδόθητε καὶ παρεδώσατε τὰ πρόβατα εἰς τὸν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου, εἰς τὸν κατέχοντα τὴν ὕλην, τὸν χρυσόν, τὰς ἐφευρέσεις καὶ τὰς μηχανᾶς, αἳ ὁποῖαι καταπλήττουν τὰ πλήθη, ὡς θαύματα τοῦ ἀντιχρίστου. 



Παρεδόθητε καὶ παρεδώσατε τὰ πρόβατα εἰς τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν, «τὴν κενὴν ἀπάτην», τὴν διδασκομένην εἰς τὰς χώρας τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς ἀπογνώσεως, ὅπου οὐκ ἔστιν οὐδὲ ὀσμὴ τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως, τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ.



Καὶ ταῦτα, διότι δὲν εἶσθε οἱ ποιμένες οἱ καλοί, οἱ θυσιάζοντες τὴν ζωὴν αὐτῶν ὑπὲρ τῶν προβάτων καὶ ὁδηγοῦντες αὐτὰ εἰς τοὺς εὐώδεις λειμώνας τῆς ἀθανάτου ζωῆς.



Σεῖς εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, καὶ κατὰ τὸ πανάγιον στόμα τοῦ Κυρίου «ὁ μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμὴν» (Ἰω. ι’, 12). Εἶσθε μισθωτοὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου, διὰ τὴν δόξαν καὶ τὸν πλοῦτον τῶν ὁποίων ἐργάζεσθε. Καὶ ἅπαξ εἶσθε οἱ δοῦλοι τοιούτων κυρίων, εἶσθε ὠπλισμένοι μὲ τὰ ὄπλα τῆς βίας, μὲ τὰ ὁποία ἀπειλεῖτε τὰ πιστὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ τὰ ἀναγκάσητε νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν.



Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ μακάρια πρόβατα ἀπεκδέχονται τὸ μαρτύριον ὡς λύτρωσιν καὶ ὡς ἀψευδὲς σημεῖον ὅτι θὰ λάβουν τὸν ἀμάραντον στέφανον ἀπὸ τὸν ἀγωνοθέτην Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Ναί! Εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ μαρτυρήσωμεν μετὰ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τὴν ὁποίαν κρατοῦμεν ὡς τὸν μέγιστον θησαυρόν. Μακαρίζομεν τοὺς ἑαυτούς μας, διότι θὰ διωχθῶμεν καὶ θὰ ἀποθάνωμεν ὑπὲρ πίστεως καὶ ἀληθείας.



Ἀκονίσατε τὴν μάχαιραν τῆς αἰσχύνης. Ἀποστείλατε τὰ ὄργανα τῆς βίας, τὰ ὁποία σᾶς δορυφοροῦν καὶ μὲ τὰ ὁποία εἶναι πάντοτε πάνοπλος ἡ ἀποστασία. 


Ἀποστείλατε τὰ ἐναντίον μας. Ἤδη εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος ἐνεφανίσθη τὸ αἱματωμένον καὶ ἀποτρόπαιον φάσγανον τῆς βίας, διὰ νὰ ἐνσπείρη τὸν τρόμον εἰς τὰς ἁγίας καρδίας τῶν γερόντων, τῶν ἀσκητῶν καὶ τῶν ἐρημιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ἐν δοκιμασίαις, ἐν στερήσει, ἐν τελεία ἀπαρνήσει τοῦ σαρκίου τῶν, διὰ νὰ εὐαρεστήσουν τὸν Κύριον.



Τὸ φρικτὸν πρόσωπον τῆς βίας ἐμφανίζεται ὡς τὸ τῆς μυθικῆς κεφαλῆς τῆς Μεδούσης εἰς τὸν ἁγιασμένον κῆπον τῆς Παναγίας. Καὶ ὄπισθεν αὐτοῦ τοῦ βδελύγματος τῆς βίας εὐρίσκεσθε σεῖς, οἱ «ποιμένες οἱ μισθωτοί», οἱ τρίδουλοι τῶν ἀρχόντων τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου τοῦ χρήματος, τῆς ἀθεΐας, τοῦ ἐκφυλισμοῦ καὶ πάσης ἀκολασίας.



Σπαράξατε τοὺς ἀθώους, τοὺς ἁγίους ὁμολογητᾶς, ἀφοῦ ἐγίνατε λύκοι σεῖς οἱ ἴδιοι οἱ ποιμένες.



Σπαράξατε τὴν Ὀρθοδοξίαν μέσα εἰς τὸ Κολοσσαῖον εἰς τὸ ὁποῖον παρίστανται οἱ Καίσαρες, τῆς σημερινῆς κακούργου ἀθεΐας. 


Εἶναι καιρὸς ὅμως ν’ ἀποβάλετε τὴν δορὰν τοῦ προβάτου, καθ’ ὅσον αὔτη δὲν ἀπατᾶ πλέον κανένα.  «ὅ ποιεῖτε, ποιήσατε τάχιον!».



* «Ο.Τ.», Ἀπρίλιος 1965.

ΙΩΒ

ΠΗΓΗ: «ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»

ΑΘΗΝΑΙ 1993

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου