Σάββατο 3 Ιουλίου 2010


















ΤΡΙΤΗ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

του ΕΡΗΜΙΤΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ



Ἀδέλφια μου,


μέ πόνο παρακολουθῶ τό δράμα τῆς Ἐκκλησίας μας στήν χώρα σας.

Στό νοῦ μοῦ ἔρχεται ἡ ἀνομία καί ἡ ἁμαρτία τοῦ Δαυίδ!

Καί σκέφτομαι αὐτούς πού δολοφόνησαν τόν Πατέρα σας, τόν σύγχρονο ἅγιο τῆς Σερβίας, τό ἀληθινό τέκνο τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου.


Ἦρθε ὁ δολοφόνος χωρίς ντροπή.

Ἦρθε καί ζήτησε ἀπό σᾶς, τά παιδιά τοῦ θύματός του, νά τόν δεχθεῖτε σάν πατέρα σας.

Σκέφτομαι, ἆραγε θά ὑπάρξει κάποτε μετάνοια, ὅπως ἐκείνη τοῦ Δαυίδ, γιά νά γράψει καί αὐτός κάποιον ψαλμό γεμᾶτο δάκρυα καί συντριβή;!!!

Αὐτός ὅμως προχώρησε ἀκόμη παραπέρα.

Γεμᾶτος θράσος παρουσιάστηκε μπροστά σας (στά παιδιά τοῦ θύματος).
Καί ἀπαίτησε λέγοντας:

«Ἐγώ τώρα εἶμαι ὁ πατέρας σας.
Ἐμένα θ᾿ ἀκοῦτε καί ἐμένα θά συμβουλεύεσθε».

Μέ τά χέρια ματωμένα ἀπό τό αἷμα τοῦ ἀθώου Πατέρα, μέ πρόσωπο ἐγκληματικό, τόν ἔστειλε ἡ σπεῖρα νά βιάσει τήν Μάνα καί νά γίνει δικός σας Πατέρας!!!
Ἐσεῖς ὅμως, ἀδέλφια μου, ἀρνηθήκατε, ὅπως ἦταν φυσικό, καί ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἀπείλησε καί πλήγωσε καί ἔθυσε, γέμισε ἀντάρα τά μοναστήρια.

Καί τέλος ἔφυγε μέ σκυμμένο τό κεφάλι χωρίς μετάνοια καί συντριβή συνεχίζοντας νά σᾶς κατηγορεῖ, γιατί δέν τόν ὑπακούσατε.

Ἔτσι παραιτήθηκε ὁ πρῶτος ἀδελφοκτόνος.

Ἔκαμαν συμβούλιο πάλι οἱ ἀδελφοκτόνοι καί ἀπεφάσισαν νά στείλουν τόν ἄλλο ἀδελφό τοῦ θύματος, τόν Ἀμφιλόχιον.

Ἔστησε καί αὐτός τό ἴδιο σκηνικό κρατώντας στό χέρι του ἀμφιλόχιον ἀκόντιο, ὅρμηξε ἐναντίον τῶν ὀρφανῶν.
Βιάστηκε νά σᾶς πείσει νά βιάσει τήν χήρα μάνα καί νά γίνει πατέρας σας.

Καί σεῖς, ἀδέλφια μου, σταθήκατε ὄρθιοι καί ἀρνηθήκατε.
Ἐγκαταλείψατε τόν τόπο γιά νά κρατήσετε τόν τρόπο καί ζεῖτε τώρα τήν ξενιτιά.

Φύγατε ἀκολουθώντας τόν Πατέρα.

Πόσο ἀξιέπαινοι σταθήκατε!

Γνήσια παιδιά ἀληθινοῦ Πατέρα!

Κρατώντας τήν ἀλήθεια στήν καρδιά καί τήν ἀγάπη στόν Πατέρα, τόν ἀκολουθήσατε στήν ἐξορία, ἐγκαταλείποντας τόν τόπο πού γεννηθήκατε πνευματικά.


Σᾶς φιλῶ ὅλους σάν ἁγίους καί σᾶς ἱκετεύω νά δέεσθε καί γιά μένα, σύγχρονοι ὁμολογηταί.
Στό νοῦ μοῦ φέρνετε τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πού βλέπουμε νά τούς βιώνετε ἀληθινά:
«ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὁπαῖς τῆς γῆς, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι».


Ὁ Θεός νά σᾶς σκεπάζει, ἀδέλφια μου.


Ἡ εὐχή τοῦ Πατέρα μαζί σας καί μαζί μας.
Ἀμήν.













Ἀνοιχτή ἐπιστολή



Πρός τόν Σεβασμ. κ. Ἀθανάσιο Γιέφτιτς


του Θεολόγου κ. Ιωάννου Πελίτη



Σεβασμιώτατε,


Στή συνείδησή μας εἴχατε καταξιωθεῖ ὡς ὁ σημαντικότερος συνεχιστής τοῦ ἔργου, τῆς διδασκαλίας καί τῆς πολιτείας τοῦ Πνευματικοῦ σας καί ἤδη Ἁγίου Ἰουστίνου. Ἀναλογιζόμαστε ποιά θά ἦταν σήμερα ἡ ἰσχύς ἀντίστασης τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῆς παπικῆς ἐπιβουλῆς, ἄν δέν τῆς εἴχατε ἀφαιρέσει τήν δυναμική σας.


Μή βιαστεῖτε νά μέ ὀνομάσετε ὑπερορθόδοξο ἀντιοικουμενιστή καί ἀντιπαρέλθετε ἀβασάνιστα τόν προβληματισμό πού ἔχει προκαλέσει ἡ ἀλλαγή τοῦ πνευματικοῦ σας προσανατολισμοῦ. Στά πλαίσια τοῦ ὁποίου ἴσως ἀπορρίπτετε ὅτι, οἰκουμενική δύναται νά εἶναι μόνο ἡ καθολική Ἐκκλησία ὡς ἡ μόνη χωρητική ὁλόκληρης τῆς ζωῆς καί ἀλήθειας τοῦ Θεανθρώπου καί ἄρα ἡ μόνη ἰκανή νά μορφώσει τόν καθολικό ἄνθρωπο πού χωράει ὁλόκληρη τήν κτίση δίχως ἐξαιρέσεις ὡς μέτοχος στήν ἄκτιστη ἀγάπη. Κάθε ἄλλη ἀγάπη, ὡς προϊόν κτιστοῦ ἐγώ, εἶναι κλεισμένη στεγανά στόν ἑαυτό της, καί ὑπόκειται σέ θάνατο.


Ποιά ἄλλη «ἐκκλησία, ἐκτός ἀπό τήν Ὀρθόδοξη, δίνει αἰσθητά σημεῖα νίκης ἐπί τῆς φθορᾶς, γιά νά εἶναι καί καθολική; Ἐξ ἄλλου ὁ ἀντιοικου‐ μενιστής, δέν εἶναι κατ᾿ ἀνάγκην καί ὀρθόδοξος. Οὐδέποτε ὁ Θεός εἶναι ἀντί.


Ὁ οἰκουμενισμός ὡς μή ὀρθόδοξος, εἶναι ἀντιοικουμενικός. Ἡ ἀληθινή οἰκουμενικότητα δέν ἐπιδιώκει βίαια ‒μέ ὅπλα, νόμους,ἤ ἀπάτη καί πειθώ‒ ἐνάντια στή θέληση ἄλλων, νά ἐπιβληθεῖ ὡς κατεστημένο· ἀποβλέπει στήν ἀπελευθέρωση τῆς οἰκουμένης ἀπό τήν δυναστεία τοῦ θανάτου μέ ἀβίαστη ἀποδοχή ὅσων τήν θέλουν.


Ἡ βεβαιότητα τοῦ Χριστιανοῦ σέ ὅσα πιστεύει, ὄντας νηφάλια, δέν ἐκπίπτει σέ μανία ἐπιβολῆς καί μισαλλοδοξίας. Δέν χρειάζεται νά πείσει γιά νά πειστεῖ. Ἡ διάκριση τῶν Ὀρθοδόξων σέ οἰκουμενιστές καί ἀντιοικουμενιστές, ὄψεις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος, δέν φαίνεται νά βρίσκει ἔδαφος, ὅσο ὑπάρχουν συνειδήσεις πού ἀγρυπνοῦν καί τά αἰσθητήρια τοῦ λαοῦ εἶναι ἐνεργά. Οὔτε παρακάμπτετε ὡς ἀσήμαντο τό θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὑποβαθμίζοντάς το σέ ὑπόθεση ζηλωτισμοῦ, ὅπως φαίνεται νά θέλετε.


Θά συμφωνοῦσαν ἄραγε οἱ 800.000 μάρτυρες τῆς θηριωδίας τῶν Οὐστάσι καί τά θύματα τῶν βομβαρδισμῶν (ἀεροπορικῶν) ἀκόμη καί τό Πάσχα, καί ὕστερα οἰκονομικῶν καί πνευματικῶν; Τό νά χάσει ἔστω καί ἕνας Χριστιανός τήν αἰώνια ζωή του ἀπό πλάνη, εἶναι λιγότερο σημαντικό ἀπ᾿ τά προβλήματα ἐπιβίωσης;


Θέλετε νά πεῖτε ὅτι ἡ κριτική στάση τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Συμεών ἀπέναντι στόν οἰκουμενισμό καί τήν στροφή σας πρός αὐτόν, δέν εἶναι ἡ αἰτία τῆς ἐπιθετικῆς σας, ἐναντίον τους, συμπεριφορᾶς; Ἀλλά ὅποιος ἀντιστέκεται σέ ἰσχυρούς, ὑπερασπίζοντας ἀξίες, ξέροντας ὅτι θά ὑποστεῖ διωγμό, γιατί νά κλέψει; Τ


υχαῖο εἶναι ὅτι στή συνέντευξή σας δέν ἀναφέρετε οὔτε μιά κλοπή συγκεκριμένη, κι᾿οὔτε ἕνα στοιχεῖο πού νά τήν ἀποδεικνύει; Δέν εἶναι προφανές ὅτι ἡ ἀστήρικτη κατηγορία γιά κατάχρηση κατά τοῦ π.Συμεών ἔχει ὡς στόχο τόν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο καί κατ᾿ ἐπέκταση τόν ἐκφοβισμό κλήρου καί λαοῦ πού ἀντιστέκεται στήν διά συμπροσευχῶν ἀλλοτρίωση τῆς πίστης του;


Δέν εἶναι ἐπίσης προφανές ὅτι ἐλλείψει ἀποδείξεων καταδικά‐ στηκε ἀναπολόγητος μέ ἀντικανονική διαδικασία καί ἀπόφαση σέ συνταξιοδότηση(!) καί σέ ἐξορία‒ ἀποκοπή ἀπό τό ποίμνιο του; Ἄραγε ἀναγνωρίζετε τόν ἑαυτό σας στόν ἄχαρο ρόλο τοῦ διώκτη ἀθώου ὁμο‐ λογητῆ, πνευματικοῦ σας κάποτε ἀδελφοῦ;


Ὁ οἰκουμενιστής, λοιπόν, Σεβασμιώτατε, μπορεῖ νά ἀγαπάει τήν ἀπρόσωπη οἰκουμένη, ἀλλά ἀδυνατεῖ νά ἀγαπήσει τόν πλησίον, ἔστω καί ἀδελφό του. Αὐτό τό ἦθος ἀπορρέει ἀπ᾿ τή συνάφεια σας μέ τόν οἰκουμενισμό;


Ὁ πάπας, ὡς θεμελιωμένος στό ἀλάθητο, ὡς ἀμετανόητος ἀσταύρωτος, θά παραμείνει σταυρωτής (ἱερή ἐξέταση, σκοταδισμός, «σταυροφορίες», ἅλωση, παγκόσμιοι, ἐμφύλιοι, Μικρασιατική, Κύπρος, Σερβία), ἀδιέξοδα ἀποκλεισμένος ἔξω ἀπ᾿ τήν ἀνάσταση. Θά τοῦ εἶναι πάντα ἀδύνατο νά μήν ἐξοντώνει τούς διαφωνοῦντες ἀλλά καί τούς ἐξωμότες ὅταν παύουν νά τοῦ χρησιμεύουν. Θά ἀρνεῖται πάντα νά δεχτεῖ τόν ἄνθρωπο ὡς θεώσιμο, ἀκατάληπτον, καί θά πιστεύει κατακτητικά τόν Θεό καταληπτό.


Θά ὑπάρξει βέβαια κάποτε ἐκκλησία εὐρύτερη τῆς σημερινῆς Ὀρθοδοξίας, ὅταν καί ὁ πάπας προσχωρήσει στήν ἀλάνθαστη πίστη τῶν Ὀρθοδόξων. Τότε, Σεβασμιώτατε, θά λειτουργήσουν καί τά ἁρμόδια ὄργανα πού θά ἐφαρμόζουν δίκαια τούς κανόνες ξέροντας τό ἀκριβές βάρος τῆς «κλοπῆς» καί τῆς συμπροσευχῆς. Ἀργότερα, θά ὑπάρξει κι ἄλλη «ἐκκλησία» εὐρύτερη τῆς ἀλλοιωμένης, μόνο, Ὀρθοδοξίας, μέ κεφαλήν ἄλλον μεσσία, ἐρχόμενο ἐξ ἑαυτοῦ. Χωρίς Πατέρες καί Θεο‐ πνευστία καί μαρτύριο. Τέτοιου μεσσία τό δρόμο ἄν ἑτοιμάσετε, τό ἐλέγχετε;


Μήπως αὐτό διαβλέπουν οἱ ὀγδόντα ὥς τώρα μοναχοί πού ἐγκαταλείπουν τίς Μονές τους, ἀψηφώντας ἀπειλές καί ἐκβιασμούς, διαμαρτυρόμενοι γιά τήν κατάφωρα ἄδικη δίωξη τοῦ Ἀρτεμίου καί τοῦ Συμεών πού ἀναδεικνύονται σέ σύμβολα ἀντίστασης τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδοξίας;


Δέν εἶναι μάρτυρες μόνο μέ τήν νομική ἔννοια, οἱ ὁποῖοι σᾶς διαψεύδουν, ἀλλά μάρτυρες πού καταθέτουν τή ζωή τους μαρτυρία τῆς ἀλήθειας τους πού δέν μπορεῖ κανένα ψεῦδος νά ἐπισκιάσει. Θά κηρύξετε διωγμό καί ἐναντίον τους;


Ὥς ποῦ θά συνεργήσετε στήν ἀλλοτρίωση τοῦ λαοῦ σας; Ἀπό ἕνα σημεῖο καί μετά, ἡ ἀποξένωση ἀπ᾿ τήν γενέτειρα ἐκκλησία γίνεται δυσίατη καί κάποτε τρέπεται σέ ἐχθρότητα. Μήν παγιδευτεῖτε στό ἀλάθητο.


Ἡ συνείδησή σας φαίνεται νά παραμένει ζωντανή καί ὑπάρχει ἀκόμη χρόνος γιά νά ξαναβρεῖτε τόν ἑαυτό σας. Ἄν προβεῖτε σέ ἄμεση παύση κάθε δίωξης, σύντομα θά εὐλογεῖτε τήν ἀπόφαση σας.


Γιατί ὅσο καί νά μαίνονται κάποιοι προβατόσχημοι, μήν περιμένετε ὅτι θά καμφθοῦν οἱ διωκόμενοι γιά νά προσκυνήσουν ὅσους δείχνοντας τό πραγματικό τους πρόσωπο, ἐπιχειροῦν μέ βάναυση καί ὠμή βία καί ἀπάτη νά ἐπιβάλουν τόν ἀντιχριστιανισμό ὡς νέο δῆθεν χριστιανισμό. Λές καί παλιώνει ἡ Ἐκκλησία, πού καινά ποιεῖ τά πάντα ὁ ἱδρυτής της ἀφθαρτίζοντάς τα, κι ὄχι ἀντικαθιστώντας τα μέ ἄλλα πού παλιώνουν.


Γιά ὅποιον γεύθηκε τόν Ἀναστάντα πού ἀνάγει σέ ἄκτιστη ἐλευθερία καί ἀγάπη, ποιά «ἐκκλησία» μπορεῖ νά εἶναι νεώτερη ἤ «εὐρύτερη» τῆς Ὀρθοδοξίας;


Οἱ θυσιαζόμενοι, ὅπως ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης στό Σταυρό, εἶναι ἤδη σέ ἀνάσταση πού ἡ φλόγα της θ᾿ ἀγκαλιάσει τόν λαό σας κι ὕστερα τόν δικό μας, πού χρειάζεται ἐγρήγορση γιά τά ὅμοια πού ἴσως τοῦ ἑτοιμάζουν.


Ὑποκλινόμαστε σέ ὅσους δέχονται ὡς συσταύρωση τή δίωξη τους, τούς μακαρίζουμε γιά τό μαρτύριο τους καί τασσόμαστε ἀλληλέγγυοι, καταγγέλοντας τό ἀλλοτριωτικό μένος ὅποιων αὐτουργῶν καί τίς μεθοδεύσεις τους στή συνείδηση κάθε ἐλεύθερου, ἔντιμου ἀνθρώπου.


Πελίτης Ἰωάννης,Θεολόγος


Ἀ.Οἰκονόμου 31, Λαγκαδᾶς 57 200











Οπου εμφανιζεται ο σφαγιασμένος και εξοριστος ΑΡΤΕΜΙΟΣ επικρατει το αδιαχωρητο.


Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ


ΤΙΜΑ

ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΡΤΕΜΙΟ


Στίς 24 Ἰουνίου 2010, στά πλαίσια τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ ἁγίου Πρίγκηπα Λαζάρου, στή Γκρατσάνιτσα, ὅπως κάθε χρόνο διοργανώθηκε ποιητικός διαγωνισμός πρός τιμήν καί εἰς ἀνάμνησιν τῶν πεσόντων στή Μάχη τοῦ Κοσόβου τό 1389, πού ἀποτελεῖ τήν κατεξοχήν σερβική ἐθνική ἑορτή.

Τό βραβεῖο τοῦ διαγωνισμοῦ αὐτοῦ ἀπονεμήθηκε ἀπό τόν Dragisa Bojović, πρόεδρο τῆς τριμελοῦς κριτικῆς ἐπιτροπῆς καί τοῦ Προγράμματος τοῦ Συμβουλίου τῆς τελετῆς Vidovdan, στόν (ἀπόντα) Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο, πού βιαίως ἀπεμακρύνθη ἐκ τῆς Ἐπισκοπῆς Ράσκας καί Πριζρένης.

Ἡ εἴδηση μεταδόθηκε ἀκαριαία ἀπό σερβικά καί διεθνῆ μέσα ἐνημέρωσης (ὅπως τό πρακτορεῖο εἰδήσεων Tanjug, www.danas.rs & www.vesti-online.com).


Τό γεγονός αὐτό ἀποτέλεσε ἀφορμή πανηγυρισμῶν γιά τούς παραδοσιακούς πιστούς ἀλλά καί τούς Σέρβους πού ἀγαποῦν τήν Πατρίδα τους καί ἔδωσε τό ἔναυσμα γιά τή συλλογή ὑπογραφῶν ἐκ μέρους τοῦ Σερβικοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Κοσσόβου καί Μετοχίων καί τοῦ Σερβικοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Βορείου Κοσσόβου.


Δι᾿ αὐτῶν τῶν ὑπογραφῶν ζητεῖται ἡ «ἐπείγουσα καί ἄνευ ὅρων ἐπιστροφή τοῦ συνταξιούχου Ἐπισκόπου Ράσκας καί Πριζρένης Ἀρτεμίου σέ ἕνα ἀπό τά μοναστήρια τοῦ Κοσσυφοπεδίου».


Γιά τούς φιλοδυτικούς καί φιλοπαπικούς ὅμως ὅλα τά παραπάνω ἀπετέλεσαν «πέτρα σκανδάλου», διότι ἄρχισαν νά ἀντιλαμβάνονται ὅτι δέν τελειώνει εὔκολα τό «πρόβλημα Ἀρτέμιος».

Ἔτσι, μετά ἀπό διάστημα δύο ἡμερῶν, στίς 26 Ἰουνίου, κατόπιν ἀπειλῶν καί ἀσφυκτικῶν πιέσεων τοῦ Ὑπουργοῦ Θρησκευμάτων καί τοῦ Ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ τῆς Σερβίας, ἀλλά καί κατόπιν ἐκφράσεως τῆς δυσφορίας τοῦ Πατριάρχου Εἰρηναίου, ἐκπρόσωπος τῆς Ἐπιτροπῆς δήλωσε ὅτι ἐσφαλμένως ἀνακοινώθηκε ἀπό τά ΜΜΕ ὅτι τό βραβεῖο ἀπονέμεται στόν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο, χωρίς ὡστόσο νά δικαιολογεῖ τήν ἀλλαγή τῆς στάσης τῆς Ἐπιτροπῆς...


Ὅμως ὁ σερβικός λαός, ἀπτόητος καί ἀκαταπόνητος, καί μετά ἀπό αὐτήν τήν κατάφωρη ἀδικία εἰς βάρος τοῦ πατέρα τους Ἀρτεμίου, ἔδωσε βροντερό παρών τήν Κυριακή 27-6-2010 στή Μονή τοῦ Σισάτσοβατς, ὅπου λειτούργησε γιά πρώτη φορά ὁ ἐξόριστος Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος.


Πλήθη πιστῶν ἀπό ὅλη τή Σερβία καί τό Κοσυφοπέδιο, καθώς καί πολλοί διωκόμενοι μοναχοί καί μονάζουσες ἀπό τήν Ἐπαρχία Ράσκας καί Πριζρένης συγκεντρώθηκαν γιά νά λατρεύσουν τόν Θεό καί νά Τόν παρακαλέσουν νά λυτρώσει τή Σερβία καί ἰδιαιτέρως τό Κόσοβο ἀπό τήν λυσσαλέα θρησκευτική καί πολιτική δίωξη πού ἐξαπολύθηκε ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας καί μερίδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας (Ἀθανάσιος Γιέφτιτς, Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς, Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς κ.ἄ.) ἐναντίον τοῦ Ἀρτεμίου, τῶν συνεργατῶν του καί τῶν Μοναχῶν τοῦ Κοσόβου.


Ἐντυπωσιακό ἦταν τό γεγονός ὅτι ὑπῆρχε διάχυτη κατάνυξη σέ ὅλους τούς πιστούς καί ἄφθονα δάκρυα ἔρρεαν ἀπό τά μάτια τους.


Εἶναι λοιπόν ἠλίου φαεινότερον ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος ἔχει καθιερωθεῖ στή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας καί τιμᾶται ὡς ἀληθινός ποιμένας.


Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τόν ἀντίκτυπο πού ἔχει στή ζωή τῶν μοναχῶν τοῦ Κοσόβου ἡ ἄδικη ἀπομάκρυνσή του.


Οἱ μοναχοί, μαρτυροῦν μέ τήν ζωή καί τήν αὐταπάρνησή τους τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου.


Γι᾽ αὐτό ἀνέκαθεν σέ ἐποχές αἱρέσεων (ὅπως π.χ. κατά τήν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας) ὁ πιστός λαός τούς ἐμπιστευόταν περισσότερο.


Ἡ συνείδησή τους ἀποτελεῖ καί τήν βαθύτερη συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας.


Αὐτήν τή στιγμή περισσότεροι ἀπό τούς μισούς μοναχούς καί μοναχές τοῦ Κοσόβου, ὑπό καθεστώς διωγμοῦ, ἔχουν ἐγκαταλείψει τά Μοναστήρια τους, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν ἀποδέχονται τήν ἄδικη καί ἀντικανονική ἀπόφαση τῆς Συνόδου γιά τήν ἀπομάκρυνση τοῦ Ἀρτεμίου, τήν ἐπιβολή τῶν δύο Τοποτηρητῶν καί τήν ἐπιβολή ὅσων ἄλλων δεινῶν διαισθάνονται ὅτι θά ἐπακολουθήσουν...


Κάποιοι μάλιστα ἀντιμετωπίζουν καί διώξεις διαφορετικῶν μορφῶν, ὅπως oἱ Ἡγούμενοι Νικόλαος τῆς Μονῆς Μαύρου Ποταμοῦ (Crna Reka) καί Βενέδικτος τῆς Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων πού ἀντιμετωπίζουν τήν ποινή τῆς καθαιρέσεως, μέ πλούσια κατασκευασμένο κατηγορητήριο (ἀντικανονικές ἐνέργειες, οἰκονομικές ἀτασθαλίες, ἀνυπακοή κλπ).

Τέλος νά σημειωθεῖ ὅτι καί ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Μπάνισκα Συμεών Βιλόφσκι, ὁ στενότερος συνεργάτης τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού τόν στήριξε στίς θεολογικές ἀντιπαραθέσεις του μέ μερίδα Ἱεραρχῶν τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί ἐκεῖνος πού ἀγωνίστηκε ἀντάξια δίπλα του ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν δικαίων τῆς Σερβίας στό Κόσοβο, δέχθηκε ἕως τώρα τά περισσότερα πυρά.


Αὐτή τή στιγμή βρίσκεται κρατούμενος σέ ἑλληνικές φυλακές, κατηγορούμενος μέ ἀνυπόστατες κατηγορίες, καί κινδυνεύει, σέ περίπτωση πού οἱ ἑλληνικές ἀρχές ἐνδώσουν στίς ἄδικες ἀπαιτήσεις τῶν ἀντιστοίχων σερβικῶν γιά ἔκδοση στή Σερβία, νά καταδικαστεῖ σέ κάθειρξη πολλῶν ἐτῶν, ἀφοῦ, ὅπως δείχνουν τά πράγματα, δέν πρόκειται νά τύχει δίκαιης δίκης στήν Πατρίδα του (βλέπε ἀπολογία Συμεών Βιλόφκσι, www.romfea.gr).


Εὐχόμαστε στόν λαοφιλή καί ὁμολογητή Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο, τόν προδομένο σερβικό λαό τοῦ Κοσυφοπεδίου, τούς ἐξόριστους μοναχούς καί μοναχές, καλή ὑπομονή στόν Γολγοθᾶ πού βιώνουν.


Οἱ προσευχές μας εἶναι πάντοτε κοντά τους. Καλή Ἀνάσταση.


Aπό την εφημεριδα της Θρακης "ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ"

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ


ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟ


Μόνον Θεωρητικ ἢ καὶ Πρακτικ

πρέπει νὰ εἶναι ἡ Ἀντιμετώπιση

το Οκουμενισμο;


Σεβασμιώτατε, εὐλογεῖτε.


Δι’ εὐχῶν σας, ἐπιθυμοῦμε νὰ θέσουμε ὑπόψιν σας ὡς Ἱεράρχου καὶ Ποιμενάρχου τοὺς κατωτέρω προβληματισμούς μας. Σᾶς ἀπευθύνουμε δὲ τὴν ἐπιστολή μας αὐτὴ δημοσίως καὶ δημοσίως ἀναμένουμε τὴν ἀπάντησή σας, διότι ἡ συζήτηση γιὰ τὰ θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας ἐκτιμοῦμε –καθὼς μάλιστα τὰ πράγματα ἔχουν φτάσει σὲ ὁριακὸ σημεῖο– ὅτι πρέπει νὰ διεξάγεται δημοσίως.


Σήμερα βιώνουμε τ ξς περίεργο φαινόμενο στὴν Ἐκκλησία μας: ν Ἱ. Σύνοδος, ο Μητροπόλεις, ο πνευματικο Πατέρες νημερώνουν τος πιστος γιὰ πολλ ἐκκλησιαστικὰ θέματα μέσω τν Μ.Μ.Ε, ὅμως, μερικὰ κρίσιμα κα θεμελιακ ζητήματα Πίστεως, τὰ ὁποῖα στὴν ποχ τν Ἁγίων Πατέρων θ ποτελοσαν τ πρτο κα κύριο θέμα συζητήσεως, ο σύγχρονοι Πατέρες τ θεωρον «ταμπού», τηρον σιωπ κα τ ποφεύγουν, παρόλο ποὺ παρακαλοῦνται καὶ προκαλονται νὰ πάρουν θέση οσιαστική. να τέτοιο ζήτημα, εἶναι τ θέμα τῆς αἱρέσεως το Οκουμενισμοῦ, ὅπως χαρακτηρίζεται ἀπὸ πολλοὺς ἐγκρίτους θεολόγους καὶ πνευματικοὺς Πατέρες. Εἶναι γνωστὸ δέ, ὅτι ὁ νεοανακηρυχθεὶς Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς χαρακτήρισε τὸν Οἰκουμενισμό, ὄχι ἁπλῶς αἵρεση, ἀλλὰ παναίρεση.


Βέβαια, θεωρητικά, πολλο Ἐπίσκοποι μιλον γιὰ Οκουμενισμό, γιὰ οκουμενιστς κα ντι-οκουμενιστές. λλ μέχρι κε. Καὶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ θεσμικοὶ φορεῖς τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας ἀποφεύγουν νὰ βάλουν «τὸν δάχτυλον ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων» καὶ νὰ ἐξετάσουν Συνοδικὰ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διάφορες ὁμάδες πιστῶν διατυπώνουν τὴν ἀγωνία τους σύμφωνα μὲ τὶς προϋποθέσεις τους, ἐπιτυγχάνοντας ἢ ἀποτυγχάνοντας νὰ ἐκφράσουν τὶς πατερικὲς θέσεις στὸ θέμα. Ὡς ἐκ τούτου, ὑπάρχουν νησυχητικ σημάδια τι βαδίζουμε σ μία ντιπαράθεση κα ναμέτρηση το τύπου «εκονολάτρες» κα «εκονομάχοι», «συχαστς» κα «ντι-συχαστές», «κολλυβάδες»/νέο-ἡσυχαστς κα ντι-κολλυβάδες.


Ἔχοντας διαπιστώσει τὰ ἀνωτέρω, ἀποφασίσαμε νὰ σᾶς ἀπευθύνουμε τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ μ φορμ μία μιλία σας, ποὺ ξαναδιαβάσαμε πρόσφατα καὶ εἶχε πραγματοποιηθεῖ τ 2004 στ Θεσσαλονίκη, σὲ Διορθόδοξο Θεολογικ Συνέδριο μ θέμα: «Οκουμενισμός. Γένεση, Προσδοκίες, Διαψεύσεις»(1). Στὴν μιλία κείνη, ὅπως κα σ λλα ργα σας, κτίθενται κα ναλύονται θεολογικ κάποιες πτυχὲς τοῦ Οκουμενισμοῦ, ποφεύγετε μως νὰ δώσετε μφαση κα νὰ τονίσετε τι πρόκειται γιὰ μολυσματικ αρεση, πως πίσης, ποφεύγετε πιμελς νὰ κατονομάσετε τοὺς παδούς του καὶ τοὺς ἐκφραστές του, νὰ προτείνετε τ ποιμαντικ μέτρα ντιμετωπίσεώς του κα καταδίκης του, περ κα εἶναι τ ζητούμενο. Διαβάζουμε στὴν ὁμιλία σας ἐκείνη:


«Γύρω π τ θέμα ατ πάρχουν μερικς θεωρίες ποὺ χαρακτηρίζουν τὸ τί εἶναι Οκουμενισμός, πως εἶναι … “θεωρία τν κλάδων”, “βαπτισματικ θεολογία”, ἡ θεωρία τῆς “περιεκτικότητας”, …“διαχριστιανικς δογματικς συγκρητισμὸς” κα πίσης εἶναι κα λεγόμενος “διαθρησκευτικς συγκρητισμός".

»Εἶναι φανερ τι μ τέτοιες θεωρίες πιδιώκεται δημιουργία μις Οκουμενιστικῆς κκλησίας κα στ πραγματικότητα κφράζεται νας δογματικς μινιμαλισμς κα μία σχετικοποίηση τς ρθοδόξου Πίστεως κα βέβαια ναιρεται ποκαλυπτικ λήθεια το Χριστο, πο παραμένει στὴν ρθοδόξη κκλησία καὶ ποὺ εἶναι τ ληθιν Σμα το Χριστο κα Κοινωνία Θεώσεως.

»Στὴ συνέχεια… θ θελα νὰ παρουσιάσω να σοβαρ σημεο, τοι, πς βιώνεται χωρς νὰ γίνεται ντιληπτ π τος πολλος στὴν πράξη Οκουμενισμός, μέσα στὴν ρθόδοξη κκλησία μ μία νιαία θεολογία, κατ’ ρχάς, κα μ μία νιαία σκητική, πειτα, πο στὴ βάση της δὲν εἶναι ρθόδοξη, συχαστική, πατερικ λλ σχολαστική, νοησιαρχικ κα θικιστική…

»Ὅταν κάνω λόγο γιὰ Οκουμενισμ στὴ θεολογία ννο τι συγχέονται ο δύο ατς θεολογίες, τοι ρθόδοξη θεολογία κα τερόδοξη θεολογία, π τν ποψη τι προϋποθέτουν τν δια μεθοδολογία, χουν τν δια προοπτικ κα τς διες ρχς κα διαφέρουν μόνο ς πρς τς παραπομπὲς ποὺ χρησιμοποιοῦνται στὰ θεολογικ ργα. (…) ἑρμηνεύονται τ κείμενα τν γίων Πατέρων μέσα π τς ναλύσεις τν …παπικν κα προτεσταντν κα γνοονται τ ρμηνευτικ κριτήρια ποὺ χει ρθόδοξη παράδοση τς κκλησίας μας».


Εἶναι φανερό, Σεβασμιώτατε, ὅτι στὴν μιλία αὐτὴ δίνετε στοιχεα γιὰ τς αρετικς θεωρίες ποὺ ο Οκουμενιστς προβάλλουν κα προπαγανδίζουν, ζωγραφίζετε μὲ ἐνάργεια τὸ κακὸ ποὺ κάνουν στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, λλ δὲν τος κατονομάζετε, στε νὰ τος γνωρίσουν οἱ πιστοί. Χρησιμοποιεῖτε ορίστως γιὰ τος διακινοντας τς αρετικς ατς θεωρίες τὶς φράσεις «Μερικο θεολόγοι ρμηνεύουν…, λλοι θεολόγοι μεταφέρουν στὴν ρθόδοξη κκλησία…».


ρωτήματα: α) Αὐτοὶ οἱ ὀρθόδοξοι θεολόγοι-ἱερωμένοι εἶναι φορεῖς αἱρέσεως ἢ ἐλεύθεροι διανοητὲς ποὺ ἐκφράζουν τὶς ἰδέες τους; Κι ν ἰσχύει τὸ πρῶτο, ποιοί εἶναι ατο ο «ρθόδοξοι» θεολόγοι, δὲν χουν νομα; Εἶναι λαϊκοὶ θεολόγοι κα πίσκοποι ἢ κα Πατριάρχες; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἰσχυρισθοῦμε ὅτι δὲν ἔχουμε ὑπαρκτὰ πρόσωπα αρετικῶν ποὺ διακινον τν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Μήπως, δηλαδή, συμβαίνει τ πρωτοφανς στὴν κκλησιαστικ στορία: νὰ πάρχει αρεση χωρς αρετικοὺς ποὺ τν προπαγανδίζουν ἢ τὴν διδάσκουν δολίως καὶ ἱεροκρυφίως ἤ, τελευταῖα, καὶ ἐμφανῶς;


β) Ο Πατέρες τς κκλησίας, ταν κάποιοι εσήγαγαν καινοτομίες στὴν κκλησία, φοβοντο νὰ τος κατονομάσουν; Πρόσεχαν νὰ μ χαλάσουν τὶς καλς κοινωνικς σχέσεις μαζί τους; Σύμφωνα μ δικές σας διαπιστώσεις, χρόνια τώρα Οκουμενισμὸς «βιώνεται» (ἀπὸ τοὺς πιστοὺς) «μέσα στὴν ρθόδοξη κκλησία» «χωρς νὰ γίνεται ντιληπτ π τος πολλος στὴν πράξη». Ὡς ἐκ τούτου προκαλεῖ σύγχυση καὶ μεγάλη φθορά. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις οἱ Ἅγιοι Πατέρες τί ἔκαναν; Ἄφηναν στὴν «ἀνωνυμία» καὶ στὸ ἀπυρόβλητο τοὺς αἱρετικούς; Δὲν τος κατονόμαζαν; Δὲν προέτρεπαν νὰ γίνονται γνωστ τ νόματά τους, στε νὰ τοὺς γνωρίζουν ο πιστο κα νὰ προφυλάσσονται;


πίσης, χετε διαπιστώσει, Σεβασμιώτατε, κα τ καταθέτετε στὴν ὁμιλία σας, τι σήμερα Οκουμενισμὸς «βιώνεται χωρς νὰ γίνεται ντιληπτ π τος πολλος στὴν πράξη»(2). Τοῦτο, ἐμεῖς, τὸ ἑρμηνεύουμε ὡς ἑξῆς: ἐπειδὴ αρεση το Οκουμενισμοῦ δὲν χει λεγχθε, καταγγελθε κα καταδικαστε π τοὺς Ἐπισκόπους καὶ τὴν Ἱ. Σύνοδο, λλ ἁπλῶς γίνονται μόνον κάποιες ἀναφορς γι’ ατν στὸ θεολογικ-θεωρητικ πίπεδο, ἀκριβῶς γι’ αὐτό, χει διεισδύσει στὴν ρθόδοξη θεολογία κα ζωή, σχεδὸν ἀνενόχλητος, ὁ οἰκουμενιστικὸς ἰός, «βιώνεται…π πολλούς» ὀρθοδόξους, χει προκαλέσει σύγχυση ἀκόμα κα στοὺς θεσμικος φορες τς κκλησίας, στε, ν κα μολογον τι πάρχει αρεση, δὲν τν προσδιορίζουν ἐπακριβῶς, οὔτε τὴν καταδικάζουν, ἂν μή τι ἄλλο, φοβούμενοι τος ψηλ σταμένους προστάτες της. Ἡ διείσδυση καὶ βίωση μις αρέσεως, τί λλο δημιουργεῖ, ὅμως, π αρετικούς;


Στὴ συνέχεια μᾶς μιλεῖτε καὶ γιὰ τν πηρεασμὸ ποὺ χει πιφέρει Οκουμενισμς σ να λλο πεδίο, αὐτὸ τς ρθόδοξης σκησης, στὴν πρακτικ μορφή της. Παρατηροῦμε, λέτε, ὅτι «μεταφέρεται στὴν παράδοσή μας νας …θικιστικς κα κτιβιστικς μοναχισμς μ τν παραθεώρηση κα περιφρόνηση το συχαστικο πνεύματος τς ρθοδόξου κκλησίας. Ατ συνιστᾶ ναν Οκουμενισμ στὴν σκηση, μία κκοσμίκευση τς …κκλησίας».


Παρ ατές τὶς διαπιστώσεις, μως, καμι πρακτικ Πατερικ ντίρροπη μέριμνα δὲν χει ληφθεῖ. Ἂς δοῦμε, ὅμως, καὶ τὴν κατάληξη τῆς ὁμιλίας σας:


«...Σ μερικος ρθοδόξους θεολόγους παρατηρεται ἕνας πηρεασμς π λλες παραδόσεις τόσο στὴν θεολογία σο κα στὴν σκηση. Καθς πίσης κα μερικο ρθόδοξοι, στὴν πράξη σκέφτονται, θεολογον κα πολιτεύονται πως ο παπικο κα ο προτεστάντες. Γι’ ατ κα ποστηρίζω τι πρέπει νὰ ξετάζουμε κα …νὰ ρευνήσουμε τ θέμα, μήπως διακρινόμαστε π μία ρθόδοξη Ονία” κα να ρθόδοξο Προτεσταντισμό”, ταν συγχρόνως, εμαστε ρθόδοξοι …λλ’ μως χουμε γκολπωθε σ μερικ σημεα, τ δόγματα κα τς πόψεις το Παπισμο κα το Προτεσταντισμο …τ μεθοδολογία θεολογήσεως κα τ μεθοδολογία τς σκήσεως ποὺ κυριαρχον σ’ ατὲς τὶς μολογίες. Πρέπει, δηλαδή, νὰ προσέξουμε νὰ μν ποδειχθομε, μες ο ρθόδοξοι, ονίτες στὴ πράξη νὰ μν κφράζουμε κάποια διότυπη Προτεσταντικ Ονία μ τ νὰ διαφυλάττουμε τ ρθόδοξα μυστήρια κα νὰ συμμετέχουμε λλ νὰ χουμε μία Προτεστάντικη θεολογία κα σκητική, δηλαδ νὰ βιώνουμε τν Οκουμενισμ στὴν πράξη, τόσο στὴ θεολογία σο κα στὴν σκηση».


Μὲ αὐτὲς τὶς ἐκτιμήσεις σας, Σεβασμιώτατε, συμφωνοῦμε κι ἐμεῖς καί, πικαλούμενοι τὴν ποιμαντικὴ πρακτικὴ καὶ θεολογία τῶν γίων Πατέρων, χουμε καταγγείλει τὶς παραχαράξεις τς πίστεως στὸ συγκεκριμένο θέμα (ἀφοῦ αὐτὸ δὲν τὸ κάνουν, χρόνια τώρα, οἱ κατ’ ἐξοχὴν ἁρμόδιοι, οἱ Ποιμένες μας). Ἔχουμε καταγγείλει συγκεκριμένες, ἀναμφισβήτητα λανθασμένες-αἱρετικὲς θέσεις «Ὀρθοδόξων» Ἀρχιερέων, ποὺ καθίστανται αἱρετικὲς ἐκ τοῦ ὅτι ποτὲ δὲν τὶς ἀνακάλεσαν, παρὰ τὸ ὅτι τοὺς ὑπεδείχθη ἡ κακοδοξία. Κι αὐτοὶ τυχαίνει νὰ ἀποτελοῦν τοὺς ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού, μὲ τὴν ἐξουσία, τὸ κῦρος καὶ τὴν σφραγῖδα τοῦ ὀρθοδόξου, διεξάγουν τὸν «ἀγῶνα» γιὰ μεγαλύτερη διείσδυση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὶς ὀρθόδοξες χῶρες, βίωσή του ἀπὸ περισσότερους πιστοὺς καὶ ἄρα βαθύτερη ἀλλοίωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καὶ «σωστότερη» ἐμπέδωση τῆς αἱρέσεως.


Ἐσεῖς, ὅμως, λόγω σεβασμοῦ ἢ ἄλλων προσωπικῶν ἐκτιμήσεών σας, ὑποστηρίζετε τὴν ὀρθοδοξία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Δὲν μποροῦμε, Σεβασμιώτατε, νὰ γνωρίζουμε τὶς προθέσεις σας, παρὰ μόνο νὰ συμπεραίνουμε ἐκ τῶν πράξεών σας καὶ τῶν γραπτῶν σας. Σὲ ἕνα, λοιπόν, τελευταῖο βιβλίο σας, συμπεριλάβατε μία ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη καὶ ἀποσπάσματα ἄλλων ὁμιλιῶν του, καὶ παρουσιάζετε τὸν κ. Βαρθολομαῖο ὀρθόδοξο ὁμολογητὴ καὶ ἐγγυητὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, κι αὐτό, τὴ στιγμὴ ποὺ καταγγέλλεται ἀπὸ θεολόγους καὶ ἱερωμένους «διὰ πολλῶν τεκμηρίων» ἀκριβῶς γιὰ τὸ ἀντίθετο.


Γιὰ τὴν ὁμιλία του μάλιστα αὐτὴ ποὺ ἐξεφωνήθη «ἐνώπιον τοῦ Καρδιναλίου τῶν Παρισίων Jean Marie Lustiger» (ΝΟΕ 1995), γράφετε πὼς εἶναι «σημαντικότατη», ὅτι «εἶναι ὁμολογία πίστεως μὲ εὐπρεπῆ θεολογικὸ λόγο» (Μητροπ. Ναυπάκτου Ἱερόθεου, «Παλαιὰ καὶ Νέα Ρώμη», 2009, σελ. 458). Γιὰ νὰ μὴ μείνει δὲ καμία ἀμφιβολία στοὺς ἀναγνῶστες τοῦ βιβλίου σας γιὰ τὴν ὀρθοδοξία τοῦ Πατριάρχη, παραθέτετε καὶ ἄλλα ἀποσπάσματα ἀπὸ ὁμιλίες του στὸ Ἅγιο Ὄρος (σελ. 462-469), διὰ τῶν ὁποίων κατευθύνετε τὸν ἀναγνώστη νὰ φθάσει στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ φρυκτωρὸς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως!


Ποιά σκοπιμότητα, ὅμως, ἐξυπηρετεῖ ἡ ἀποσπασματικὴ παρουσίαση μόνο ὀρθοδόξων τμημάτων τῶν πατριαρχικῶν λόγων, τὴν στιγμὴ ποὺ πολλοὶ ἄλλοι λόγοι καὶ ἐνέργειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐναντιώνονται στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, εἰδικὰ μάλιστα κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια; Πράξεις, ποὺ τὸν ἔχουν ἀναδείξει ἡγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ προστάτη τῶν οἰκουμενιζόντων Ἐπισκόπων καὶ θεολόγων; Μήπως, στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἔχουμε παραδείγματα μεγάλων αἱρετικῶν, ποὺ ἀνεμείγνυαν τὸν ὀρθόδοξο λόγο καὶ τὴν ὀρθόδοξη συμπεριφορὰ μὲ αἱρετικὲς τοποθετήσεις καὶ οἱ ὁποῖοι στὴ συνέχεια ἀναδείχτηκαν σὲ αἱρεσιάρχες; Ὁ ἔπαινος αὐτός, μήπως συντελεῖ στὴ σύγχυση τῶν πιστῶν περὶ τῆς ὁμολογιακῆς ταυτότητος τοῦ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸν καθηγητὴ Ἰ. Κορναράκη (ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους πνευματικούς μας πατέρες), παρουσιάζει «τρία ὁμολογιακὰ πρόσωπα»; Διαφορετικά, δηλαδή, ὁμιλεῖ σὲ Παπικούς, διαφορετικὰ σὲ Προτεστάντες καὶ διαφορετικὰ σὲ Ὀρθοδόξους. Καὶ ἡ διαπίστωση αὐτὴ δὲν καταδεικνύει τὸ προβατόσχημο πρόσωπο καὶ τὴν ἀντίχριστη μέθοδο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν ἐκφραστῶν του;


Ἔχουμε καταγγείλει συγκεκριμένα πρόσωπα(3), ποὺ δροῦν μὲ συγκεκριμένο σχέδιο καὶ τὸ ὑλοποιοῦν μαζὶ μὲ τοὺς αἱρετίζοντες ἱερωμένους καὶ θεολόγους, τοὺς ὁποίους μάλιστα ἔχουν θέσει ὑπὸ τὴν προστασία τους. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν προαποφασίσει ἢ ἀποδεχθεῖ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπὸ τὸν Πάπα, ἔχουν διαπράξει πληθώρα παραβάσεων Ἱερῶν Κανόνων καὶ ἀσεβοῦν πρὸς αὐτούς, ἀμνηστεύουν αἱρετικὲς δοξασίες καὶ πρακτικὲς (ὅπως αὐτὲς ποὺ καὶ ἐσεῖς καταγγέλλετε) καὶ ἀρνοῦνται τὸ καθῆκον τους: δὲν ὑπερασπίζονται τὴν αὐτοσυνειδησία καὶ ἐκκλησιολογικὴ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας μας (π.χ. ὅταν πρόσφατα ὁ Πάπας χαρακτήρισε τὴν Ἐκκλησία μας ὡς ἐλλειμματική!) καὶ ἐπιτρέπουν ἔτσι νὰ ἐξοικειώνεται καὶ νὰ μολύνεται ὁ πιστὸς ἀπὸ τὴν αἵρεση.


Ὅμως, Σεβασμιώτατε, διαπιστώσαμε –σύμφωνα μὲ τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα– ὅτι δὲν ρκε νὰ καταδεικνύει κανες τ λάθος κα τν αρεση· γιὰ νὰ λάβουν ο λλοι σοβαρ πόψιν τὶς πισημάνσεις του κα νὰ γίνει πιστευτός, πρέπει νὰ χει γιότητα ζως τίτλους καδημαϊκος νὰ νήκει στὸ ποιο σύστημα. Κι μες δὲν χουμε τίποτα π’ ατά. σεῖς, πο ντικειμενικ τ χετε ( Θες ξέρει σ ποιόν βαθμό), μήπως εἶναι καιρς νὰ χρησιμοποιήσετε τὶς δυνατότητες ποὺ θείᾳ χάριτι σς δίνει θέση σας, στε νὰ κολουθηθε Πατερικ πρακτική, δηλαδ χι μόνο θεωρητικ διαπίστωση τς αρέσεως το Οκουμενισμοῦ, λλ κα ποιμαντικ μέριμνα γιὰ τν γνωστοποίηση τν αρετικν, τν ν γάπ προσπάθεια νὰ ναθεωρήσουν τὶς καινοτόμες θέσεις τους ἢ τὴν καθαίρεση-ἀποπομπή τους ἂν δὲν τὶς ἀποπτύσουν, κα ν τέλει, τὴν προστασία τν πιστν π τν παναίρεση το Οκουμενισμοῦ;(4)


Ατ τουλάχιστον συνιστ Μ. Βασίλειος: «Λοιπόν, τ μν θρασ τμμα τς αρέσεως τν ρειανν [Παπικῶν σήμερα], λίγον μς βλάπτει, διότι ἡ ἀσέβειά των εναι φανερ ες λους. σοι μως εναι νδεδυμένοι μ δέρμα προβάτου κα μφανίζουν» ξωτερικά πραότητα, κυρίως δέ, ἐπειδὴ προέρχονται ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, αὐτοὶ «εκόλως προξενον βλάβην ες τος πλουστέρους», καὶ ατοί (κατ’ εξοχήν) εναι πικίνδυνοι κα (ἀφοῦ παραμένουν ἄγνωστοι) εἶναι δύσκολο νὰ «προφυλαχθ κανες π ατούς. Ατοὺς (κριβς), ζητομεν π τν τελειότητά σας», ν γνωστοποιήσετε «δημοσίως ες λας τς κκλησίας τς νατολς, στε ν ρθοποδήσουν (ες τν λήθειαν), ν νήκουν ελικρινς μαζί μας, , ἐὰν παραμείνουν διεστραμμένοι, ν διατηρον μεταξύ των μόνον τν βλάβην, χωρς ν δύνανται ξ ατίας τς προφυλάκτου πικοινωνίας (μαζί των) ν μεταδίδουν τν σθένειάν των ες σους τος πλησιάζουν». Εἶναι λοιπόν, «νάγκη ν μνημονεύσετε ατος νομαστικς... Διότι δικός μας βεβαίως λόγος φαίνεται ες τος πολλος ποπτος, τι δθεν νεκα μερικν προσωπικν διαφορν προτιμμεν ν δεικνύωμεν πέναντί των στάσιν μικρόψυχον (κα φιλόνικον)» (Μ. Βασιλείου, Τος Δυτικος, πιστ. σξγ΄, παντα τν λλήνων Πατέρων, κδ. «φελίμου Βιβλίου», μτφρ. π. Μπιλάλη Νικόδημου, σελ. 124-125)(5).


Θεσσαλονίκη, 30 Ιουνίου 2010, ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων,

ἧς ὁ Οκος τῆς ς' Ὠδὴς τοῦ Ὄρθρου ἔχει οὕτως:


«Τρνωσν μου τν γλτταν Σωτρ μου, πλτυνν μου τ στμα,

κα πληρσας ατ, κατνυξον τν καρδαν μου,

να ος λγω κολουθσω, κα διδσκω, ποισω πρτος·

πς γρ ποιν κα διδσκων, φησν, οτος μγας στν·

ἐὰν γρ λγω, κα μ πρττω, ς χαλκς χν λογισθσομαι.

Δι λαλεν μοι τ δοντα, κα ποιεν τ συμφροντα δρησαι,

μνος γινσκων τ γκρδια».


Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»

Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης


ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ


(1) Στὰ πορίσματα τοῦ ἐν λόγῳ Συνεδρίου ἐξήσκησε κριτικὴ ὁ τότε Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Σαββᾶτος (νῦν Μητροπολίτης Μεσσηνίας), μιλώντας γιὰ «ἐλλειμματικὴ ἐκκλησιολογία» τῶν παραγόντων τοῦ συνεδρίου, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι, ἤδη ἀπὸ τότε, εἶχε ἐγκολπωθεῖ καὶ ὑποστήριζε οἰκουμενιστικὲς ἰδέες (παρόμοιες μὲ αὐτὲς ποὺ πρόσφατα καταγγέλθηκαν ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπ. Κυθήρων στὴν Ἱ. Σύνοδο), τὶς ὁποῖες ἐσεῖς στὴν ὁμιλία σας καταδικάζατε, ἀφοῦ βρίσκονται στὸν ἀντίποδα τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιαστικῆς προοπτικῆς, μέσα στὴν ὁποία κινεῖσθε καὶ θεολογεῖτε. Ἔγραφε: «Ἐπιπλέον σήμερα εἶναι προφανὴς καὶ γίνεται συνεχῶς σαφέστερη ἡ διαπίστωση, ὅτι τὰ σημαντικὰ ἐπιτεύγματα τῶν Κοινῶν Θεολογικῶν Κειμένων, τῶν ἀντιστοίχων Διμερῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, δὲν βρίσκουν τὴν ἀναμενόμενη θετικὴ ἀπήχηση στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, …μὲ συνεπαγόμενα ἀποτελέσματα νὰ ἐκδηλώνεται εἴτε μία ἐπιφύλαξη…, εἴτε μία ἀπόρριψή τους, ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ἀναγκαστικὰ ὁδηγοῦν καὶ στὴ δημιουργία θεολογικῶν μορφωμάτων διαφόρων «Διορθοδόξων Συνεδρίων», μὲ κοινὸ χαρακτηριστικὸ μία ἐλλειμματικὴ ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἔχει καὶ τὶς ἀνάλογες ἐκκλησιολογικὲς συνέπειες καὶ προεκτάσεις» («Παρατηρήσεις ἐπὶ τῶν πορισμάτων τοῦ Διορθοδόξου Θεολογικοῦ Συνεδρίου, π. «Ἐκκλησία», Ἔτ. ΠΓ΄, τ. 3ο, Μάρτιος 2006) [Οἱ ὑπογραμμίσεις σ’ αὐτὸ καὶ τὰ παρακάτω κείμενα εἶναι δικές μας].


(2) Αὐτὴ ἡ διαπίστωση εἶναι γιὰ τὸ 2004. Σήμερα —ποὺ ἀποκαλύφθηκε καὶ τηλεοπτικά, καὶ καθημερινῶς ἀποκαλύπτονται καινούργια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν πλημμυρίδα τῶν συμπροσευχῶν, οἱ ὁποῖες γίνονται κατὰ παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπὸ Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες— μήπως, Σεβασμιώτατε, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντικαταστήσετε τὸ ρῆμα «βιώνεται» ἀπὸ κάποιο ἄλλο περισσότερο ἐμφαντικό;


(3) Ἰδιαιτέρως μὲ μηνυτήριο ἀναφορά μας στὴν Ἱερὰ Σύνοδο ἔχουμε καταγγείλει τὸν Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τὴν αἵρεση τῶν κλάδων γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐν μέσῳ αὐτῆς τούτης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καταργώντας τὸ ἔνατο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, χωρὶς νὰ κληθεῖ ἀπὸ τοὺς Συνοδικοὺς νὰ ἀποπτύσει τὴν αἵρεση καὶ νὰ ὁμολογήσει τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ἢ νὰ παραπεμφεῖ στὸ Συνοδικὸ Δικαστήριο πρὸς καθαίρεση!... Εἰς τί ὠφελοῦν, τελικά, οἱ περισπούδαστες θεολογικὲς ἀναλύσεις καὶ περιγραφὲς κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅταν αὐτὸς ἀπροσχημάτιστα πλέον ἐγκαθίσταται καὶ κυριαρχεῖ σὲ αὐτὴ τούτη τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;


(4) Τοῦτο ἔκανε ὡς ἕνα σημεῖο ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» —τὴν ὁποία παροδόξως, ἐν ὄψει τῆς ἀντι-οἰκουμενιστικῆς διδασκαλίας σας, δὲν προσυπογράψατε, οὔτε μᾶς ἀνέπαυσε ἡ αἰτιολόγηση τῆς μὴ ὑπογραφῆς— καὶ στὴν ὁποία μεταξὺ ἄλλων διαβάζουμε: «Ἐφ' ὅσον οἱ αἱρετικοὶ ἐξακολουθοῦν νὰ παραμένουν στὴν πλάνη, ἀποφεύγουμε τὴν μετ' αὐτῶν κοινωνία... Οἱ ἱεροὶ κανόνες στὸ σύνολό τους ἀπαγορεύουν ... τὶς ἐντὸς τῶν ναῶν συμπροσευχές, ἀλλὰ καὶ τὶς ἁπλὲς συμπροσευχὲς σὲ ἰδιωτικοὺς χώρους... Ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ... προσβάλλει τὸ δόγμα τῆς Μιᾶς... Ἐκκλησίας... Ἐπιβάλλεται ἀπὸ Πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους νέο δόγμα περὶ Ἐκκλησίας... Σύμφωνα μὲ αὐτὸ καμμία Ἐκκλησία δὲν δικαιοῦται νὰ διεκδικήσει ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸν ἑαυτό της τὸν χαρακτῆρα τῆς καθολικῆς καὶ ἀληθινῆς Ἐκκλησίας... Αὐτὴν τὴν παναίρεση ἔχουν ἀποδεχθῆ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων πολλοὶ πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι... Τὴν διδάσκουν “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ”, τὴν ἐφαρμόζουν καὶ τὴν ἐπιβάλλουν στὴν πράξη κοινωνοῦντες παντοιοτρόπως μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ συμπροσευχές, ἀνταλλαγὲς ἐπισκέψεων, ποιμαντικὲς συνεργασίες, θέτοντας οὐσιαστικῶς ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ἡ στάση μας ἐκ τῶν συνοδικῶν κανονικῶν ἀποφάσεων καὶ ἐκ τοῦ παραδείγματος τῶν Ἁγίων εἶναι προφανής. Ὁ καθένας πρέπει νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες του».


(5) Τὸ Φανάρι διὰ τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη καὶ διὰ τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2010, ἐπενέβη στὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ζητώντας τὴν καταδίκη τῶν διακινούντων τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἡ ὁποία ὀρθοτομοῦσε τὸ λόγον τῆς ἀληθείας. Τώρα, ὅμως, ποὺ ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, διακήρυξε «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» αἱρετικὲς θέσεις, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν …ζήτησε νὰ ἐξετασθεῖ τὸ θέμα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο! Τὶς αἱρετικὲς αὐτὲς θέσεις παρόλο ποὺ κατήγγειλε μὲ Μηνυτήριο Ἀναφορὰ πρὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδος ὁ «Κοσμᾶς Φλαμιάτος» ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2010, ἡ Σύνοδος δὲν ἐπελήφθη τῆς ὑποθέσεως. Ὅμως, τὴν καταγγελία ἐπανέφερε στὴν Ἱ. Σ. Ἱεραρχία τοῦ Ἰουνίου 2010 ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, κατανοῶν τὴν σοβαρότητα τῆς ὑποθέσεως,. Καὶ ὅλα αὐτὰ ἔγιναν γνωστὰ στὸ Φανάρι. Καὶ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὄχι μόνο δὲν ζήτησε νὰ ἐξετασθεῖ τὸ θέμα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο (ὅπως ἔκανε προκειμένου περὶ τῆς «Ὁμολογίας…», ἀλλὰ τὴν Κυριακὴ 27 Ἰουνίου 2010, πραγματοποίησε Προσκύνημα στὰ ἱερὰ τῆς Καππαδοκίας (καὶ συλλείτουργο) μετὰ τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, ἔχοντας δίπλα του τὸν Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο! Καὶ μιὰ τελευταῖα εἴδηση, γιὰ νὰ φανεῖ ἡ ταυτότητα σκέψεων καὶ ἐνεργειῶν Πάπα καὶ Πατριάρχη (καὶ ἀσφαλῶς τοῦ Μεσσηνίας): Χθές, ὁ Πάπας Βενέδικτος, «απευθυνόμενος προς την Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου που βρίσκεται στο Βατικανό για τον εορτασμό της μνήμης του Αποστόλου Πέτρου, δεν παρέλειψε να αναφερθεί (ἐγκωμιαστικά) στην πατριαρχική εγκύκλιο για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, με την οποία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξαπέλυσε τη γνωστή οικουμενιστική του επίθεση εναντίον των παραδοσιακών ορθοδόξων πιστών» (http://thriskeftika.blogspot.com/2010/06/blog-post_7821.html).

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου