Ἕνας
καλόπιστος διάλογος πάντα εἶναι
καλοδεχούμενος, ἔστω
κι ἂν
δὲν λύνει ὅλες τὶς ἀπορίες.
Ὁ
κ. Πανταζῆς
ἀπαντᾶ σὲ ἐρώτηση ποὺ τοῦ ἔγινε μὲ σχόλιο στὸ ἱστολόγιό μας.
Η ΕΡΩΤΗΣΗ του κ. Δημ. Τσουμακου
Παρακαλώ τον
αδελφό και θεολόγο Νικόλαο Πανταζή, αν έχει την καλωσύνη, να μου λύσει τον εξής
προβληματισμό. Και πιστεύω τον ίδιο προβληματισμό έχουν αρκετοί αναγνώστες,
καθότι ούτε κανονολόγοι τυγχάνουμε, αλλ' ούτε καν θεολόγοι.
Είναι γνωστόν,
ότι ο ηρωικός επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης επεδίωκε να παύσει το μνημόσυνο
του λατινόφρονος και αρχιοικουμενιστού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
Βαρθολομαίου, αλλά δεν εύρισκε δύο συνεπισκόπους του να τον ακολουθήσουν στην
παύση του μνημοσύνου.
Συνεπώς ευρίσκετο σε εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του. Τα
μυστήρια που τελούσε και τα Άχραντα Μυστήρια που μετέδιδε στους πιστούς της
επαρχίας του ήταν μολυσμένα;
Σύμφωνα με τη
λογική και επιχειρηματολογία των αποτειχισμένων αδελφών μας ήταν μολυσμένα.
Σύμφωνα με τον θεολόγο Νικόλαο Σωτηρόπουλο έχουν χάρι και είναι αγιαστικά. Ποιά
πλευρά έχει δίκαιο και ποιά πλευρά σφάλλεται;
-------------------------------------------------
Μενουμε στην Ορθοδοξια.
Βρισκόμαστε εν Πλω.
Εν Διωγμώ.
Εν κατατρεγμώ.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ
του Αποτειχισθεντος Θεολογου κ. Νικ. Πανταζη
Αγαπητέ μου αδελφέ Δημήτρη,
Η απάντησή μου στην απορία
σου είναι η εξής:
Ο Άγιος Γέρων Αυγουστίνος
Καντιώτης επεδίωξε να παύσει το μνημόσυνο του Λατινόφρονος και
Αρχιοικουμενιστού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, αλλά έψαχνε άλλους
δύο συνεπισκόπους του να τον ακολουθήσουν στην παύση του μνημοσύνου.
Κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται
(αλλά και δεν απαγορεύεται) από τους Ιερούς Κανόνες και δη τον 15ο της ΑΒ'
Αποστολικής Συνόδου, η οποία μιλά για έναν κληρικό ασχέτως βαθμίδος, χωρίς να
αποκλείει τους πολλούς, χωρίς να αποκλείει λαϊκούς, τους οποίους ο κλήρος
εκπροσωπεί και ακραιφνώς υπηρετεί τις λειτουργικές-μυστηριακές τους ανάγκες.
Προφανώς ήθελε να κάνει
Αποτείχιση εις τύπον της Αγίας Τριάδος. Ίσως να ήταν και μία έμμεση,
επικινδυνότερη, φοβερότερη, "σεισμικότερη" από την Αποτείχιση απειλή
χωρίς βέβαια κατά βάθος να το εννοεί, ότι οι τρείς Επίσκοποι δύνανται κάλιστα
να προβούν σε χειροτονίες...
Όχι πως ενδομύχως επεδίωκε
να δημιουργήσει νέες Συνόδους, αλλά μπορούσε μονάχα να το προβάλει σαν
ενδεχόμενο, εάν δεν έβλεπε αποτέλεσμα. Η Αποτείχιση όμως, ιδίως όταν είναι σε
Μητροπολιτικό/Πανελλαδικό επίπεδο έχει καίρια αποτελέσματα και αυτό ακριβώς
προείδαν ως ύστατο καταλυτικό πλήγμα οι Άγιοι Πατέρες που το προβάλουν, για να
μην πω επιβάλλουν.
Τελικώς δεν το έκανε και,
συνεπώς, ευρίσκετο -όπως βρίσκονται πάντες οι σημερινοί μητροπολίτες- σε
ανεπίτρεπτη και αντιπατερική εκκλησιαστική κοινωνία με τον Πατριάρχη. Αυτό δεν
είναι κατάκριση, αλλά
δημόσιο ιστορικό δεδομένο, και στη Γραφή και στους Πατέρες
τεκμηριωμένο.
Αυτή η κοινωνία συντελεί τα
μέγιστα στην εξάπλωση, επικράτηση και διαιώνιση της παναιρέσεως. Ιδού ο
μολυσμός. Και συνίσταται σε μαζικό/νεανικό/γενεαλογικό επίπεδο.
Κάτι πολύ πιο φοβερό,
τρομακτικό, μα θα το πώ: Η Μη Αποτείχιση αγγίζει τα όρια της πνευματικής
γενοκτονίας! "Το γαρ γράμμα της των αιρετικών κοινωνίας αποκτέννει, το δε
πνεύμα αποτειχίσεως ζωοποιεί".
Έχει λεχθεί από πολλούς
Αγίους ότι η Εκκλησία είναι ένα Πνευματικό, Θείο Θεραπευτήριο, ένα παγκόσμιο
Νοσοκομείο σύμφωνα με το λόγο του Χριστού: "ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες
ιατρού αλλ' οι κακώς έχοντες".
Για φανταστείτε σε ένα
Νοσοκομείο με μυριάδες ασθενείς να έχει εξαπλωθεί άκρως μολυσματική και
ραγδαίως μεταδοτική θανατηφόρος ασθένεια και για το ίδιο το νοσηλευτικό
προσωπικό ακόμη, και οι Διευθύνοντες να κατέχουν στη διάθεσή τους ασφαλώς μια
αποδεδειγμένη αποτελεσματική άμεση θεραπεία αλλά να μην κάνουν καμία χρήση
αυτής. Σαν να μην έφτανε αυτό, να προτρέπουν το Νοσηλευτικό Προσωπικό, δίχως
καμιά πρόληψη και προστασία, να συνεχίζουν άμεση μετάγγιση και επαφή με τους
μολυσμένους πάντες. Παράλογο δεν είναι; Μολυσμός δεν υπάρχει;
Τα μυστήρια που τελούσε και
τελεί ο κάθε Φλωρίνης (με καλή έννοια το λέγω) είχαν και θα έχουν σχετικό
μολυσμό. Ακόμη και όταν κοντά του κοινωνούσα εγώ. Και ντρέπομαι πάρα πολύ για
λογαριασμό όλων τους, τολμώ πλέον να δακτυλοδεικτώ που κανένας δεν μας δίδαξε,
αλλά σκοπίμως απέκρυψε τη σωστή Ορθόδοξη, Θεάρεστη και Αυθεντική ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ
Στάση, όχι την συμβιβαστική, συνυπαρξιακή, αλληλοπεριχωρησιακή και εν τέλει
αφομοιωτική στάση που δεν είναι στάση αλλά παράσταση θεατρική.
Χρειάστηκε
να περάσουν
χρόνια ολόκληρα, χρόνια μολυσμένα και με τους λογείς Οικουμενιστάς
συνυφασμένα,
χρόνια προδοτικά, επαναπαυτικά, χρόνια συμβιβασμένα μέχρι που να πέσει
στα
χέρια μου το απ' αιώνος απόκρυφον και αιρετικοίς επισκόποις άγνωστον
μυστήριον,
μέχρι που... δόξα Σοι, ο Θεός, στη κατοχή μου πλέον ο ...κεκρυμμένος
θησαυρός ο Αγιοπατερικός, το ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ βιβλίο του π. Ευθυμίου
Τρικαμηνά!
Σήμερα η πλειονότητα, τί
λέγω, η πληρότητα των Επισκόπων σιωπά, με σιωπή ενοχή και εκκοφαντική, σιωπή
ύποπτη και αυτοκαταδικαστική.
Σήμερα, όχι μόνο
"παραέγινε το κακό" σύμφωνα πάλι με την άριστη δήλωση του δασκάλου
μας, αλλά ποτέ δεν προχώρησε τόσο πολύ η καταραμένη μόλυνση όσο στην εποχή μας,
από την σύγχρονη Φεράρας-Φλωρεντίας επαίσχυντη Σύνοδο του Balamand μέχρι και το
βλασφημότατο εμμετικό αποκορύφωμα της εισαγωγής του Παπά στον Πατριαρχικό Ναό
στις 29-11-2006, την επάρατη, κατάπτυστη και επίσημη εν πλήρη καταστολή
Μνημόνευσή του και άρα πλήρη υποταγή στο Παπικό Πρωτείο, στις Παπικές αιρέσεις.