Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Α π ο κ α λ υ π τ ι κ ο ================== Η Α΄ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΣ ΔΕΝ ΕΘΕΣΠΙΣΕ ΕΠΙΣΗΜΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Α π ο κ α λ υ π τ ι κ ο

==================

 

Η Α΄ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΣ

 

ΔΕΝ ΕΘΕΣΠΙΣΕ 

 

ΕΠΙΣΗΜΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 

 




 
 
 
Ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς μᾶς ἀπέστειλε τὸ κείμενο ποὺ δημοσιεύουμε, μὲ τὸ ὁποῖο ἀποδεικνύεται —μὲ βάση τὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας— ὅτι ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν ἐθέσπισε κανένα Ἡμερολόγιο ὡς ὑποχρεωτικά, ἅγιο καὶ ἀπαραίτητο γιὰ τὴ σωτηρία, ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ περισσότεροι ἀπὸ ὅσους ἀκολουθοῦν τὸ Παλαιό Ἡμερολόγιο.
 
 
 
Ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιέφερε κυρίως τὴν Ἐκκλησία, ἦταν τὸ Πασχάλιο (ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα νὰ μὴ συμπίπτει μὲ τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων) κι ὄχι ὁ καθορισμὸς ἑνὸς αἰώνιου, ἀλάνθαστου Ἡμερολογίου.
 
 
 
Ἡ ἀπόδειξη στὴν παραπάνω θέση δίδεται ἀπὸ τὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτὴ ἐφαρμόστηκε μετὰ τὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Πράγματι, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος (ποὺ ἦταν ἡ ψυχὴ τῆς Α΄ Οἰκ. Συνόδου) χρησιμοποιοῦσε ΟΧΙ τὸ Ἡμερολόγιο ποὺ δῆθεν δέχθηκε ἡ Σύνοδος (δηλαδὴ τὸ ΙΟΥΛΙΑΝΟ), ἀλλὰ ἄλλο Ἡμερολόγιο, τὸ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟ. Αὐτὸ χρησιμοποιοῦσε, μὲ βάση αὐτὸ καθόριζε τὴν Ἡμερομηνία ποὺ κάθε χρόνο θὰ ἑορταζόταν τὸ Πάσχα! Καὶ ὄχι μόνο κανεὶς δὲν διαμαρτυρήθηκε, ἀλλὰ ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀνέθεσε στὸν ἑκάστοτε Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας νὰ καθορίζει αὐτὸς κάθε χρόνο τὴν ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα.
 
 
 
Ἔτσι, καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος (ποὺ ὡς γνωστὸν πρωτοστατεῖ στὴν Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο) στὶς Ἑορταστικὲς Ὁμιλίες του, κάθε χρόνο ἐπὶ τριάντα χρόνια, χρησιμοποιεῖ κι αὐτὸς τὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο. Ἀκόμα καὶ στὰ Πρακτικὰ τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, παρότι ἔγινε στὴν Ἔφεσο, περιλαμβάνονται ἐπιστολὲς καὶ Διατάγματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα συμπεραίνει κανεὶς τὴν χρήση καὶ τοῦ Αἰγυπτιακοῦ Ἡμερολογίου, ὅπως: «Ἀντίγραφον ἐπιστολῆς γραφείσης παρὰ τοῦ θεοφιλεστάτου ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας Κυρίλλου πρὸς Νεστόριον, μηνὶ Μεχὶρ ἰνδικτιῶνος ιγ» καὶ «Τοῦ ἁγιωτάτου Κυρίλλου ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας ὁμιλία λεχθεῖσα ἐν τοῖς τοῦ ἁγίου βαπτιστοῦ Ἰωάννου Φαρμουθὶ κη ἰνδ. α»,  : «Διάταγμα προτεθὲν παρὰ τῶν ἐπάρχων... Ἀνεγνώσθη ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τῶν μοναζόντων ἐν τοῖς ἐρημικοῖς Φαρμουθὶ κγ ἰνδικτιῶνος α ἔτους Διοκλητιανοῦ ρξδ».
 
 
 
Ἀκόμη συναντοῦμε τὴ χρήση τοῦ Αἰγυπτιακοῦ Ἡμερολολίου στὸν ἅγ. Ἐπιφάνιο Κύπρου, τὸ Δαμασκηνὸ Ἰωάννη (πρεσβύτερο) στὸ ἔργο του «Περὶ τῶν ἁγίων Νηστειῶν», στὸ ὁποῖο περιλαμβάνει ἀποσπάσματα ἁγίων ποὺ χρησιμοποιοῦν ἀδιακρίτως διαφορετικὰ Ἡμερολόγια.
 
 
 
 
Μιὰ τελευταία ἀναφορὰ θὰ κάνουμε στὸν ἅγ. Νικηφόρο (Πατριάρχη Κων/πόλεως ἐπὶ Εἰκονομαχίας), ὁ ὁποῖος αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ χρησιμοποιήσει ἐπεξηγηματικὰ πῶς λέγεται ὁ μήνας ποὺ μὲ βάση τὸ δικό του Ἡμερολογίο ἀναφέρει, στὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο· γράφει: «Τῷ ιε΄ ἔτει τῆς αὐτοῦ βασιλείας τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας ἄρχεται ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Τῷ δὲ ιθ΄ ἔπαθεν ἐν Ἱερουσαλὴμ ὑπὲρ ἡμῶν τὸ σωτήριον πάθος [πρὸ η΄ καλανδῶν Ἀπριλλίων, Φαμενὼθ κθ΄, ὅ ἐστι] Μαρτίῳ κε΄».
 
 
 
 
Ἀλλὰ καὶ στὴ συνέχεια γιὰ αἰῶνες βρίσκουμε ἐν χρήσει στὴν Ἐκκλησία τὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο (ὅπως καί τό Μακεδονικό), χωρὶς νὰ θεωρεῖ κανεὶς ὅτι ὅσοι χρησιμοποιοῦσαν ἄλλο Ἡμερολόγιο (καὶ μάλιστα οἱ Ἅγιοι Ἀθανάσιος καὶ Κύριλλος), εἶναι παραβάτες Ἱερῶν Κανόνων, ὅπως ἀφελῶς καὶ ἐσφαλμένως διδάσκουν οἱ τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου.
 
 
 
Μὲ βάση αὐτὴν τὴν διαπίστωση ὁ π. Εὐθύμιος κάνει μιὰ ἔκκληση πρὸς ὅλους ἐκείνους ποὺ πολεμοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἴτε μὲ τὸ Παλαιὸ εἴτε μὲ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο, νὰ συμπήξουν ἕνα ἑνιαῖο μέτωπο κατὰ αὐτῆς τῆς παναιρέσεως, ἀφήνοντας πίσω τὶς ἀγκυλώσεις τοῦ παρελθόντος:
 
 
Βάση καὶ κριτήριο τοῦ ἀγῶνος εἶναι ἡ ὀρθὴ Πίστη καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση κι ὄχι τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο Ἡμερολόγιο.


Ἡμερολογιακὰ στοιχεῖα σχετικὰ μὲ τὸ
ἂν ἐθεσπίσθη κατὰ τὴν Α΄ Οἰκ. Σύνοδο
τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο



Προτάσεις   π ρ ο σ ε γ γ ί σ ε ω ς   τῶν  σημερινῶν
Ἀντιοικουμενιστῶν  καὶ  Παλαιοημερολογιτῶν
 
 
Τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ
 
 
Εἶναι γνωστόν ὅτι σέ ἕναν ἀγῶνα καί πόλεμο ὁ ἐχθρός ὠφελεῖται τά μέγιστα μέχρι τοῦ σημείου νά νικήση, ὅταν ὑπάρχει διάσπασις τῶν ἀγωνιστῶν καί σύγχυσις ὡς πρός τόν τρόπο καί τήν τακτική τοῦ πολέμου καί τόν ἐπιδιωκόμενο σκοπό. Αὐτό ὡς γεγονός στήν ἱστορία μας ὑπάρχει διάχυτο, εἰς τρόπον ὥστε νά ἀποτελῆ κύριο στόχο τῶν ἐχθρῶν μας ἡ διάσπασίς μας, πρίν καί κατά τήν διάρκεια τοῦ ἀγῶνος. Ἕνα χαρακτηριστικό γεγονός εἶναι καί αὐτό τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς. Ὅσο διάστημα εἴμεθα ἑνωμένοι ὁ στρατός ἐνικοῦσε καί ἐσημείωνε λαμπρές καί θαυμάσιες ἐπιτυχίες. Ὅταν ἐπῆλθε ἡ διάσπασις καί χωριστήκαμε σέ βενιζελικούς καί βασιλικούς, τότε συνέβη ἡ τραγωδία τῆς ἧττας καί διασπάσεως τοῦ μετώπου, μέ ὅλα τά ἐπακόλουθα γιά τόν μικρασιατικό λαό.
       
 
 
 
Τό ἴδιο ἀσφαλῶς συμβαίνει καί στούς ἀγῶνες τῆς πίστεως ἐναντίον τῆς αἱρέσεως. Ἐδῶ, ἄν δέν ὑπάρχουν ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι θά ἡγηθοῦν τοῦ ἀγῶνος, ὁ διάβολος κατορθώνει ἐκμεταλλευόμενος τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, νά ἀποπροσανατολίση τούς Ὀρθοδόξους ἐπ’ ὠφελείᾳ τῆς αἱρέσεως.
 
 
 
         Ἕνα τέτοιο εὔγλωττο παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ διάσπασις τῶν σημερινῶν Παλαιοημερολογιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ ἐξεκίνησαν τόν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου, κατήντησαν μέ τά σχίσματα καί τίς παρατάξεις νά ἀλληλοπολεμοῦνται, σέ σημεῖο νά διεκδικῆ ἡ κάθε παράταξις διά τόν ἑαυτόν της τόν τίτλο τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας καί τούς ἄλλους νά τούς θεωρεῖ σχισματικούς καί αἱρετικούς.
 
 
 
        Mέ τόν σκοπό λοιπόν τῆς προσεγγίσεως τῶν Ὀρθοδόξων καί τῆς ἑνοποιήσεως τοῦ ἀγῶνος ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, θά ἀναφερθῶ εἰς τό πῶς ἀντιμετώπισαν τό θέμα τοῦ ἡμερολογίου οἱ μετά τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, διά τό ἄν αὐτό καθορίσθηκε ὡς ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο κατά τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο, ἄν τό ἡμερολόγιο ἀποτελοῦσε θέμα πίστεως καί σημεῖο ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων, ὅπως αὐτοί ἰσχυρίζονται καί βεβαίως, ἄν σήμερα θά πρέπει νά δοθῆ στό ἡμερολόγιο ἡ ἱερότητα πού τοῦ προσδίδουν οἱ Παλαιοημερολογίτες, ἡ συσχέτισί του μέ τά θέματα τῆς πίστεως καί τά προβλήματα πού δημιουργεῖ ὡς πρός τόν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς αἱρέσεως.
 
 
 
         Γιά νά κατανοήσωμε τή θέσι πού ἔδωσαν οἱ Πατέρες τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στό ἡμερολόγιο καί δή τό Ἰουλιανό, θά ἀναφερθοῦμε στούς μετά τήν Σύνοδο αὐτή μεγάλους φωστῆρας καί Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ στάσις αὐτῶν ἔναντι τοῦ ἡμερολογίου προφανῶς θά μᾶς διαφωτίση αὐτή τήν ὑπόθεσι, δεδομένου ὅτι δέν διεσώθησαν τά πρακτικά τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
 
 
 
         Ὁ Μ. Ἀθανάσιος κατ’ ἀρχάς, ὁ ὁποῖος ἦτο παρών εἰς τήν Σύνοδο χρησιμοποιεῖ πολλά χρόνια μετά, τό τοπικό ἡμερολόγιο τῆς ἐκκλησιαστικῆς του ἐπαρχίας, δηλαδή τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο. Θά ἀναφέρωμε κάποια χαρακτηριστικά κείμενα πρός πίστωσιν, καθώς καί τά προβλήματα πού δημιουργεῖ αὐτό τό ἡμερολόγιο ἐν σχέσει πρός τό Ἰουλιανό.
 
 
 
 Eἰς τήν ἐπιστολή του περί τῶν ἐν Ἀριμίνῳ καί Σελευκείᾳ Συνόδων, τοποθετώντας τά γεγονότα τῆς Συνόδου τῆς Σελευκείας χρονικῶς ἀναφέρει τρία ἡμερολόγια, τήν δέ ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τῆς Συνόδου τήν καταγράφει μέ τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο: «Τά δέ ἐν Σελευκείᾳ τῇ Τραλείᾳ γενόμενα ταῦτά ἐστι. Μήν μέν ἦν ὁ κατά Ῥωμαίους καλούμενος Σεπτέμβριος, κατά δέ τούς Αἰγυπτίους Θώθ καί κατά Μακεδόνας Γορπιαῖος καί ἡμέρα ις΄ τοῦ μηνός κατ’ Αἰγυπτίους, εἰς ἥν συνέδραμον πάντες οἱ κληθέντες συνελθεῖν∙ ἦσαν δέ κἀκεῖ που ρξ΄» (ΕΠΕ 10,176).
 
 
 
  Εἰς τήν 39η (ΛΘ΄) ἑορταστική ἐπιστολή ἀναφερόμενος στόν προσδιορισμό τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα λέγει τά ἑξῆς: «Ἐν τούτῳ γάρ τῷ τύπῳ νῦν ἑορτάσωμεν καθώς πρέπει, Μή ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδέ ἐν ζύμῃ κακίας καί πονηρίας, ἀλλ’ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καί ἀληθείας, ἀρχόμενοι μέν τῆς ἁγίας τεσσαρακοστῆς ἀπό εἰκοστῆς καί πέμπτης τοῦ Μεχίρ, τῆς δέ ἁγίας ἑβδομάδος τῆς πρός τό ἅγιον Πάσχα ἀπό τῆς τελευταίας τοῦ Φαμενώθ, περαίνοντες δέ τήν ἁγίαν νηστείαν τῇ πέμπτῃ τοῦ Φαρμοῦθι, κατά τό εἰρημένον ὑπό τοῦ μακαρίου εὐαγγελιστοῦ Μάρκου... εἶτα ἑορτάσωμεν καί τάς ἑπτά ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (ΕΠΕ 10,348).
 
 
 
     Ὁ Μ. Ἀθανάσιος λοιπόν, ὅταν ἀπευθύνεται στούς μοναχούς καί λαϊκούς τῆς ἐκκλησιαστικῆς του ἐπαρχίας χρησιμοποιεῖ πολλά χρόνια μετά τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο. Ἄν βεβαίως ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος εἶχε θεσπίσει τό Ἰουλιανό, ἄν τό Ἰουλιανό ἦτο τό εὐλογημένο (σύμφωνα μέ τά πιστεύω τῶν Παλαιοημερολογιτῶν), ἄν βάσει αὐτοῦ εἶχε θεσπίσει τό Πασχάλιο, ἄν τέλος πάντων αὐτό ἦτο θέμα πίστεως, Παραδόσεως καί σωτηρίας, ἀσφαλῶς δέν θά τό ἔπραττε αὐτό ὁ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας, δεδομένου καί τοῦ ὅτι εἶχε προσωπική ἐμπειρία τῶν γενομένων ἐν τῇ Συνόδῳ. Ἀπεναντίας νομίζω ὅτι ἡ στάσις αὐτή τοῦ ἁγίου δεικνύει ἐναργέστατα ὅτι τίποτε ἀπό αὐτά πού ἰσχυρίζονται σήμερα οἱ Παλαιοημερολογίτες δέν εἰπώθηκε στήν Σύνοδο, ἀλλά ἁπλῶς καί μόνον θεσπίσθηκε ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα μέ βάσι τά τέσσερα σταθερά σημεῖα, ἐκ τῶν ὁποίων σημαντικώτερα εἶναι τά δύο, δηλαδή τό Πάσχα νά ἑορτάζεται πάντοτε κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς καί πάντοτε μετά τό Πάσχα τῶν Ἑβραίων. Αὐτά τά δύο σημεῖα προσδιορίζουν καί τά ἄλλα δύο τήν Πανσέληνο δηλαδή καί τήν ἰσημερία.
 
 
 
      Ἡ χρησιμοποίησις ἀπό τόν ἅγιο Ἀθανάσιο τοῦ Αἰγυπτιακοῦ ἡμερολογίου ἀποδεικνύει ὅτι οἱ Αἰγύπτιοι συνέχισαν καί μετά τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο νά χρησιμοποιοῦν τό ἰδικό τους ἡμερολόγιο, χωρίς νά δίδουν σημασία στό ἡμερολόγιο μέ τό ὁποῖο θά μετροῦν τόν χρόνο καί χωρίς προφανῶς νά ἔχουν περιορισμό καί μάλιστα ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο. Ὁ ἅγιος ἐδίδασκε τούς πιστούς νά ἀκολουθοῦν καί νά ἀποδέχωνται τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας ὡς ἀσφαλῆ ὁδό σωτηρίας.
 
 
 
Σέ ἐπιστολή του πρός τόν φιλόσοφο Μάξιμο ἀκροτελεύτεια γράφει τά ἑξῆς: «Κρατείτω γὰρ τὰ ἐν Νικαίᾳ παρὰ τῶν Πατέρων ὁμολογηθέντα· ὀρθὰ γάρ ἐστι καὶ ἱκανὰ πᾶσαν ἀσεβεστάτην αἵρεσιν ἀνατρέψαι, καὶ μάλιστα τὴν Ἀρειανήν, τὴν εἰς τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ δυσφημοῦσαν, καὶ ἐξ ἀνάγκης εἰς τὸ Πνεῦμα αὐτοῦ τὸ ἅγιον δυσσεβοῦσαν. Προσαγόρευε πάντας τοὺς ὀρθῶς φρονοῦντας. Προσαγορεύουσί σε πάντες οἱ σὺν ἡμῖν» (ΒΕΠΕΣ 33, 168).
 
 
Ἐδῶ λοιπόν ὁ ἅγιος παρουσιάζεται, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ἀνακόλουθος, ὡς ἄλλα νά διδάσκη καί ἄλλα νά πράττη. Ἐδίδασκε νά τηροῦμε ἀπαρασάλευτα τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας, καί ὁ ἴδιος δέν ἐτηροῦσε τίς περί ἡμερολογίου ἀποφάσεις τῆς Συνόδου αὐτῆς.
 
 
         Γιά νά κατανοήσωμε κάπως τό θέμα τοῦ ἡμερολογίου ἐν σχέσει πρός τό ἑορτολόγιο, ἀλλά καί τίς μεταξύ τῶν ἡμερολογίων διαφορές, θά ἀναφέρομε κάποια στοιχεῖα τά ὁποῖα τά δανειζόμεθα ἀπό τό «Πασχάλιο χρονικό», τό ὁποῖο εἶναι ἱστορικό χρονογραφικό σύγγραμμα τοῦ Ζ’ αἰῶνος, ἀγνώστου συγγραφέως. Στό τέλος λοιπόν αὐτοῦ τοῦ συγγράμματος, ὁ συγγραφεύς μᾶς δίδει κάποια στοιχεῖα σχετικά μέ τίς διαφορές τοῦ Αἰγυπτιακοῦ ἡμερολογίου καί τοῦ Ἰουλιανοῦ. Ἀναφέρει λοιπόν τά ἑξῆς:
 
 
 
     «Ἀπόδειξις τίνος χάριν ζητοῦντες τοῦ παρά Ἀλεξανδρεῦσι μηνός τήν ποστέαν ἡμέραν∙ εὑρεῖν τρεῖς ἡμέρας πρό τοῦ Σεπτεμβρίου μηνός.          Ἐπειδή ἀναγκαῖόν ἐστι γνῶναι, ἤτοι γινώσκειν τίνος ἕνεκεν ζητούντων ἡμῶν εὑρεῖν ποστέαν ἔχει ὁ παρά Ἀλεξανδρεῦσι μήν, τρεῖς ἡμέρας λαμβάνομεν πρό τῆς ἀρχῆς τοῦ Σεπτεμβρίου∙ ἰστέον ἡμῶν τῶν Ρωμαίων τήν ἀρχήν τῶν μηνῶν ἀπό τοῦ Ἰανουαρίου μηνός ψηφηζόντων, τῶν δέ Ἀλεξανδρέων ἀπό τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ λεγομένου Θώθ, παρ’ αὐτῶν∙ συνάγονται τέως τοῦ Αὐγούστου πληρουμένου τρεῖς ἡμέραι περισσαί πρό τῆς ἀρχῆς τοῦ Σεπτεμβρίου, ἑκάστου μηνός ἀπό λ΄ ἡμερῶν ψηφιζομένου, καθάπερ οἱ Ἀλεξανδρεῖς τούς μῆνας ψηφίζειν εἰώθασι. Συναγομένου γάρ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἀπό τοῦ Ἰανουαρίου μηνός, μέχρι τοῦ Αὐγούστου πληρουμένου, τουτέστι, τῶν ὀκτώ μηνῶν ἀπό λ΄ ἡμερῶν, ὥς εἴρηται, καθώς οἱ Ἀλεξανδρεῖς ἀποτελοῦσι τούς μῆνας, μένουσιν ἡμέραι τρεῖς∙ καί εὑρίσκονται αἱ αὐταί τρεῖς ἡμέραι τοῦ ἐνάτου μηνός παρά Ρωμαίοις, τουτέστι τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ παρ’ Ἀλεξανδρεῦσι πρώτου. Ὅταν οὖν ἔχωμεν ἡμεῖς κθ’ τοῦ Αὐγούστου, οἱ Ἀλεξανδρεῖς πρῶτον ἔχουσι τοῦ  Θώθ, τουτέστι τοῦ Σεπτεμβρίου. Ὅταν δέ ἡμεῖς πρῶτον ἔχωμεν τοῦ Σεπτεμβρίου, οἱ Ἀλεξανδρεῖς, τετάρτην ἔχουσιν τοῦ αὐτοῦ μηνός. Πρός τό οὖν γινώσκεσθε τόν κατ’ Ἀλεξανδρεῦσι μῆνα τόν  Θώθ, ἤτοιγε καί τούς ἑξῆς, καί πόστην ἔχοι παρ’ αὐτοῖς ὁ μήν, ἀνάγκη τάς τρεῖς ταύτας τάς περισσευούσας προστιθέναι, καί εἶθ’ οὕτως ἄρχεσθαι ἀπό τοῦ Σεπτεμβρίου, καί ψηφίζειν ἕως τοῦ Αὐγούστου πληρουμένου τοῦ ὀνομαζομένου παρ’ αὐτοῖς Μεσωρί. Πληρουμένου οὖν τοῦ αὐτοῦ Αὐγούστου, εὑρίσκονται οἱ Ἀλεξανδρεῖς η΄ ἡμέρας ἔχοντες περισσάς. Τῶν γάρ γ’ προστιθεμένων πρό τοῦ Σεπτεμβρίου οὕτως ἑκάστου μηνός τῶν ἀπό λα’ ἡμερῶν, τήν περισσήν μίαν ἡμέραν προστίθεμεν ταῖς τρισί ταύταις, τουτέστιν, Ὀκτωβρίου μίαν, Δεκεμβρίου μίαν, Ἰανουαρίου μίαν, ὡς γίνεσθαι τῷ ἀριθμῷ ς’∙ ὑπεξαιρουμένων δέ δύο ὑπέρ τοῦ Φεβρουαρίου μηνός, μένουσι τέσσαρες. Προδήλως δέ δεῖ προσθεῖναι τοῦ Μαρτίου καί τοῦ Μαΐου, καί τοῦ Ἰουλίου, καί τοῦ Αὐγούστου, τῶν τεσσάρων, ἀνά μίαν ἡμέραν. Οὗτοι γάρ πάντες ἀπό λα’ ἡμέρας ἔχουσι. Προστιθεμένων δέ τῶν τεσσάρων, γίνονται η’ πληρουμένου τοῦ Αὐγούστου. Οἱ δέ Ἀλεξανδρεῖς ἐκ τῶν η’ ἀφαιροῦντες τάς ε’ ἡμέρας, καί ἐπιτελοῦντες ἕνα μῆνα τόν λεγόμενον παρ’ αὐτοῖς πενθήμερον, καταλιμπάνουσι τρεῖς ἡμέρας, ἅς πάλιν τοῦ Σεπτεμβρίου ἀρχομένου δέον πάλιν προστίθεσθαι διά τό εὑρίσκεσθαι τόν κατ’ Ἀλεξανδρεῖς Θώθ μῆνα τόν μετά τήν πενθήμερον ἀρξάμενον τρίτην ἡμέραν ἤδη τε πληρώματα ἔχοντα. Οὕτω δεῖ πάλιν ψηφίζειν τούς μῆνας, καί ἑκάστου μηνός τήν μίαν ἡμέραν τήν περιττήν προστιθέναι τοῖς τρισί. Ὅτε δέ δίσεξτόν ἐστιν ἐν τῷ πρό τοῦ δισέξτου ἐνιαυτῷ, τουτέστιν, ὅτε πληρωθῶσι οἱ Ἀλεξανδρεῖς ἐκείνῳ τῷ ἐνιαυτῷ, καί μόνῳ, μετά τόν Αὔγουστον τόν λεγόμενον παρ’ αὐτοῖς Μεσωρί, ἀντί τοῦ πενθημέρου μηνός, ἑξήμερον ἀποτελοῦσιν. Ἀφαιροῦντες δέ αὐτῶν τάς ς’ ἡμέρας ἐκ τῶν η’ τῶν περισσῶν ἡμερῶν εὑρίσκονται περισσαί β’ ἡμέραι ὑπολιμπανόμεναι, καί διά τοῦτο τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ, καί μόνῳ τῷ τοῦ δισέξτου δύο ἡμέραι προστίθενται πρό τοῦ Σεπτεμβρίου, καί ὑπέρ τοῦ Φευρουαρίου οὐκ ἀφαιροῦνται (ἀφαιροῦντες) δύο, ἀλλά μίαν διά τό τούς Ρωμαίους ἐν τῷ δισέξτῳ κθ΄ ἡμέρας ποιεῖν Φεβρουάριον» (P.G. 92, 1125 C).
 
 
 
         Mέ βάσι αὐτά τά στοιχεῖα συμπεραίνομε ὅτι οἱ διαφορές μεταξύ τοῦ Αἰγυπτιακοῦ καί Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ἦταν μεγάλες, σέ σημεῖο πού νά πρέπει νά γίνωνται ὑπολογισμοί γιά νά προσδιορίσωμε τήν ἀντιστοιχία τῶν δύο ἡμερολογίων σέ μία καί τήν αὐτή ἡμέρα. Oἱ κυριώτερες διαφορές ἦταν ὅτι οἱ μῆνες τοῦ Αἰγυπτιακοῦ ἡμερολογίου ἀποτελοῦντο ἀπό τριάντα (30) ἡμέρες ἕκαστος, ὁ πρῶτος μήνας τοῦ ἔτους ἦτο ὁ  Θώθ, πού ἀντιστοιχοῦσε περίπου πρός τόν Σεπτέμβριο, καί ὅτι ὑπῆρχε ἕνας ἐπί πλέον πενθήμερος ἤ ἑξαήμερος μῆνας ὁ ὁποῖος συνεπλήρωνε τίς ἐλλείψεις τῶν ἄλλων μηνῶν.
 
 
 
         Ἀπό αὐτά τά στοιχεῖα ἐπίσης κατανοοῦμε ὅτι ὑπῆρχαν ἀσφαλῶς τότε διαφορές στό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας καί δή στόν ταυτόχρονο συνεορτασμό τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν. Δέν ἦτο δηλαδή δυνατόν κάθε χρόνο ἡ τοπική Ἐκκλησία τῆς Αἰγύπτου νά προσάρμοζε τό ἑορτολόγιό της, ὥστε οἱ ἀκίνητες ἑορτές νά συμπίπτουν μέ τίς ἀντίστοιχες τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, διότι τότε τό ἡμερολόγιο αὐτό κατ’ οὐσίαν θά ἦτο ἐκκλησιαστικῶς ἄχρηστο καί πρακτικῶς δύσχρηστο, ἐφ’ ὅσον ὁ προσδιορισμός τῶν ἑορτῶν θά ἐγίνετο μέ ἄλλο ἡμερολόγιο. Δέν ἦτο ἐπίσης δυνατόν ἡ πρώτη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους ἡ ὁποία μέ τό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο ἦτο ἡ πρώτη Σεπτεμβρίου μέ τό Αἰγυπτιακό νά ἦτο ἡ τετάρτη τοῦ Θώθ ἤ ἄλλοτε ἡ τρίτη τοῦ μηνός αὐτοῦ (ὅταν τό ἔτος ἦτο δίσεκτο) δηλαδή ἡ ἔναρξις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους νά μήν συνέπιπτε μέ τήν ἔναρξι τοῦ πρώτου μηνός τοῦ ἔτους.
 
 
 
         Πρέπει νά ἀναφερθῆ παρεπιπτόντως ὅτι, μέ βάσι αὐτά τά στοιχεῖα, κατ’ οὐσίαν δέν ἔχομε ἄλλο ἡμερολόγιο, ὅταν διορθώσομε μόνο τό λάθος του ὡς πρός τόν προσδιορισμό τῆς ἰσημερίας καί δέν ἀλλάξομε τίποτε ἀπό τήν ἐσωτερική διάρθρωσί του (π.χ. διάρκεια ἑκάστου μηνός, ἀρχή τοῦ ἔτους κλπ), ἀλλά ὅταν στό ἡμερολόγιο προσδιορίζεται ὁ χρόνος μέ ἄλλο τρόπο (π.χ. μέ τήν κίνησι τῆς σελήνης στό Ἑβραϊκό ἡμερολόγιο) ἤ ὅταν ὑπάρχει ἄλλη ἐσωτερική διάρθρωσι ὡς πρός τόν ἐπί μέρους χωρισμό τοῦ χρόνου ἑκάστου ἔτους (π.χ. Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο).
 
 
 
         Ἀφήνοντας τόν ἅγ. Ἀθανάσιο καί ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν μας τίς διαφορές ὡς πρός τήν ἐσωτερική κατάτμησι τοῦ χρόνου μεταξύ τοῦ Ἰουλιανοῦ καί τοῦ Αἰγυπτιακοῦ ἡμερολογίου, θά ἀναφερθοῦμε στόν ἐξ ἴσου μεγάλο Ἀλεξανδρινό Πατέρα καί ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας τόν ἅγιο Κύριλλο. Ὁ ἅγιος Κύριλλος ἐποίμανε τήν Ἐκκλησίας τῆς Αἰγύπτου ἑκατό περίπου χρόνια μετά τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο καί φυσικά ἔζησε μετά τόν ἅγ. Ἀθανάσιο.
 
 
 
         Ἀπό τά συγγράμματα τοῦ ἁγίου Κυρίλλου διαπιστώνομε ὅτι ὄχι μόνο ἀκολουθοῦσε τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο, ἀλλά ἐπί πλέον μέ βάσι αὐτό τό ἡμερολόγιο ἐπροσδιόριζε καί τίς κινητές ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας καί δή τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα. Ὅπως ἔχομε ἀναφέρει καί ἄλλοτε, οἱ κινητές ἑορτές προσαρμόζονται ἐξ ἴσου σέ ὅλα τά ἡμερολόγια, διότι ὁ ὑπολογισμός τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα γίνεται μέ βάσι τούς τέσσερις προσδιορισμούς, οἱ ὁποῖοι ἐνομοθετήθηκαν κατά τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο. Ὁ ἑκάστοτε λοιπόν Πατριάρχης τῆς Ἀλεξανδρείας ἦτο ἐπιφορτισμένος νά ἀναγγέλλη ἐκ τῶν προτέρων τήν ἡμερομηνία τοῦ ἑπομένου Πάσχα, ὥστε νά προσαρμόζωνται μέ βάσι αὐτή, ὅλες οἱ ὑπόλοιπες κινητές ἑορτές, ἡ ἔναρξις τοῦ Τριωδίου, τῆς νηστείας, ἡ Πεντηκοστή κλπ.
 
 
 
         Κατά τήν διάρκεια λοιπόν τῆς Πατριαρχείας του, ὁ ἅγ. Κύριλλος ἀνακοίνωσε τριάντα (30) φορές τήν ἡμερομηνία τοῦ ἑπομένου Πάσχα στίς λεγόμενες ἑορταστικές ὁμιλίες του. Τό θαυμαστό δέ εἶναι ὅτι ὅλες οἱ ἡμερομηνίες τοῦ Πάσχα δίδονται μέ τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο, χωρίς κἄν νά ἀναφέρεται ἡ ἀντίστοιχη ἡμερομηνία τοῦ Ἰουλιανοῦ.
 
 
Ἄν ὅμως, ὅπως ἰσχυρίζοντο οἱ Παλαιοημερολογίτες, ἡ πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδος ἐθέσπισε τό Πάσχα μέ βάσι τόν Ἰουλιανό ἡμερολόγιο, ἄν μέ βάσι αὐτό κατήρτησε τούς Πασχαλίους πίνακες, καί ἄν, τέλος πάντων, αὐτό ἦτο τό εὐλογημένο ἡμερολόγιο (σύμφωνα μέ τή γνωστή ρήσι τῶν Παλαιοημερολογιτῶν), παρουσιάζεται ἐδῶ ὁ ἅγ. Κύριλλος νά παρανομῆ καί μάλιστα σέ ἀποφάσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
 
 
Προφανῶς ὅμως τίποτε ἀπό αὐτά πού ἰσχυρίζονται οἱ Παλαιοημερολογίτες δέν ἐθεσπίσθηκε στή Σύνοδο τῆς Νικαίας καί δι’ αὐτό οἱ Πατέρες ἀκολουθοῦσαν τό τοπικό ἡμερολόγιό των καί μέ βάσι αὐτό προσδιόριζαν καί τίς κινητές ἑορτές.
 
 
 
  Θά ἀναφέρωμε ἐν συνεχείᾳ κάποια σποραδικά ἀποσπάσματα ἀπό τίς ἑορταστικές ὁμιλίες τοῦ ἁγ. Κυρίλλου, πρός πίστωσιν τῶν λεγομένων καί διά νά κατανοήσωμε τήν περί ἡμερολογίων ἀντίληψι τῶν Ἁγίων. Κατά τήν πρώτη ἑορταστική ὁμιλία, ἀκροτελεύτεια ὁ ἅγιος ἀνακοινώνει τήν ἡμερομηνία τοῦ ἐρχομένου Πάσχα ὡς ἑξῆς: «Οὕτω γάρ, οὕτω καθαράν τῷ Δεσπότῃ τήν νηστείαν ἐπιτελέσομεν, ἀρχόμενοι μέν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό πεντεκαιδεκάτης τοῦ Μεχίρ μηνός∙ τῆς ἑβδομάδος δέ τοῦ σωτηριώδους Πάθους ἀπό εἰκάδος τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ περιλύοντες δέ τάς νηστείας τῇ πέμπτῃ καί εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός, κατά τό ἔθος, ἑορτάζοντες δέ τῇ ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἕκτῃ καί εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός Φαμενώθ∙ συνάπτοντες ἑξῆς τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς.  Οὕτως γάρ μετά τῶν ἁγίων τήν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 425D).
 
 
 
    Στή δεύτερη ἑορταστική ὁμιλία ὁ ἅγιος κάνει τήν ἀνακοίνωσι τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα καί ἀναφέρει τά ἑξῆς:  «Οὕτω γὰρ καὶ τὴν ἀληθεστέραν ἐπιτελέσομεν, ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ πέμπτης τοῦ Φαμενὼθ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ δεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, ἑσπέρᾳ Σαββάτῳ, κατὰ τὸ ἔθος· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, κατὰ τὴν τοῦ νόμου διαγόρευσιν, τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς ἐπισυνάπτοντες» (P.G. 77, 449C).
 
 
 
         Στήν ἑνάτη  ἑορταστική ὁμιλία ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Τότε γάρ καθαρῶς νηστεύσομεν, ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό ἑβδόμης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό δευτέρας τοῦ Φαρμουθί μηνός, καταπαύοντες μέν τάς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ Σαββάτου, ὡς τό εὐαγγελικόν διαλαλεῖ κήρυγμα∙ ἑορτάζοντες δέ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ  Κυριακῇ, τῇ ὀγδόῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός, συνάπτοντεςκαί τάς ἑπτά ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 605Β).
 
 
 
      Στήν εἰκοστή ἑορταστική ὁμιλία ἡ ἀνακοίνωσις τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα γίνεται ὡς ἑξῆς: «Οὕτω γάρ, οὕτω νηστεύσωμεν καθαρῶς, ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό ἑβδόμης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό δευτέρας τοῦ Φαρμουθί μηνός∙ περιλύοντες μέν τάς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ κατά τάς ἀποστολικάς παραδόσεις∙ ἑορτάζοντες δέ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ὀγδόῃ τῷ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός∙ συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 849Β). 
 
 
 
 
Στήν τριακοστή δέ καί τελευταία ἀνακοίνωσι τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα ὁ ἅγιος ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Οὕτω γὰρ πολιτευσάμενοι, τὴν ἁγίαν καὶ πάναγνον ἐπιτελέσομεν ἑορτὴν, ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας τεσσαρακοστῆς, ἀπὸ ἕκτης τοῦ Φαμενὼθ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σεπτοῦ καὶ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ἑνδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός, περιλύοντες δὲ τὰς νηστείας τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτῳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑπτακαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, ἵνα καὶ τὸν καιρὸν τῆς ἀναστάσεως, καθάπερ εἰκόνα τινὰ τῆς τῶν ἁγίων ἐν οὐρανοῖς ἀναπαύλης λογιζόμενοι, τῆς αὐτῶν ἀξιωθῶμεν κοινωνίας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ δόξα τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 981Β).
 
 
 
 Κατά παρόμοιο τρόπο ὁ ἅγ. Κύριλλος προσδιορίζει καί τίς ἄλλες ἡμερομηνίες τοῦ Πάσχα κατά τήν διάρκεια τῆς Πατριαρχείας του, χωρίς κάποια ἀναφορά ἤ νήξι στόἸουλιανό ἡμερολόγιο. (Τά ἀνάλογα χωρία παρατίθενται στὸ τέλος).
 
 
 
 Ἀπό τά στοιχεῖα τά ὁποῖα καταθέτει ὁ ἅγιος, περί ἐνάρξεως τῆς νηστείας, μεγάλης ἑβδομάδος καί Πεντηκοστῆς, γίνεται φανερό ὅτι δέν ὑπῆρχαν τότε οἱ Πασχάλιοι πίνακες, οἱ ὁποῖοι μέ βάσι τήν ἑκάστοτε ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα ἐπροσδιόριζαν ὅλες τίς ἡμερομηνίες τῶν κινητῶν ἑορτῶν, διότι ἄν ὑπῆρχαν θά ἦτο περιττή ἡ ἀναφορά τοῦ ἁγίου καί θά ἦτο ἀρκετή μόνο ἡ ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα. Προφανῶς δέ, δέν ὑπῆρχαν οἱ Πασχάλιοι πίνακες καί στό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο, διότι ἄν ὑπῆρχαν δέν θά ἐμπόδιζε τίποτε τούς Αἰγυπτίους νά τούς μεταφέρουν καί στό ἰδικό τους ἡμερολόγιο. Στό Αἰγυπτιακό μάλιστα ἡμερολόγιο ἦτο πολύ εὐκολώτερο νά καταρτισθοῦν ἤ νά προσαρμοσθοῦν οἱ Πασχάλιοι πίνακες, διότι ἐδῶ, ὅπως ἀναφέραμε, ἔχομε σταθερή διάρκεια ἑκάστου μηνός (30 ἡμέρες) καί τό κυριώτερο λείπει ἡ πρόσθετη ἡμέρα τοῦ δισέκτου ἔτους, ἡ ὁποία προστίθεται στό τέλος τοῦ Φεβρουαρίου, στόν μήνα αὐτόν ὁ ὁποῖος πάντοτε εὑρίσκεται ἐντός τῶν κινητῶν ἑορτῶν. Ὅταν δηλαδή ἔχομε δίσεκτο ἔτος, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ὑπολογίζωμε στούς Πασχάλιους πίνακες τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου τήν μία αὐτή πρόσθετη ἡμέρα διά νά ὑπολογίζωμε ἀκριβῶς τίς πρό τῆς 28ης Φεβρουαρίου κινητές ἑορτές.
 
 
 
Ἀπό τά στοιχεῖα αὐτά πού καταθέσαμε γίνεται φανερό ὅτι οἱ ἅγιοι Πατέρες δέν εἶχαν δογματοποιήσει, οὔτε ἱεροποιήσει κάποιο ἡμερολόγιο, ἀλλά χρησιμοποιοῦσαν ἀδιακρίτως τά κατά τόπους ἡμερολόγιά των καί εἰς αὐτά προσήρμοζαν τό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας. Τό ἴδιο βλέπομε νά πράττη καί ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, σύγχρονος τοῦ ἁγ. Κυρίλλου, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖ πότε τό Ἰουλιανό καί πότε τό Μακεδονικό ἡμερολόγιο.
 
 
 
Πολύ περισσότερο δέν διενοήθησαν οἱ Πατέρες νά θέσουν τό ἡμερολόγιο ὡς προϋπόθεσι σωτηρίας ἤ νά διδάξουν ὅτι ἐάν δέν ἀκολουθήσης τό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο δέν σώζεσαι, ὅπως ἐν πολλοῖς ἔκαναν καί κάνουν οἱ Παλαιοημερολογίτες. Τό νά θέσουν ὡς ἐκ τούτου κάποιοι τήν τήρησι τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ὡς θέμα σωτηρίας  πρόκειται προφανῶς γιά πλάνη καί αἵρεσι.
 
 
πειτα ἀπό αὐτήν τήν ἱστορική ἀναφορά θά καταθέσωμε κάποιες σκέψεις σχετικά μέ τήν προσέγγισι τῶν Ὀρθοδόξων καί τήν καταπολέμησι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
 
 
 
Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ κατάστασις ἡ ὁποία ὑπάρχει στό Παλαιό Ἡμερολόγιο μέ τή σημερινή μορφή καί ἐξέλιξί της εἶναι πρωτοφανής στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία. Τό χειρότερο ὅμως ὅλων εἶναι ὅτι οἱ Παλαιοημερολογίτες ἔχουν πέσει, σύν τοῖς ἄλλοις, στήν παγίδα τοῦ μινιμαλισμοῦ καί ἤ δέν κατανοοῦν τό βάθος τοῦ ἐκτροχιασμοῦ των ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως ἤ θεωροῦν ὡς ὑπαιτίους αὐτῆς τῆς καταστάσεως τούς Οἰκουμενιστές.
 
 
 
 Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά οἱ ἀντιοικουμενιστές τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ἔχουν ἀλλάξει ριζικά τήν Θεολογία καί Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας διά τήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως στάσι καί πορεία τῶν Ὀρθοδόξων, σέ σημεῖο νά ὁριοθετοῦν τήν Ἐκκλησία ἐν καιρῷ αἱρέσεως μεταξύ τῶν αἱρετικῶν, μέ βάσι τήν αἱρετική θεωρία τῆς Ἐπισκοποκεντρικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ καί τή βασική Θεολογία τῶν Οἰκουμενιστῶν. Πέραν τούτου μεταξύ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν καί τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν ὑπάρχει μία καχυποψία καί ὑποτίμησις καί μία προσπάθεια στηρίξεως τῶν θέσεων ἑκάστης πλευρᾶς, εἰς βάρος τῆς ἄλλης. Δηλαδή στηρίζομε τίς θέσεις μας τονίζοντας τά λάθη τῶν ἄλλων.
 
 
 
Ὡς ἐκ τούτου τό σταθερό καί ὀρθόδοξο ἔδαφος εἰς τό ὁποῖο θά ἠδύναντο νά ταυτισθοῦν καί νά συμφωνήσουν οἱ δύο πλευρές νομίζω ὅτι εἶναι τό ἑξῆς. Ἐκ μέρους τῶν Παλαιοημερολογιτῶν νά ἀποδεχθοῦν τήν πλήρη ἀποδογματοποίησι τοῦ Ἡμερολογίου καί νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τίς Συνόδους, οἱ ὁποῖες ἦταν ἡ αἰτία τῆς δημιουργίας καί διαιωνίσεως τῶν σχισμάτων. Αὐτό σημαίνει ὅτι θά πρέπει νά ἔχουν πλήρη ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ οἱονδήποτε νεοημερολογίτη εἶναι ἀποτειχισμένος ἀπό τούς Οἰκουμενιστές Ἐπισκόπους, χωρίς δηλαδή αὐτός νά ἀκολουθήση τό Π. Ἡμερολόγιο. Οἱ Ἀντιοικουμενιστές δέ Νεοημερολογίτες θά πρέπει νά ἀποτειχισθοῦν, σύμφωνα μέ τήν ἁγ. Γραφή, τούς ἱερούς Κανόνες καί τήν διδασκαλία τῶν ἁγ. Πατέρων ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους καί νά ἀκολουθήσουν τήν ὁδό τῆς διωκομένης Ὀρθοδόξου πίστεως.
 
 
 
Εἰς αὐτήν τήν περίπτωσι ἡ ἱερωσύνη ἀναγνωρίζεται ὡς ἔγκυρη λόγῳ τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα, δέν λειτουργεῖ δέ κανονική Σύνοδος, ὅπως τόν καιρό τῆς εἰρήνης, ἀλλά διά τά τρέχοντα (ποιμαντικά) καί ἀναγκαῖα ζητήματα λαμβάνονται προσωρινές ἀποφάσεις ἀπό τίς συνάξεις τῶν ἀποτειχισμένων καί δεδιωγμένων Ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖες ἰσχύουν σύμφωνα μέ τόν ὅσιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη, ἕως καιροῦ Ὀρθοδόξου Συνόδου ἤ σύμφωνα μέ ἄλλη ἔκφρασι τοῦ ὁσίου, ἕως ἀναλαμπῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλαδή ἕως ὅτου καταδικασθῆ συνοδικῶς ἡ αἵρεσις καί ἀποκατασταθῆ ἡ Ὀρθόδοξος πίστις.
 
 
 
Συνεπῶς καταλαβαίνει κανείς ὅτι γιά νά ἐπιτευχθῆ αὐτή ἡ ἑνότης χρειάζονται θυσίες καί ἀπό τίς δύο πλευρές καί κυρίως χρειάζεται νά ἀλλάξη ἡ νοοτροπία καί ἡ Θεολογία μας. Πιθανόν δέ ὁ διωγμός νά ἔχη καί πολιτικές διαστάσεις, ἄν φθάσωμε στά χρόνια τοῦ σφραγίσματος καί τοῦ Ἀντιχρίστου.
 
 
ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΝ 6/08/2013
Ἱερομόναχος  Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

ΕΠΙΜΕΤΡΟ
ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΑΙ ἁγ. Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας
 
 
Λόγος Α΄: «Οὕτω γάρ, οὕτω καθαράν τῷ Δεσπότῃ τήν νηστείαν ἐπιτελέσομεν, ἀρχόμενοι μέν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό πεντεκαιδεκάτης τοῦ Μεχίρ μηνός∙ τῆς ἑβδομάδος
δέ τοῦ σωτηριώδους Πάθους ἀπό εἰκάδος τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ περιλύοντες δέ τάς νηστείας τῇ πέμπτῃ καί εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός, κατά τό ἔθος, ἑορτάζοντες δέ τῇ ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἕκτῃ καί εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός Φαμενώθ∙ συνάπτοντες ἑξῆς τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς.  Οὕτως γάρ μετά τῶν ἁγίων τήν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν». (P.G. 77, 425 D)
 
 
 
Λόγος Β΄: Οὕτω γὰρ καὶ τὴν ἀληθεστέραν ἐπιτελέσομεν, ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ πέμπτης τοῦ Φαμενὼθ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ δεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, ἑσπέρᾳ Σαββάτῳ, κατὰ τὸ ἔθος· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, κατὰ τὴν τοῦ νόμου διαγόρευσιν, τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς ἐπισυνάπτοντες» (P.G. 77, 449 C).
 
 
Λόγος Δ΄: «...τότε δή, τότε καθαρῶς ἑορτάσομεν, καί τήν πάντων τῶν ἀγαθῶν μητέρα νηστείαν καθ’ ὅν δεῖ τρόπον ἐπιτελέσομεν, αρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό ἕκτης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός∙ τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ νεομηνίας τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας, κατὰ τὰς εὐαγγελικὰς διατάξεις, ἑσπέρᾳ Σαββάτῳ, τῇ ἕκτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, καὶ μετὰ τῶν ἁγίων τὰς ἐν οὐρανοῖς ἐπαγγελίας πιστεύοντες λήψεσθαι, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν» (P.G. 77, 472 A).
 
 
Λόγος Ε΄: «Τότε γάρ, τότε τήν ὄντως ἀληθῆ καί καθαρωτάτην νηστείαν ἐπιτελέσομεν τῷ Χριστῷ∙ ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ ἑκκαιδεκάτης τοῦ Φαμενὼθ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ μιᾶς καὶ δεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἕκτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρας Σαββάτου· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἐφεξῆς τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γὰρ κληρονομήσομεν βασιλείαν οὐρανῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι δόξα, κράτος, καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 497 C).
 
 
Λόγος ΣΤ΄: «Τῆς γάρ οὕτω σεμνῆς ἐχόμενοι πολιτείας, καί πάντα κατά τόν θεῖον πράττοντες νόμον, εὐδοκιμήσομεν παρά τῷ πάντων ἡμῶν Σωτῆρι Χριστῷ, ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό νουμηνίας τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ἕκτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· καταπαύοντες τὰς νηστείας τῇ ἑνδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ Σαββάτου, κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν παράδοσιν· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἐξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ δωδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς∙  ἵνα καί τῆς τῶν ἁγίων ἀξιωθῶμεν ἐν οὐρανοῖς κοινωνίας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι’ οὗ καί μεθ’ οὗ τῷ Πατρί ἡ δόξα καί τό κράτος σύν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν». (P.G. 77, 533 C)
 
 
Λόγος Ζ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτω, καθαρῷ συνειδότι, καὶ μετὰ φρονήματος ἱλαροῦ τὴν πάναγνον ἐπιτελέσωμεν ἑορτὴν, ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ τρίτης καὶ εἰκάδος τοῦ Μεχὶρ μηνὸς, τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ὀγδόης καὶ εἰκάδος τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ τρίτῃ τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ Σαββάτου, κατὰ τὰς ἀποστολικὰς παραδόσεις· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ τετάρτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς.  Οὕτω γάρ καί βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι’ οὗ τῷ Πατρί  δόξα καί τό κράτος σύν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 552 C).
 
 
Λόγος Η΄: «Τότε γάρ, τότε τήν καθαρωτάτην καί παντός ἀγαθοῦ μητέρα νηστείαν ἐπιτελέσομεν∙ ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό δωδεκάτης τοῦ Φαμενώθ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό ἑπτακαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός∙ καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, ἑσπέρᾳ Σαββάτου, ὡς τὸ εὐαγγελικὸν διαλαλεῖ κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ τρίτῃ καί εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ᾦ ἡ δόξα καί τό κράτος, νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 577 A).
 
 
 
Λόγος Θ΄:«Τότε γάρ καθαρῶς νηστεύσομεν, ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό ἑβδόμης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό δευτέρας τοῦ Φαρμουθί μηνός, καταπαύοντες μέν τάς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ Σαββάτου, ὡς τό εὐαγγελικόν διαλαλεῖ κήρυγμα∙ ἑορτάζοντες δέ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ  Κυριακῇ, τῇ ὀγδόῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός, συνάπτοντεςκαί τάς ἑπτά ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γὰρ βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, μεθ' οὗ καὶ  δι' οὗ τῷ ἀνάρχῳ Πατρὶ σὺν τῷ συναϊδίῳ Πνεύματι δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 605 B).
 
 
 
Λόγος Ι΄: «Τότε γάρ, τότε καί καθαροί καθαρῶς τήν πάναγνον ταύτην νηστείαν ἐπιτελέσομεν, ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό ἐννεακαιδεκάτης τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ τετράδος καὶ εἰκάδος τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἐννάτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν παράδοσιν, ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ τριακάδι τοῦ αὐτοῦ μηνὸς Φαμενὼθ, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν τοῦ θείου νόμου διάταξιν. Οὕτω γὰρ, ὀρθῇ πίστει καὶ ἀγαθοῖς ἔργοις τελειούμενοι, κληρονομήσομεν βασιλείαν οὐρανῶν ἐν Χριστῷ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 633 C).
 
 
 
Λόγος ΙΑ΄: «Τότε γάρ, τότε τῷ πάντων Δεσπότῃ καί Σωτῆρι Χριστῷ καθαράν τε καί ἀνυπέτιον τήν νηστείαν ἐπιτελέσομεν∙  ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἐπὶ ἐννάτης τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας, τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς· ἵνα καὶ δι' ὀρθῆς πολιτείας τοῖς ἁγίοις πάλιν ἐντρυφήσωμεν λόγοις∙ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι’οὗ καί μεθ’ οὗ τῷ Πατρί, σύν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, τιμή καί δόξα καί κράτος. Ἀμήν». (P.G. 77, 665 C)
 
 
 
Λόγος ΙΒ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτω νηστεύσωμεν καθαρῶς· ἀρχόμενοι μὲν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ τριακάδος τοῦ Μεχὶρ μηνὸς, τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ πέμπτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ δεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑνδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες εὐθὺς καὶ τὰς ἐπτὰ ἑβδομάδας τῆς Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ οὕτω πάλιν τοῖς θείοις ἐντρυφήσομεν λόγοις, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι’ οὗ καί μεθ’ οὗ τῷ Πατρί, σύν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, τιμή καί δόξα καί κράτος. Ἀμήν» (P.G. 77, 692 C).
 
 
Λόγος ΙΓ΄: «Τότε γάρ, τότε νηστεύσωμεν καθαρῶς∙ ἀρχόμενοι τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ τρισκαιδεκάτης τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ ὀκτωκαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ τρίτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τετράδι καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες δὲ καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν τοῦ θείου νόμου διάταξιν. Οὕτω γὰρ ὀρθοῖς καὶ ἀγαθοῖς ἔργοις κοσμούμενοι, τὴν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 703 C).
 
 
 
Λόγος ΙΔ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτω πᾶσαν ἀποβαλόντες κηλῖδα, καὶ ὀρθῇ διαπρέποντες πίστει, καθαρῶς ἑορτάσωμεν· ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ πέμπτης τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ δεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτου, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ, οὕτω τοῖς θείοις ἐντρυφήσομεν λόγοις, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, τιμὴ καὶ δόξα καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν» (P.G. 77, 728 B).
 
 
Λόγος ΙΕ΄: «Τότε γάρ, τότε νηστεύσωμεν καθαρῶς∙  ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπὸ ἑβδόμης καὶ εἰκάδος τοῦ Μεχὶρ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ δευτέρας τοῦ Φαρμουθὶ μηνός, περιλύοντες δὲ τὰς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὰς ἀποστολικὰς παραδόσεις· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ὀγδόῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ, οὕτω πάλιν τοῖς θείοις ἐντρυφήσομεν λόγοις, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα, τιμὴ καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 748 A).
 
 
Λόγος ΙΣΤ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτω νηστεύοντες, καθαρῶς τήν ἁγίαν καί πάναγνον ἐπιτελέσομεν ἑορτήν· ἀρχόμενοι μὲν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό ἐκκαιδεκάτης τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ μιᾶς καὶ εἰκάδος τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἕκτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, συνάπτοντες ἐξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ, οὕτω πάλιν τοῖς θείοις ἐντρυφήσομεν λόγοις, ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα, τιμὴ καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 768 B).
 
 
Λόγος ΙΖ΄: «Τότε γάρ, τότε νηστεύσομεν καθαρῶς∙  ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό νεομηνίας τοῦ Φαμενώθ μηνός∙  τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ἕκτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, Σαββάτου, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ δωδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γὰρ βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομήσομεν , ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· μεθ' οὗ καὶ δι' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα,  καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 789 A).
 
 
 
Λόγος ΙΗ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτω λαμπρῷ καί θεοφιλεῖ διαπρέποντες βίῳ, καθαρῶς ἑορτάσομεν∙ ἀρχόμενοι μὲν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό τρίτης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός∙  τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό ὀγδόης καί εἰκάδος τοῦ Φαρμουθί μηνός∙ περιλύοντες μέν τάς νηστείας τῇ τρίτῃ τοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ κατά τό εὐαγγελικόν ῤητόν∙ ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ τετάρτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γὰρ βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομήσομεν , ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα, τιμὴ καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν»  (P.G. 77, 820 C).
 
 
 
Λόγος ΙΘ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτως ἑορτάσωμεν καθαρῶς, ἀρχόμενοι μὲν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπὸ τρίτης τοῦ Φαμενώθ μηνός∙  τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ὀκτωκαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός, περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ τρίτῃ καὶ εἰκάδος τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, ἑσπέρᾳ σαββάτου, κατὰ τὸ ἔθος, ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ τετράδι καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γὰρ καὶ τότε τρεφόμενοι τοῖς λόγοις τῆς ἀληθείας ὠφεληθησόμεθα ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα,  καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 837 A).
 
 
Λόγος Κ΄: Οὕτω γὰρ, οὕτω νηστεύσομεν καθαρῶς, ἀρχόμενοι τῆς μὲν  ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό ἑβδόμης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό δευτέρας τοῦ Φαρμουθί μηνός∙ περιλύοντες μέν τάς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ  κατά τάς ἀποστολικάς παραδόσεις∙ ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ὀγδόῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ, οὕτως εὐδοκιμήσομεν, καὶ τὰς ἑαυτῶν παραθησόμεθα ψυχὰς τῷ ἐπὶ πάντων Θεῷ, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν∙ δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ ἡ δόξα  καὶ τό κράτος σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 849 B).
 
 
 
Λόγος ΚΑ΄: «ἀρχόμενοι τῆς μὲν  ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό ἑβδόμης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό δευτέρας τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας ἀπὸ τῆς ἐννεακαιεικάδος τοῦ αὐτοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα, ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ τριακάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός∙ συνάπτοντες ἑξῆς καί τάς ἑπτά ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι’ οὗ καί μεθ’ οὗ τῷ Πατρὶ  δόξα  καὶ τό κράτος  εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 857 A).
 
 
 
 Λόγος ΚΒ΄: «ἀρχόμενοι τῆς μὲν  ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό  ἐννάτης τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπό τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθί, μηνός, περιλύοντες μέν τάς νηστείας τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ κατά τάς εὐαγγελικάς παραδόσεις∙  ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ, οὕτω πάλιν  ἐντρυφήσομεν λόγοις, ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα, τιμὴ καὶ κράτος νῦν καί ἀεί, καί εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 873 A).
 
 
 
Λόγος ΚΓ΄: «ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό τετράδος καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός∙  τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπό ἐννάτης καί εἰκάδος τοῦ Φαμενώθ μηνός, περιλύοντες μέν τάς νηστείας τῇ τετράδι τοῦ Φαμενώθ  μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ κατά τάς εὐαγγελικάς παραδόσεις∙ ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ πέμπτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 885 A).
 
 
Λόγος ΚΔ΄: «ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό τρισκαιδεκάτης τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ὀκτωκαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ τρίτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ τετράδι καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 901 A).
 
 
Λόγος ΚΕ΄: «ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 912 D).
 
 
Λόγος ΚΣΤ΄: «τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ πέμπτης καὶ εἰκάδος τοῦ Φαμενὼθ μηνός· καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ τριακάδι τοῦ αὐτοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτῳ, κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν παράδοσιν· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ νουμηνίᾳ τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 928 C).
 
 
Λόγος ΚΖ΄: «ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ μιᾷ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός» (P.G. 77, 941 B).
 
 
Λόγος ΚΗ΄: «καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἑνδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτου, κατὰ τὰ εὐαγγελικὰ κηρύγματα, ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ δωδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας καὶ πολυεύκτου Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 956 C).
 
 
Λόγος ΚΘ΄: «καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἕκτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ Φαμενὼθ μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτου, κατὰ τὰ εὐαγγελικὰ κηρύγματα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαμενὼθ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 968 D).
Λόγος Λ΄: «Οὕτω γὰρ πολιτευσάμενοι, τὴν ἁγίαν καὶ πάναγνον ἐπιτελέσομεν ἑορτὴν, ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας τεσσαρακοστῆς, ἀπὸ ἕκτης τοῦ Φαμενὼθ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σεπτοῦ καὶ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ἑνδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός, περιλύοντες δὲ τὰς νηστείας τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτῳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑπτακαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, ἵνα καὶ τὸν καιρὸν τῆς ἀναστάσεως, καθάπερ εἰκόνα τινὰ τῆς τῶν ἁγίων ἐν οὐρανοῖς ἀναπαύλης λογιζόμενοι, τῆς αὐτῶν ἀξιωθῶμεν κοινωνίας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ δόξα τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77,981 B).

21 σχόλια:

  1. Χαιρετιζω την προσπαθεια του π.Ευθυμιου για την προσπαθεια προσεγγισεως των αγωνιζομενων δυναμεων.Η υπερτονισης βεβαια του παλ.ημερ. ειναι λαθος ωστοσο το π.ημερ. βοηθει στο να κρατουμε πιο ευκολα τους αιρετικους σε αποσταση. Ισως και γιαυτο κατεδικαστει.(παρομοιο παραδειμα στην Εκκλησια ειναι η λυσις της νηστειας απο τους Ορθοδ.το δωδεκαημερο και εβδ.της τυρινης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ομως για να εχομε ενα μινιμουμ αποτελεματος,τουλαχιστον εως οτου φανει φως στο τουνελ καλον θα ητο να υπαρχει συνεργασια μονο σε θεματα που μας ενωνουν ωστε να διαμορφωθη αλλα και να παγιωθη πρωτιστως το καταλληλο κλιμα εμπιστοσυνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στι Τέλος ο Π. Τρικαμηνάς έγινε ο Νέος Αποκαλύψας!

    Ούτε και να το διαβάσει κάποιος το Κείμενό σου αξίζει Π. Τρικαμηνά.

    Ο Μεταξάκης τώρα δικαιώνετε!

    Ζήτω η Αλήθεια του 2013 που μας Φώτισε από τον Κίσσαβο!!!

    ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 3443 - Πρωτοφανείς απόψεις Αγιορειτών(!) για τον πλανεμένο Παΐσιο και τον μάγο Πορφύριο
    http://agioritikesmnimes.blogspot.com/2013/08/3443.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θεωρῶ τό ἀνωτέρω ἄρθρο τοῦ ἀγωνιστοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ τό ὀλιγότερον ἀτυχές. Ὁ π. Εὐθύμιος προφανῶς δεν συνειδητοποιεῖ ὅτι με τά ἐν αὐτῶ ἀναφερόμενα κομίζει γλαῦκαν εἰς Ἀθήνας και παραβιάζει ἀνοικτές θύρες. Τά ὅσα ἐπικαλεῖται περί ἡμερολογίων εἶναι ἀφ’ ἑνός γνωστά και ἀφ’ ἑτέρου ἄσχετα με την βαθυτέρα οὐσία τοῦ ἱστορικοῦ ἡμερολογιακοῦ Σχίσματος στην Ἑλλάδα. Ἀπορῶ γιατί δεν το κατανοεῖ αὐτό. Ἡ ἐπιλογή του να προσεγγίσει ἔτσι το ἡμερολογιακό εἶναι ἱστορικῶς ἀνακόλουθη και ἀμετροεπής. Ἀπό πλευρᾶς δε σκοπουμένης με την καλή ἔννοια προσεγγίσεως τῶν «παλαιοημερολογιτῶν» ἤ ἐπιδιωκομένης συμπαρατάξεώς των μετά τῶν ἀντιοικουμενιστῶν εἶναι παντελῶς ἀδιέξοδο, μάταιο και ἐσφαλμένο το ἐγχείρημα ἀπό κάθε ἄποψη, ἔτσι ὅπως γίνεται. Φαίνεται ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος πιεζόμενος ἀπό διαφόρους για το ἡμερολογιακό ζήτημα και την ἐπιλογή του να ἀκολουθεῖ το νέο ἡμερολόγιο, ἐπέλεξε ἀκρίτως και, να με συγχωρήσει, μᾶλλον, ἐπιπολαίως να προσεγγίσει το ζήτημα. Δεν ἐκφράζει ἕναν προβληματισμό, δηλαδή μήπως πρέπει να το δοῦμε και ἀπό αὐτή την πλευρά ἀλλά νομίζοντας ὅτι βρῆκε την «λύση» και την «ἀπάντηση» σπεύδει να την ἐπιβάλει ὡς ἀνακάλυψη-ἀποκάλυψη τῆς ἀληθείας. Πάτερ μου, δεν εἶναι ἀγράμματοι γέροντες και ἀδαεῖς γριοῦλες οἰ ὀρθόδοξοι πού ἐσύ ὀνομάζεις παλαιοημερολογίτες. Ἀδικεῖς πάρα πολύ το θέμα και δεν το προσεγγίζεις σωστά. Τά ὅσα λές περί τοῦ φρονήματος και τοῦ πιστεύω τῶν «παλαιοημερολογιτῶν» δεν ἀπηχοῦν καθόλου το «πιστεύω» αὐτῶν τῶν πιστῶν. Το ὅτι κατά καιρούς ἐκ τοῦ χώρου ἀκούστηκαν διάφορα λιγότερο σοβαρά και ὀρθά ἐπιχειρήματα κατά τῆς πασιφανοῦς Καινοτομίας τῆς πραξικοπηματικῆς και ἀντικανονικῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου αὐτό δεν ἀναιρεῖ την ἀλήθεια τῶν ἄλλων πολύ σοβαρῶν και βάσει πατερικῶν κριτηρίων ἐπιχειρημάτων ὅσων ἠρνήθησαν την ἐπιβολή τῆς καινοτομίας. Εἰδικότερα: Προσεκτική μελέτη τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος ἐκ τῶν ἱστορικῶν πηγῶν πείθει ὅτι οἱ ἀρνηθέντες την Καινοτομία δεν πολυπραγμόνησαν περί ἡμερῶν και χρόνων και καιρῶν. Αὐτό το ἔκαναν οἱ καινοτομήσαντες για να ἐντυπωσιάσουν τούς ἀντιστεκομένους. (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οἱ χλευαστικῶς ἀποκαλούμενοι παλαιοημερολογίτες ἀρνήθηκαν την ἐκκοσμίκευση, την καινοτομία, την ἀντικανονικῶς ληφθεῖσα ἀπόφαση, την μασωνικῆς προελεύσεως ἰδέα τοῦ κοινοῦ ἡμερολογίου, την οἰκουμενιστικῆς ἐμπνεύσεως σκοπιμότητα τοῦ κοινοῦ χρονικοῦ ἔστω συνεορτασμοῦ μετά τῶν αἱρετικῶν παπιστῶν, την διάσπαση ταῆς ἡμερολογιακῆς ἑνότητος περί τον συνεορτασμό τῶν ἑορτῶν τῆς Ἐκκλησίας μεταξύ τῶν ὀρθοδόξων πού ἐπέφερε ἡ Καινοτομία και ὑφίσταται μέχρι σήμερον. Το ὅτι οἱ «παλαιοημερολογίτες» δεν εἶναι ἡμερολάτρες και δεν θεωροῦν το ἡμερολόγιο «ὅρο σωτηρίας» φαίνεται τρανώτατα ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι δεν θεωροῦν ὡς ὀρθοδόξους τους Ρώσους, Σέρβους, Ἁγιορεῖτες, Ἱεροσολυμίτες κοκ οἱ ὁποῖοι κρατοῦν το Ἰουλιανό ἀλλά κοινωνοῦν με ὅλους τους Καινοτόμους ἐν ταῶ Οἰκουμενισμῶ. Εἷναι καθοριστικῆς σημασίας ὅτι ὁ χαρακτηρισμός ταῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας την περίοδο ταῆς ἀλλαγῆς ἦταν «θέλουν να μᾶς φραγκέψουν»! Αὐτό διαισθάνθηκε ὁ εὐσεβής λαός πού ἐθέλει το θρήσκευμά του ὁμοειδές ταῶν Πατέρων αὐτοῦ, κατά την ἔκφραση ταῆς Συνόδου τοῦ 1848, και ἐκ ταῶν ὑστέρων δικαιώθηκε ὅταν και ἀποκαλύφθησαν ὅσα ἐξυφαίνοντο πίσω ἀπό την πλάτη του στα ληστρικά Συνέδρια (1923 κα) και ακολούθησαν ὅσα ἀκολούθησαν ἀπό τους ακολουθήσαντας ἀγαλλομένω ποδί την καινοτομία. Ποιά σημασία μποροῦν να ἔχουν ὅσα ἀναφέρει ὁ ἀγαπητός π. Εὐθύμιος περί χρησιμοποιηθέντων ὑπό ἁγίων Πατέρων ἡμερολογίων πρίν ἀπό 17 και 16 αἰῶνες, ὅταν το 1924 ὅταν δηλαδή ἔγινε ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου (ΑΝΕΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΟΛΩΝ ΣΧΕΔΟΝ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΩΝ!!!) ὑπῆρχε ἐκκλησιαστική ἑνότης ὅλων τῶν ὀρθοδόξων ὅπου γῆς στον κοινό ἑορτολογικό συνεορτασμό και διαφοροποίηση ἀπό την Δύση, τά ὁποῖα ἦλθε και κατέστρεψε ἡ ἡμερολογιακή Καινοτομία; Κατέρριψε με ἕνα κτύπημα τον συνεορτασμό τῶν ὀρθοδόξων και κατεκρίμνησε ἕνα ἀκόμη ἀνάχωμα προστασίας ἀπό τον προσυλητισμό τῆς Δύσεως και δή τοῦ Παπισμοῦ! Βεβαιώτατα το ἡμερολόγιο αὐτό καθ’ ἑαυτό δεν εἶναι ὅρος σωτηρίας. Εἶναι ὅμως το παραμικρόν ἐκεῖνο, πού οἱ Πατέρες δεν δέχονται να (παρα)θεωρεῖται ὡς μικρόν. Ἡ βάρκα βουλιάζει ἀργά ἀλλά σταθερά και ἀπό μια μικρή τρυπούλα πού μπάζει ὅμως νερό! Ἕνας μεγάλος και γερός μανδρότοιχος σωριάζεται ἐάν ἀρχίσουμε σιγά-σιγά και ἕνα - ἕνα να ἀφαιροῦμε τά πετραδάκια πού τον συναποτελοῦν!(συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ! Ἡ Ἐκκλησία ὅτι ἀποφασίζει το κάνει με γνώμονα το συμφέρον τῶν πιστῶν πού εἶναι ἕνα: ἡ σωτηρία των! Ποτέ ἡ Ἐκκλησία δεν ἔλαβε ἀποφάσεις πού σκανδάλισαν και ἐδίχασαν τον λαό και προωθήθηκαν ἀπό μέλη της πού συνέβη να ἔχουν ἐμπλακεῖ στα δίχτυα ἀντιχρίστων κινήσεων, ὅπως ἡ Μασωνία. Πάτερ Εὐθύμιε, δεν περιποιεῖ τιμή σε κανέναν να ὑπερασπίζεται και να ὑποτιμᾶ ἀντιστοίχως ὅσα ὑπερσπίσθηκαν( και ἐπέβαλαν) σε διατεταγμένη ἀποστολή ὡς ἐξέχοντες μασῶνοι, κληρικοί ὅπως ὁ Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης, ὁ ἐχθρός τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, κατά Ρωμανίδη, και σχισματοποιός, κατά τον πολύ Ἰουστῖνο Πόποβιτς! Προσέξτε το αὐτό. Το κατανοῶ ὅτι εἶναι δύσκολο να πιστεύσει κανείς ὅτι «δύναται ἐκ Ναζαρέτ τι ἀγαθόν εἶναι»; Εἶναι δυνατόν οἱ αγράμματοι παλαιοημερολογίτες να ἀντελήφθησαν ὅσα δεν ἀντελήφθησαν τόσοι και τόσοι ἄλλοι. Κι ὅμως εἶναι! Οἱ «παλαιοημερολογίτες» δεν αντιστρατεύονται τους ἀντιοικουμενιστές. Ἴσα-ἴσα που χαίρονται χαράν μεγάλη για τις ἐνέργειες και πρωτοβουλίες τους. Ἁπλῶς ἐπιμένουν και θα ἐπιμένουν ὅτι ὅποιος θέλει με ταπείνωση να βάλει τά πράγματα σε μια σειρά, θα πρέπει να ἀποκηρύξει και την ἀντικανονική ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, διότι ἔγινε ὄχι με ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά τῆς Μασωνίας, ὡς πρῶτο πρακτικό βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Χρονολάτρες και ἡμερολάτρες ἀπεδείχθησαν οἱ νεοημερολογίσαντες-καινοτομήσαντες ὀρθόδοξοι πού προτίμησαν διορθώσεις ἀστρονομικῶν λαθῶν, παρά να παραμείνουν στην Ἐκκλησία ἀκόμη και ἄν σφάλλει σε τέτοια ζητήματα, ὅπως λέει ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Εἶναι λάθος να ἀποδίδονται ἀπό ἀντι-οἰκουμενιστές στους παλαιοημερολογίτες κατηγορίες ὅτι δῆθεν πιστεύουν το ἕνα και το ἄλλο, τά ὁποῖα οἱ οἰκουμενιστές τους καταμαρτυροῦν θέλοντες να συκοφαντοῦν τον ἀγώνα τους. Ὑπάρχουν πολλά πού θα μπορούσαμε να παραθέσουμε ἀπό ειλικρινές ἐνδιαφέρον και ἀγάπη για τον ἀγώνα τοῦ π. Εὐθυμίου και το ἴδιο το σεβαστό πρόσωπό του. Πρέπει ὅμως και ἐκεῖνος να προσέξει. Το ἡμερολογιακό για ὅσους δεν το προσεγγίσουν σωστά θα ἀποδεικνύεται «λίθος ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες». Κι ἐμεῖς ἀγωνιοῦμε ὥστε το ἀντιοικουμενιστικό σας τεῖχος να ἔχει γερά θεμέλια! (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τελειώνοντας θα ἤθελα να ἀναφέρω το γεγονός ὅτι στον χῶρο τοῦ «παλαιοῦ ἡμερολογίου» ἀνεδείχθησαν πολλές μεγάλες ὁσιακές μορφές πού με την χάρι τοῦ Θεοῦ ὁμολογοῦσαν ὅσα κι ἐμεῖς ὑπενθυμίζουμε για να μᾶς ἐλεήσει ὁ Θεός. Κι αὐτό πρέπει μιᾶς και σᾶς διακρίνει ὁ αὐτοσεβασμός και ἡ ταπείνωση να μη το παραβλέψετε. Δεν εἶναι λίγο οὔτε το θαῦμα τοῦ 1925 στον Ἀττικό οὐρανό (το ὁποῖο εἶχα την εὐλογία να μοῦ διηγηθεῖ ἐγκύρως αὐτόπτης ἐνήλικος τότε και σοβαρός μάρτυς), οὔτε το ὅτι ὁ ἡσυχαστής τῆς Αἰγίνης Γέροντας Ἱερώνυμος, πού ἡ μορφή του βρίσκεται ἁγιογραφημένη στο καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας ἀρνήθηκε μετά ἀπό πολύ προσευχή να λειτουργήσει ἔστω και μία φορά με το νέο ἡμερολόγιο, ὁ δε ὅσιος Γέροντας Μωϋσῆς, μαθητής τοῦ Ὁσίου Παχωμίου τῆς Χίου, θεωρούμενος ὑπό τοῦ μεγάλως τιμωμένου Γερ. Πορφυρίου Μπαϊρακτάρη ὡς Θεούμενος και Ἅγιος τοῦ Θεοῦ (!), θεωροῦσε ἀπαράδεκτο και ἀσυμβίβαστο για ἕναν ὀρθόδοξο να ἀκολουθεῖ την νεοημερολογιτική καινοτομία! Μάθετε ἄν δεν γνωρίζετε γιατί ἡ Μονή Βατοπαιδίου πού κάποτε θέλησε μόνη να ἀκολουθήσει το νέο ἡμερολόγιο ξεκινώντας ἀπό τον ἑορτασμό τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στον ὁποῖο τιμᾶται το Καθολικό της «ἀναγκάστηκε» κατόπιν θείου σημείου να ἐπιστρέψει και πάλι στο ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο. Ὅσο ἁρμόζει να τελοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι τη Θεία Εὐχαριστία με ἄζυμο ἄρτο, ἄλλο τόσο ἁρμόζει κάθε ὀρθόδοξος πού ἀγωνίζεται κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ να ἀγνοεῖ και να μη ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ Καινοτομία τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ (εἰσαγωγή τοῦ νέου ἡμερολογίου) ἐπεβλήθη ὡς πρῶτο πρακτικό βῆμα στην λεωφόρο τῆς συγχρόνου αὐτῆς παναιρέσεως. Χάρι σ’ αὐτό Πάπας και Πατριάρχης συνεορτάζουν (μᾶλλον ἀτιμάζουν) ετησίως τη μνήμη τῶν Ἀποστόλων Πέτρου & Παύλου, ἐν Ρώμη. Τουλάχιστον οἱ σεβαστοί Καθηγητές Ζήσης και Μεταλληνός το ἔχουν παραδεχθεῖ αὐτό δημοσίως. Συγχωρέστε με. Εἶμαι στη διάθεσή σας για ἕνα γόνιμο δημόσιο Διάλογο ἐπί τοῦ θέματος βάσει ντοκουμέντων και πάνω ἀπό ὅλα με σεβασμό στην ἀλήθεια. Συγνώμη για το πρόχειρο τῆς γραφῆς ἀλλά ἡ δημοσίευση με βρῆκε στις διακοπές χωρίς εὐχέρεια μεγάλη για κάτι καλύτερο. Δημήτριος Ἰ. Κάτσουρας ἐκ Κορίνθου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φέτος καταργήθηκε ή όχι η νηστεία των Αγ. Αποστόλων με το παπικό-νέο ημερολόγιο,αφού Κυριακή των Αγίων Πάντων και 30/6 έπεσαν την ίδια ημέρα;
    Το Γενέθλιο του Τιμίου Προδρόμου,πρέπει ή όχι να πέφτει εντός της νηστείας των Αγίων Αποστόλων και να υπάρχει κατάλυση ιχθύος;
    Κάνει λάθος ο π. Ευθύμιος...
    Τό νέο Γρηγοριανό (παπικό) ἑορτολόγιο καί ἡμερολόγιο, ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπό τρεῖς Πανορθοδόξους Συνόδους ἐπί Πατριάρχου Ἱερεμίου τοῦ Τρανοῦ (1583, 1587, 1593)
    Διά Συνοδικῶν Πατριαρχικῶν Ἐγκυκλίων τό ἔτος 1593 οἱ Πατριάρχες: Κωνσταντινουπόλεως Ἱερεμίας καί Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος, καί τό ἔτος 1848 οἱ Πατριάρχες: Κωνσταντινουπόλεως Ἄνθιμος, Ἀλεξανδρείας Ἰερόθεος, Ἀντιοχείας Μεθόδιος, Ἱεροσολύμων Κύριλλος, καθυποβάλλουν εἰς φρικτά Ἐκκλησιαστικά ἐπιτίμια ἐκείνους ὅσους θά δεχθοῦν τήν μεταρρύθμιση τοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἑορτολογίου.
    στήν Πατριαρχική Ἐγκύκλιο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τό 1920, ἡ παραδοχή ἑνιαίου ἡμερολογίου θά βοηθοῦσε στόν κοινό ἑορτασμό ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν. Καί ὡς «Ἐκκλησίες» νοοῦνταν ὅλες οἱ χριστιανικές αἱρετικές παρασυναγωγές (τῶν καθολικῶν, τῶν μονοφυσιτῶν, τῶν προτεσταντῶν, τῶν ἀγγλικανῶν καί λοιπῶν κακοδόξων) οἱ ὁποῖες βάσει αὐτῆς τῆς ἐγκυκλίου θεωροῦνται «ἀναδενδράδες» (κλάδοι) στόν κοινό κορμό τῆς «διαιρεμένης Ἐκκλησίας» προλειαίνοντας ἔτσι τό δρόμο γιά τή σημερινή συγκρητιστική παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εάν είχε λίγη αξιοπρέπεια, συνέπεια και εντιμότητα Χριστού η Ιερά Σύνοδος, θα αναγόρευε τον Μεγιστάνα Γνώσεων Πατρολογίας π. Ευθύμιο ως ΕΠΙΤΙΜΟ Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Θεολογίας Αθηνών όπως με τον π. Θεόδωρο Ζήση και π. Γεώργιο Μεταλληνό που δεν έχουν τίποτε ανώτερο να προσφέρουν με τον χαρτοπόλεμο και μαξιλαροπόλεμό τους. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ π. Ευθύμιε για τα Θεοφώτιστα και Θεοβάδιστα ΑΠΟΚΑΛΥΤΠΙΚΑ γραπτά σου! Μακάρι να μας μάθαιναν στη Θεολογία όσα μαθαίνουμε από τα ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΑΤΑ ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΑ γραπτά σου. ΜΗ ΠΑΥΣΕΙΣ να συνεισφέρεις και να προσφέρεις απλόχερα αυτο τον ΜΕΓΑ ΘΗΣΑΥΡΟ γνώσεως Διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων. Σε έχουμε ΤΟΣΟ ΑΝΑΓΚΗ! Να παίρνει ο Θεός χρόνια από μένα και ΝΑ ΔΙΔΕΙ ΣΕ ΣΕΝΑ άγιε του Τριαδικού Θεού ΙΕΡΕΑ!!!
    Νικόλαος Πανταζής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικα χαρτοπολεμο και μαξιλαροπολεμο νομιζω κανεις εσυ Οταν αργοτερα δημοσιευσε ο π. Ευθημιος τις αντιρησεις του για την διωξη των παλαιων Εσφ.,φαινεται να επαψε να ειναι ΜΕΓΙΣΤΑΝΑΣ και δημοσιευσες τις αντιρησεις σου που αλλου;;στο ιστολογιο του Σωτηροπουλου. Γεωργιος Παυλιδης.

      Διαγραφή
  11. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

    ῾Η ἀρχαία ἐκκλησία, ξέροντας ὅτι τὰ ἡμερολόγια δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μὲ τὴ Χριστιανικὴ πίστι καὶ λατρεία, πήγαινε ταυτόχρονα μὲ τρία ἡμερολόγια, πολὺ διαφορετικὰ μεταξύ τους. ἕνα ἦταν τὸ μακεδονικὸ ποὺ ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Μ.᾿Αλεξάνδρου ἴσχυε στὴν ῾Ελλάδα καὶ στὴ λοιπὴ ᾿Ανατολή· ἕνα τὸ ῥωμαϊκὸ (τὸ σημερινὸ παλιὸ) ποὺ ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ ᾿Ιουλίου Καίσαρος ἴσχυε στὴ ῾Ρώμη καὶ στὴ λοιπὴ Δύσι· κι ἕνα τὸ αἰγυπτιακὸ ποὺ ἀπὸ τὰ χρόνια τῶν φαραὼ ἴσχυε στὴν Αἴγυπτο. οἱ μεταξύ τους διαφορὲς τόσο στὴν ποσότητα τῶν ἡμερῶν τοῦ ἔτους ὅσο καὶ στὴν ποσότητα τῶν ἡμερῶν τοῦ κάθε μηνός, καὶ στὴν ἀφετηρία τῶν μηνῶν καὶ τοῦ ἔτους (πρωτομηνιὲς καὶ πρωτοχρονιές), ἦταν ἀπὸ 15 μέχρι 100 φορὲς πιὸ μεγάλες ἀπὸ τὴ διαφορὰ ποὺ ἔχουν σήμερα τὸ παλιὸ καὶ τὸ νέο, ἰουλιανὸ καὶ γρηγοριανό, ἡμερολόγιο. ἡ Α΄ οἰκουμενικὴ σύνοδος ἀνέθεσε στὸν ἐπίσκοπο ᾿Αλεξανδρείας νὰ προσδιορίζῃ μὲ τὴ βοήθεια τῶν ἀστρονόμων τῆς πόλεώς του τὴν ἡμερομηνία τοῦ πάσχα καὶ νὰ ἐνημερώνῃ κάθε χρόνο ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς γῆς μὲ μιὰ ἐνιαύσια ἐγκύκλια ἑορταστικὴ ἐπιστολή του. ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ λεγόταν ἑορταστική, ἐπειδὴ τότε οἱ Χριστιανοὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὶς Κυριακὲς εἶχαν μία μόνο ἑορτή, τὸ πάσχα, καὶ τὸ ἔλεγαν ἔτσι, ἡ ἑορτή. ὅταν ἀργότερα ὡρίστηκαν κι ἄλλες τρεῖς ἑορτές (Χριστούγεννα, Βάπτισι, Πεντηκοστή), ἡ ἑορταστικὴ ἐπιστολὴ ὠνομάστηκε πασχάλιος ἐπιστολή. ἔτσι ὁ Μ. ᾿Αθανάσιος, ὁ ὁποῖος στὰ χρόνια τῆς ἐπισκοπείας του (328-373) ἔγραψε κι ἔστειλε 45 ἑορταστικὲς ἐπιστολές, ἔχοντας νὰ κάνῃ μὲ τρία διαφορετικὰ ἡμερολόγια, ὁρίζει σ᾿ αὐτὲς τὸν ἑορτασμὸ τοῦ πάσχα ὡς ἑξῆς· «᾿Εσεῖς ποὺ εἶστε στὴν ᾿Ανατολὴ θὰ ἑορτάζετε τὸ πάσχα στὶς τόσες τοῦ μηνὸς Ξανθικοῦ τοῦ δικοῦ σας ἡμερολογίου· ἐσεῖς ποὺ εἶστε στὴ Δύσι θὰ τὸ ἑορτάζετε στὶς τόσες τοῦ μηνὸς ᾿Απριλίου τοῦ δικοῦ σας ἡμερολογίου· κι ἐμεῖς ποὺ εἴμαστε στὴν Αἴγυπτο, ἐπειδὴ πᾶμε μὲ δυὸ ἡμερολόγια, ὅσοι εἴμαστε ἑλληνόγλωσσοι θὰ τὸ ἑορτάζουμε στὶς τόσες τοῦ Ξανθικοῦ, κι ὅσοι εἴμαστε Αἰγύπτιοι θὰ τὸ ἑορτάζουμε στὶς τόσες τοῦ μηνὸς Φαμενὼθ τοῦ ἐδῶ ἡμερολογίου». αὐτὸ συνεχίστηκε γιὰ πολλοὺς αἰῶνες, χωρὶς ποτὲ κανεὶς νὰ δημιουργήσῃ πρόβλημα.
    ῾Η Α΄ οἰκουμενικὴ σύνοδος οὐδέποτε ὥρισε κάποιο ἡμερολόγιο ἢ ἡμερομηνία ἢ πινάκιο ἡμερομηνιῶν γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ πάσχα. τέτοιος προσδιορισμός της δὲν ὑπάρχει οὔτε σὲ κανέναν κανόνα της οὔτε σὲ πρακτικά της οὔτε σὲ κανένα ἄλλο κείμενο σχετικὸ μ᾿ αὐτή". ... κ.λπ. βλέπε http://www.philologus.gr/4/71-2010-01-01-01-23-53/69-2010-01-01-00-35-47

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΑΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΥΨΟΥΝ ΓΙΑΤΙ:

    Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.
    Είναι αυτονόητο ότι οι αληθινά αποτειχισμένοι απο την παναίρεση του Οικουμενισμού είναι ενωμένοι με την αληθινή πίστη στην Μία Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία εφόσον δεν δημιουργούν νέες Συνόδους και ανύπαρκτες νέες Εκκλησίες με παράνομες χειροτονίες αλλά επιθυμούν την "αποκατάσταση της Ορθοδοξίας" από μια Οικουμενική Σύνοδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αποκατασταση της Ορθοδοξιας απο τους ΔΡΑΚΟΥΣ(Ευστ.Μοσχ.)?!?

      Διαγραφή
    2. Να προσεχεις παλαιε μηπως σε φαει εσενα καποιος δρακος

      Διαγραφή
  13. Αντιρρήσεις στις έναντι του εκκλησιαστικού ημερολογίου θέσεις του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά

    http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2013/08/blog-post_7.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Οι Πίνακες του Πασχαλίου βγήκαν μετά απο 20 Χρόνια απο τον Π. Αχιλλέα Τάττιο (αν δεν κάνω λάθος).

    Είνε 4 Πίνακες με Κύκλο 532 Χρόνων (28 Έτη Κύκλων Ήλιου Χ19 Έτη Κύκλων Σελήνης).

    Βρισκόμαστε στο τελευταίο Πίνακα και λέγετε ότι η εμφάνιση του Σταυρού
    στον Ουρανό της Ιερουσαλήμ ήταν και για αυτό το λόγο. Το τέλος της αποκαλυφθείσεις εργασίας!!! Το 345 Μ.Χ.... Και λοιπόν συνεχίστε να μιλάτε να δούμε ποιος θα σταματήσει τους Οικουμενιστές!!!

    Συγχαρητήρια Κ. Δημήτρη Κάτσουρα για την υπομονή σας που εγώ δεν την έχω...

    Συγχωρείστε με Αδελφοί αν σας μπέρδεψα, αλλά γιατί αμφισβητούμε την παράδοση τόσων ΑΙΩΝΩΝ;;; Γιατί Π. Τρικαμηνά μοιάζετε ποιό πολύ σαν ένα άλλος Άλογος Τεχνολόγος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το ειπαμε και θα το πουμε παλι.Αν προσπαθουμε απο την αρχη της προσεγγισεως να υποδειξουμε,εστω για λιγο,τις λανθασμενες κινησεις του αλλου θα ηταν προτιμωτερο να σκεφτουμε πως θα αξιοποιησουμε την οποια αδεια μπορεσαμε και πειραμε παρα τις δυσκολες οικονομικες που επικρατουν.Τα προβληματα ειναι κοινα και δεν αναφερονται σε ημερολογια.Ας συνεργαστουμε οσοι μπορουμε.Εστω και λιγοι.Γιατι τα πραγματα θα γινουν χειροτερα.Ας εχουμε βοηθεια αυτα που μας ενωνουν.Εστω σαν "συμφεροντολογοι"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος δεν εθέσπισε επίσημο ημερολόγιο

    Πολύ ορθές και ακριβείς οι παρατηρήσεις του π. Ευθύμιου Τρικαμηνά, ότι η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος δεν θέσπισε κανένα ημερολόγιο. Αυτό που έκανε είναι να θεσπίσει εορτολόγιο και μάλιστα για τον κοινό εορτασμό της μεγάλης εορτής του Πάσχα.
    Πράγματι, το Ημερολόγιο είναι αρμοδιότητα της Αστρονομίας, ενώ το Εορτολόγιο είναι αρμοδιότητα της Εκκλησίας. Αυτό, μπορεί να το διαπιστώσει κανείς σε κάθε Εγκυκλοπαίιδεια.
    Προς επίρρωση των ανωτέρω, θα αναφέρω τα καταγραφόμενα στα πρακτικά της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, σχετικά με την έναρξη και λήξη της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου:
    Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος άρχισε στις 19 Ιουνίου 325 και έληξε στις 25 Αυγούστου: «Εν υπατεία Παυλίνου και Ιουλιανού των λαμπροτάτων, έτους από Αλεξάνδρου χλς΄, εν μηνί Δεσίω ιθ΄ τη προ ιγ΄ καλανδών Ιουλίων εν Νικαία τη Μητροπόλει Βιθυνίας» (Μήλια Σπ. Πρακτικά Οικουμενικών Συνόδων, Β’ πράξη της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου).Έληξε δε «Εν μηνί Λώω, προ ζ΄ καλανδών Γορπιαίω».
    Αν μπορεί να διακρίνει κανείς, θα διαπιστώσει, ότι η Εκκλησία, το 451, καταγράφει, ότι η Α΄ Σύνοδος συνήλθε στις 19 του Μακεδονικού μήνα Δέσιου, 636 χρόνια από το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου (υπάρχει ένα λάθος περίπου 10 ετών). Η Σύνοδος έληξε τον Μακεδονικό μήνα Λώο, 7 ημέρες πριν την έναρξη του μήνα Γορπιαίου. Που είναι η χρονολόγηση από Χριστού γεννήσεως; Πουθενά.
    Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος, το 691, αλλάζει την αρίθμηση, από Αλεξάνδρου και θεσπίζει την αρίθμηση, από Κτίσεως Κόσμου (γ΄ κανόνας), οπότε το 691 μ.Χ. δηλώνεται, ως 6199 από κτίσεως Κόσμου.
    Και πότε θεσπίζεται τελικά η χρονολόγηση από Χριστού γεννήσεως; Μα, μόλις το 1628, χωρίς απόφαση Οικουμενικής Συνόδου, αλλά με μια απλή απόφαση του Οικ. Πατριάρχη Κύριλλου Λούκαρι και παρ' όλον, ότι η Πενθέκτη είχε θεσπίσει άλλη χρονολόγηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη. Όποιος ανήρτησε αυτό το σχόλιο στην Αποτείχιση απέκρυψε τη συνέχεια του κειμένου του κ. Καρδάση, για να μην φανεί ότι αντιφάσκει με τις απόψεις του π. Ε. Ιδού πως συνεχίζει μετά το "Γορπιαίω" ο κ. Καρδάσης:
      "Παρατηρείται εδώ, ότι η Εκκλησία μέχρι την Α΄ Σύνοδο ακολουθούσε το Μακεδονικό ημερολόγιο (των 354 ημερών) και εμμέσως πλην σαφώς απεδέχθη το Ιουλιανό ημερολόγιο (των 365.25 ημερών) ως πολύ ακριβέστερο, δηλ. έχουμε εδώ αλλαγή ημερολογίου. ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ) ΕΝΕΚΡΙΝΑΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ και ανέθεσαν στον Επίσκοπο Χωνών Αχιλλέα Τάτιο (του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας), που ήταν αστρονόμος και μετείχε της Συνόδου, να συνεννοηθεί με τους αστρονόμους της Αλεξάνδρειας, για την εισαγωγή του Ιουλιανού ημερολογίου και τη διόρθωση ισημεριών και πανσελήνων".
      Ολόκληρο το... αστρονομικό άρθρο του γνωστού τεχνολόγου Ι. Καρδάση εδώ: http://fdathanasiou.wordpress.com/2013/03/20/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AC%CF%83%CE%B7/
      Επομένως, ο Καρδάσης δεν συμφωνεί με τον π. Ε.

      Διαγραφή
  17. To παραπανω κειμενο ειναι του κ. Ιωαννου Καρδαση

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου